De laatste tijd heb ik vrijwel alle boeken van Adam Silvera gelezen, met veel plezier. De man heeft een waanzinnige schrijfstijl en zijn contemporary verhalen hebben altijd een originele insteek en fijne personages. Zo las ik bijvoorbeeld Op het einde gaan ze allebei dood, wat een ode aan het leven is. Zijn Vroeger is alles wat ik van je heb is een mooie liefdesgeschiedenis. Aangezien ik naast contemporary ook erg van fantasy hou, keek ik best wel uit naar Infinity Son, Silvera’s eerste stappen in dit genre. Maar goed, je hebt de titel van dit stuk al gelezen om te weten waar dit heen gaat: Infinity Son viel helaas erg tegen. In deze recensie leg ik uit waarom.
Inifinity Son is uitgegeven door Simon & Schuster, en wordt in juni uitgegeven in het Nederlands door Clavis.
Waar gaat Infinity Son over?
Aangezien de Nederlandse vertaling van dit boek nog niet uit is, hierbij de Engelse flaptekst van Infinity Son:
Growing up in New York, brothers Emil and Brighton always idolized the Spell Walkers—a vigilante group sworn to rid the world of specters. While the Spell Walkers and other celestials are born with powers, specters take them, violently stealing the essence of endangered magical creatures.
Brighton wishes he had a power so he could join the fray. Emil just wants the fighting to stop. The cycle of violence has taken a toll, making it harder for anyone with a power to live peacefully and openly. In this climate of fear, a gang of specters has been growing bolder by the day.
Then, in a brawl after a protest, Emil manifests a power of his own—one that puts him right at the heart of the conflict and sets him up to be the heroic Spell Walker Brighton always wanted to be.
Brotherhood, love, and loyalty will be put to the test, and no one will escape the fight unscathed.
Klinkt als een Silver in fantasy-setting: twee jongens in de hoofdrol (in dit geval broers), met New York als plek waar het verhaal zich afspeelt. So far so good, en de flaptekst is echt eentje die uitnodigt tot lezen. Het klinkt allemaal zo goed!
Waarom het boek een tegenvaller is
Op de schrijfstijl van Silvera is zoals gewoonlijk niets aan te merken: die is gewoon weer heel erg goed. Dus daar ligt het echt niet aan. Er zijn twee aspecten waarom het boek echt tegenvalt: de personages en de worldbuilding. Als eerste de personages: de zijn op zich tof, maar: ze zitten in ieder Silvera boek. Ik snap dondersgoed waarom Silvera schrijft over Latinx personages waarvan er minstens eentje homo is: hij schrijft de boeken die hij als kind zelf had willen lezen, met voor hem herkenbare personages. En dat is fantastisch. Maar: zijn personages beginnen wel erg veel op elkaar te lijken en een béétje afwisseling zou fijn zijn. Nu zou eigenlijk ieder hoofdpersonage de hoofdrol in al zijn boeken kunnen spelen, en dat lijkt me niet de bedoeling. Vooral in Infinity Son miste ik een eigen tone-of-voice voor vooral Emil.
Ik vond Brighton een interessanter personage dan Emil, omdat er meer conflict in hem zit. Emil is een beetje… saai. Gelukkig zitten er wel een aantal toffe bijpersonages in het boek. Maar: ik moest soms echt terugbladeren wie nou ook al weer wie was en wat voor soort kracht/gave ze hadden, of tot welke factie ze behoorden. Een groot pluspunt vond ik overigens dat deze YA fantasy niet om de liefde draait. Er zit wel wat liefde/verliefdheid in, maar het heeft nergens de boventoon en er is zeker geen sprake van instalove zoals je wel vaak in dit genre ziet.
Spell Walkers en Celestials
Maar het grootste nadeel zit hem toch echt in de worldbuilding. Want die is gewoon niet zo goed. Het is echt heel erg lastig om een goede wereld neer te zetten in een fantasyverhaal. En zeker in een eerste deel van een serie kun je veel exposition verwachten. Logisch. Alleen zit de wereld van Infinity Son chaotisch in elkaar en wordt er juist té weinig uitgelegd. Termen vliegen al meteen om je oren en zeker in het begin is vrijwel niets duidelijk. Wat is wat, wie is wie, wat betekenen deze zeer specifieke termen? Spell Walkers, Celestials, Blood Casters, Specters: het wordt nergens echt goed uitgelegd. Het is bijna alsof dit een tweede deel uit een serie is en je als lezer al wel moet weten wat alles en iedereen is. Maar dat is het niet, en het is vaak echt onduidelijk en all over the place.
Infinity Son is vooral een combinatie van dialogen en veel actie. Er wordt nergens in de mythologie of achtergronden gedoken en als lezer krijg je amper een adempauze om er achter te komen hoe Spell Walkers nou werken en wat het verschil is tussen hen en Celestials. Dat is heel jammer want er had echt veel in deze wereld gezeten als hij echt goed was uitgewerkt. Nu is het een beetje een rommeltje. Silvera is echt de koning van contemporary boeken, maar het schrijven van fantasy is echt a whole other ballgame. Eentje die hij, helaas, nog niet onder de knie heeft.
Feniksbloed
Infinity Son is nog maar net uit in het Engels, en het boek scoort nu al niet zo goed. Op Goodreads heeft het boek op moment van schrijven een 3,30 en dat is behoorlijk laag voor een nieuw boek met grote hype er om heen. Die cijfers zijn momenteel vooral gebaseerd op de mensen die een ARC van het boek mochten ontvangen (waaronder ook ik, waarvoor dank). Ik verwacht dan ook dat het cijfer nog verder zal dalen, nu de pre-orders worden geleverd en het boek nog veel meer gelezen gaat worden.
Met al die terminologie gaat de Nederlandse vertaler hier nog best een kluif aan krijgen denk ik. Als het boek in de originele taal al lichtelijk onoverzichtelijk is qua worldbuilding, dan moet er voor de vertaling echt goed gekeken worden naar hoe alle specifieke termen genoemd gaan worden. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de vertaling. Net als de andere boeken van Silvera gaat deze uitgegeven worden door Clavis. In juni 2020 komt Feniksbloed uit. Hoe de hype in Nederland zal zijn na alle slechte kritieken uit de VS en UK, valt nog te bezien.
Inifity Son is het eerste deel van een trilogie, de Infinity Cycle. Aangezien Silvera zo’n goede naam en schrijfstijl heeft, zal de complete trilogie wel uitgegeven worden, maar het is te hopen dat de nog naamloze vervolgen beter worden dan dit boek. Silvera’s eerste uitstapje naar het fantasygenre is, helaas, niet echt geslaagd.
Infinity Son
Silvera's eerste fantasyboek
Goed
- Vlotte schrijfstijl
Niet zo
- Onduidelijke worldbuilding
- Saai hoofdpersonage
- Dertien in een dozijn plot
2 reacties
Oei, dat is jammer! Ik kijk wel erg uit naar dit boek, maar was wel een beetje huiverig doordat fantasy een genre is waar Adam nooit over schreef. Ik ga hopelijk in juni ontdekken of dit boek toch leuker is dan verwacht!
Gelukkig leest iedereen een boek weer op z’n eigen manier; wie weet vind jij het wel een supertof boek! Voor mij was het helaas een tegenvaller. Ik ben benieuwd naar jouw recensie in de zomer!