Natuurlijk heb je mijn blog over Charlie and the Chocolate factory al gelezen en weet je hoe ernstig mijn fandom voor Freddie Highmore is. Hij heeft mijn jeugd (wanneer stopt je jeugd?) helpen vormgeven met de films waarin hij gespeeld heeft. Als we chronologisch kijken, kan maar één film Charlie opvolgen: The Spiderwick Chronnicles. Begint er al wat te tintelen in je onderbuik? Wat een onwijs leuke film is dat: voor jong en oud (wederom, is je jeugd al klaar als je 24 bent?). Voordat je hem meteen (opnieuw) gaat kijken, even een recap van waar we het ook alweer over hebben.
Waar gaat The Spiderwick Chronicles over?
Freddie Highmore speelt een tweeling die als dag en nacht is: de rebelse Jared en de brave Simon (beide met Amerikaans accent, wat ik erg waardeer in het kader van consistentie). Ook hebben ze een oudere zus, Mallory, die een beetje op ze neerkijkt zoals gebruikelijk is met tieners en jongere siblings. Nadat hun ouders om nog onbekende reden uit elkaar zijn gegaan, verhuizen ze met hun moeder naar het bouwvallige landgoed Spiderwick.
Het huis was eigendom van hun verdwenen oudoom Arthur Spiderwick, een schrijver en natuuronderzoeker. Jared vindt op zolder een door hem geschreven én verzegelde veldgids met een briefje erop dit vooral niet te openen. Natuurlijk doet hij dit toch en leest dat zijn oom een wereld heeft ontdekt met allerlei fantasiewezens daarin die alleen zichtbaar zijn voor gewone mensen als deze wezens dit toestaan. Sommige van hen zijn goed en sommige extreem slecht, met name hun leider Mulgarath. Als deze de veldgids in handen krijgt zal er een hel op aarde losbarsten. Zal het Jared, Simon en Mallory lukken om het boek veilig te houden?
Waarom is dit een must-see voor fantasyliefhebbers groot en klein?
Deze film bevat mooie muziek, gave creaties en hele originele interpretaties van goblins, trollen en ogers. Het is ook heel interessant om als kijker de nieuwe wereld wereld te ontdekken doordat je een soort ‘dat snap je toch wel’ uitleg krijgt van de creatures in de film zelf, in dit geval een brownie en een hobgoblin. Heel creatief en origineel allemaal.
Freddie Highmore en Sarah Bolger leveren goed acteerwerk wat mij betreft. Zoals ik al eerder zij, heel fijn dat iedereen hetzelfde accent heeft, zodat het geloofwaardig is dat ze een familie zijn. De verschillen tussen Jared en Simon komen ook goed naar voren, al heb ik wel het idee dat Simon een beetje een minimale rol heeft. Dat is net jammer, want ik had ook wel meer van hem willen zien, al vind ik Jared een interessant en herkenbaar personage op zichzelf.
Aan het einde zit een goede plottwist en de film laat je met een mooie, meeslepende en tranentrekkende scène achter. Daarnaast is deze film ook nog educatief: alle vaders maken fouten, leef waarschuwingen na en griffins zijn eigenlijk best wel tam. Wat wil je nog meer?
Wat voor kleine puntjes heb ik aan te merken op Spiderwick?
Hoezo verhuis je in de avond? En waarom ga je al meteen met een zaklamp je nieuwe huis in terwijl je van tevoren niet kan weten dat alle lampen het niet doen?- Als je niet ontdekt wil worden, waarom ga je dan op de muren kloppen?
- Is alleen de steen van Arthur Spiderwick magisch of zijn alle donutstenen magisch?
- Ik snap dat de oger zelf geen veldgids kan maken, omdat de wezens hem nooit hun geheimen zouden vertellen, maar hij is toch zonder die veldgids wel sterk genoeg om ze te slopen?
- Waarom spuugde Hogsqueel niet in Arthur’s gezicht?
- Hoe werkt de beschermcirkel en onzichtbaarheid voor goblinwapens?
- Hoe is Simons kat ineens weer terug van kidnapping (catnapping?)
- Waarom moeten ze met de auto de veranda in rijden terwijl de moeder al onderweg was naar binnen?
Ik heb er zelf geen probleem mee, maar het voelt alsof alleen de omgeving rond het huis magisch is in plaats van dat de Spiderwick magie over de wereld verspreid is. Not sure of dat de bedoeling was of niet. Oh ja, ik knap persoonlijk altijd een beetje af op het acteerwerk van Mary-Louise Parker…
Conclusie: Spiderwick is feelgood fantasy fabulous
Deze film is gewoon echt heel leuk, veel meer kan ik er niet van maken. Het zit bomvol fantasy en likeable acteurs en creatures. De verhaallijn was af en toe niet helemaal logisch, maar dat maakt me wel heel nieuwsgierig naar hoe de boeken zijn (ja, ja, er is een Spiderwick Chronicles boekenserie mensen!). Kortom: lekker kijken, een keer per twee jaar ofzo.
The Spiderwick Chronicles
Fantasierijke feelgood
Goed
- Creatures
- Muziek
- Vormgeving
- Originaliteit
- Fantasygehalte
Niet zo
- Verhaallijn
- Meer backstory nodig
