Ik heb alle boeken van Rick Riordan gelezen, op een paar kleinere companion boeken na, en dingen als het kleurboek. Zijn boeken zijn zo verslavend als kerstkoekjes in december. Ze lezen ook nog eens net zo snel als je een pakje koekjes wegwerkt. Ik hou zo van zijn boeken, dat ik nooit kan wachten dus ze altijd direct na publicatie koop. Daarom lees ik Rick Riordan altijd in het Engels, en zijn de quotes in deze recensie ook in het Engels. De brandende doolhof (en wie zeurt over het lidwoord: dit klopt gewoon) is het derde boek uit De Beproevingen van Apollo reeks. In deze serie heeft Apollo iets gedaan waar zijn vader Zeus zo boos van werd, dat hij hem naar de aarde smeet om zijn leven als Lester te slijten; een niet zo knappe en al helemaal niet zo goddelijke tiener.
De brandende doolhof is uitgegeven door Best of YA en is een vertaling van The Burning Maze.
Dit boek is vertaald door Marce Noordenbos.
De Helden van Olympus zijn terug
Wat ik zo fijn vind aan de boeken van Rick Riordan, is dat ze allemaal in hetzelfde universum bestaan. Op die manier kunnen bekende personages op visite komen in andere reeksen. Zo is er een cross-over met Percy Jackson en Annabeth Chase en de Kane tieners. Ook zagen we Percy en Annabeth opduiken in de Magnus Chase trilogie: Annabeth is de nicht van Magnus. Hoewel Percy altijd de nummer één held van Riordan zal blijven, zijn er nu zeven Helden van Olympus die een cruciale rol spelen in zijn universum.
In de eerste twee Apollo boeken speelden Helden Percy, Annabeth en Leo (en Calypso) al een belangrijke rol. In De brandende doolhof is het de beurt aan Piper en Jason om hun opwachting te maken. Het wordt geïmpliceerd dat Hazel en Frank in het vierde boek terugkomen. Maar goed, Piper dus. Dat was voor mij een beetje een domper. Want van alle zeven Helden, is Piper met afstand mijn minst favoriete personage. Gelukkig is ze in dit boek geen POV-personage, wat een hoop hielp. Op deze manier kon ik haar zelfs beter aan. Daarnaast lijkt het er op dat ze een stuk volwassener is geworden. En Jason is Jason, die is altijd welkom. Hij is cool en ook Jason maakte wat positieve karakterontwikkeling mee. En ja, die bril staat hem nog steeds goed.
De brandende doolhof synopsis
Met de hulp van zijn halfgodvrienden heeft Lester (oftewel de sterfelijke versie van de god Apollo) zijn eerste twee beproevingen weten te overleven – één in Kamp Halfbloed en één in Indianapolis waar Meg de duistere voorspelling ontving. De woorden die ze sprak terwijl ze op de Troon van Herinnering zat, onthulden dat Kamp Jupiter in gevaar was. Terwijl Leo op Festus vooruitvliegt om het Romeinse kamp te waarschuwen, vervolgen Lester en Meg hun missie door het Labyrint. In het zuidwesten zullen ze de derde keizer moeten vinden en het orakel dat in woordpuzzels spreekt. Maar er is een sprankje hoop in de sombere voorspelling: de gespleten gids, slechts hij weet hoe te gaan. Ze zullen reizen in het gezelschap van een sater en Meg weet precies op wie ze een beroep kunnen doen.
Kun je de Beproevingen van Apollo apart lezen?
Tsja, alles kan. Theekan. Koffiekan. Dus je zou prima de Beproevingen van Apollo los kunnen lezen, zonder verder ook maar een Percy Jackson boek aangeraakt te hebben. Ik adviseer het alleen niet. Ik raad je aan om de Percy Jackson boeken maar vooral de Helden van de Olympus boeken (allebei de series bestaan uit 5 delen) eerst te lezen. Als je de Helden van Olympus boeken niet hebt gelezen, mis je namelijk een hoop informatie, achtergronden en kennis over personages. Je kunt de Beproevingen van Apollo wel prima lezen zonder de Magnus Chase trilogie (Noorse mythologie) of Kane trilogie (Egyptische mythologie) gelezen te hebben. Dit is weer Riordan op z’n best: een boek over de Griekse mythologie.
En toch, de eerste twee boeken uit de Apollo-reeks wisten me niet te grijpen zoals de Percy en Helden series dat wel deden. Ik vond de deel 1 (Het verborgen orakel) en deel 2 (De duistere voorspelling) leuk, maar er was geen liefde zoals met de eerste series. Ik vond Apollo namelijk veel beter te behappen als God dan als tiener Lester. Ook vond ik het tweede hoofdpersonage, Meg, niet leuk. Het is niet zo dat ze een verschrikkelijk personage is, maar ze ligt mij persoonlijk gewoon totaal niet. En toen… toen kwam De brandende doolhof, en werd alles anders. Dit is een zwaarder boek met heftigere inhoud. En dat komt vooral omdat…
Riordan ‘doet’ een George R.R. Martin
Want Riordan vermoordt een van zijn hoofdpersonages in dit boek. Dat is redelijk uit de toon, aangezien tot nu toe alle hoofdpersonages bleven leven. Dat komt misschien ook vanwege de doelgroep, die net iets jonger ligt dat de gemiddelde YA. Middle Grade, heet het in het Engels. Maar ik denk dat dit boek niet meer voor die doelgroep is geschreven en dat Riordan zich richting YA beweegt.
Voor wie George R.R. Martin niet kent: dat is de schrijver van de Game of Thrones (A Song of Ice and Fire) boeken. Dus die weet wel raad met het plotseling vermoorden van zijn hoofdpersonages. Gelukkig is Riordan een stukje liever richting zijn lezers, en is hij in ieder geval zo aardig om een aantal keer te waarchuwen dat er iets Heel Naars gaat gebeuren in dit boek. Kijk maar:
Aan de rechterkant zie je de allereerste bladzijde. Vooral de laatste zin spreekt boekdelen: ‘Very well. But I have warned you. In these pages, only suffering awaits.’ Rechtsboven staat de toewijding van het boek. Tenslotte is de tekst rechtsonder de Haiku waarmee het hoofdstuk waarin iemand dood gaat, begint. Dan weet je in ieder geval wanneer je je op het erste kunt voorbereiden…
No good news awaits
I warned you right at the start
Turn away, reader
Als je wilt weten wie er dood gaat in De Brandende Doolhof: helemaal onderaan deze recensie staat De Spoiler Der Spoilers. Tot die tijd kun je gerust doorlezen. Maar geloof me als ik zeg dat deze dood heftig is, en dat het maar goed is dat Riordan zo veel waarschuwingen in zijn boek heeft gezet.
Conclusie
De brandende doolhof is met afstand het beste boek (tot dusver) uit de Beproevingen van Apollo serie. Het is een tikkeltje duisterder, en Meg en Apollo/Lester zijn minder frustrerend om over te lezen. Net als altijd bij Rick Riordan is ook dit boek supergrappig en ligt het tempo heerlijk hoog. Je hebt dit deel ook weer supersnel uit, wat vervelend is want: hoe gaat het verder?!? Gelukkig schrijft Riordan mega snel en kunnen we het volgende deel in september volgend jaar verwachten. Althans, de Engelse editie, The Tyrant’s Tomb. Over de vertaling weet ik nog niets.
Toch blijven de Beproevingen van Apollo achter bij De Helden van Olympus. Dat is in mijn ogen de betere serie. Het helpt ook niet dat Piper weer terug is, al is ze beter verteerbaar nu ze geen eigen hoofdstukken heeft. En tsja, er gaat dus iemand dood, en dat is nooit leuk. Al met al is dit dus een mooi derde deel en kan ik niet wachten op het vierde deel. Wil je nog weten wie er dood gaat? Lees dan vooral verder. Anders eindigt dit stuk hier voor jou.
Wie gaat er dood in De brandende doolhof? Spoilers!
Laatste waarschuwig! Als je nu verder leest, dan kom je er achter welk personage dood gaat in De brandende doolhof. Als je liever blij en onwetend wil blijven, klik dan nu weg.
Zodra ik al die waarschuwingen (en dan vooral de eerste twee, als je eigenlijk nog aan het boek moet beginnen) las, vreesde ik voor mijn twee favoriete personages Leo en Nico. Ik ging er eigenlijk van uit dat Percy en Annabeth veilig waren, aangezien ik niet denk dat zij aan een voortijdig einde gaan komen.
Gelukkig, mijn favorieten bleken veilig. Helaas betekende dat ook dat Nico niet eens een opwachting maakte. Hopelijk komt hij in het vierde of vijfde deel weer terug. Leo is er wel heel even, maar pas aan het einde, als iedereen verdrietig is om de dood van… nog héél even geduld, ik ga het bijna verklappen.
Maar wie gaat er dan dood, als het niet Nico, Leo, Percy of Annabeth is? Het is helaas wel een van de zeven helden. En aangezien heftig wordt geïmpliceerd dat Hazel en Frank een grote rol gaan spelen in deel vier, blijven er maar twee verdachten over… Piper en Jason. Natuurlijk ‘hoopte’ ik op Piper. Maar laat het maar aan Jason om zichzelf heroïsch op te offeren. Want ja. Jason Grace gaat dood in De brandende doolhof. En het is ook behoorlijk definitief, aangezien hij meerdere keren wordt neergestoken én we zijn doodskist aan het einde van het boek zien. Hij sterft wel een echte heldendood: episch en om zijn vrienden te redden. RIP Jason Grace, we zullen je missen.
PS. Rick Riordan, blijf met je tengels af van Leo en Nico. Dank.
De brandende doolhof
Beste Apollo boek tot nu toe
Goed
- Worldbuilding van Riordan is weer spot-on
- Heftiger dan de eerdere boeken
- Griekse mythologie is altijd een plus
- Leo Valdez
Niet zo
- Meg is gewoon geen leuk personage
- Piper ook nog steeds niet
