Heb je Hungerstone van Kat Dunn uit en weet je niet wat je moet met jezelf? Lees dan verder in Lady Macbeth van Ava Reid. Beide boeken* spelen zich in een historische setting af en bevatten onderdrukte vrouwen die de controle over hun leven terugpakken van machtige mannen. Lady Macbeth bevat daarbij iets meer fantasy en geen queer representatie, waar Hungerstone juist een sapphic verhaal is zonder vampieren.
*The Spirit Bares Its Teeth is trouwens ook een historische aanrader als je van krachtige vrouwgeboren personages houdt die terugvechten tegen de patriarchie, al is dit wel een stuk meer horror én meer queer.
Waar gaat Lady Macbeth over?
Natuurlijk is Lady Macbeth van Ava Reid een hervertelling van de klassieker Macbeth van Shakespeare. Het originele verhaal is deels gebaseerd op de daadwerkelijke Schotse koning Macbeth van Schotland, die op de troon kwam door koning Duncan I te doden. Ook Ava Reid is de geschiedenis ingedoken om haar hervertelling realistisch aan te laten voelen (voor een fantasyboek dan hè).
Waar gaat het originele verhaal van Macbeth over?
Drie heksen voorspellen dat Macbeth ooit koning zal worden en zijn vrouw moedigt hem aan om zijn weg naar de troon te moorden. Hierdoor wordt Macbeth een tiran die alles op alles zet om macht te behouden en niet ontmaskerd te worden. Het bloedbad dat plaatsvindt naar aanleiding van een opstand tegen Macbeth, drijven hem en zijn vrouw tot waanzinnigheid en uiteindelijk tot de dood. Lady Macbeth pleegt zelfmoord en Macbeth zelf wordt verslagen door een tegenstander. Juist de voorspelling die Macbeth ooit zo fantastisch vond, heeft zijn ondergang mogelijk gemaakt.
Waar gaat de hervertelling van Ava Reid over?
De versie van Ava Reid is verrassend gelijk aan het origineel, behalve dat het uit een ander perspectief wordt verteld. Veel van de personages uit het originele verhaal komen terug. Daarnaast krijg je veel meer mee van wie Lady Macbeth voor het huwelijk was en wat er door haar heen gaat. In plaats van een wrede en meedogenloze vrouw, is ze een angstig en eenzaam meisje dat alles doet om te overleven. Daarnaast zit er veel meer magie in deze hervertelling, naast de drie heksen die de toekomst kunnen voorspellen.
Lady Macbeth heeft in de versie van Ava Reid namelijk “ogen die mannen tot waanzin drijven”. Mensen nemen daardoor en door haar kille schoonheid aan dat ze is vervloekt door een heks. Iedereen mijdt haar als de pest en alleen Macbeth wil haar nog hebben. Ze heeft als tiener geen andere keuze dan met deze ouwe vent te trouwen en plannen te smeden om zichzelf te beschermen. Ze gebruikt haar intelligentie om strategieën voor zichzelf en voor Macbeth en zijn machtspositie te bedenken om hem tevreden te houden. Dit gaat goed totdat ze per ongeluk voor iemand anders valt en ze niet alleen nog om haar eigen veiligheid geeft.
“She doesn’t know her magic is greater and more dangerous than any man could dream of. But she will.”
De hervertelling van Lady Macbeth heeft een erg toffe setting
Het is duidelijk te merken dat de auteur haar huiswerk heeft geprobeerd te doen (al is helaas niet alles accuraat). De setting van het originele verhaal wordt naadloos gecombineerd met historische taalkundige details. De hervertelling leest op een natuurlijke manier vanuit Lady Macbeths perspectief en dat is erg knap gedaan. De tijdgeest van vroeger en vooral de rol van vrouwen wordt goed neergezet. Daardoor leef je meteen met de hoofdpersoon mee en root je voor haar. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn.
Dit boek had meer empowering kunnen zijn
Zeker na het lezen van Hungerstone had ik verwacht dat Lady Macbeth empowering zou zijn. Lees ook vooral Kerensa’s review op Goodreads over hoe dit boek voelt alsof het feministisch wil zijn, maar dat om verschillende redenen de plank misslaat. Het feit dat er bijna geen vrouwelijke personages zijn, is al wel een red flag, zoals Kim op Goodreads benoemt. Lady Macbeth heeft totaal geen angency / macht, maar dat is niet het ergste.
Vooral het einde deed denkan aan de live action verfilming van Mulan. In plaats van dat Lady Macbeth haar intelligentie gebruikt om iedereen te slim af te zijn of dat ze hard werkt, gebruikt ze gewoon haar magie. De magie waarvan we de oorzaak en beperkingen niet weten. Magie die gebruikt kan worden zonder dat het iets kost. Dat maakt de climax van het verhaal een stuk minder krachtig en inspirerend dan het had kunnen zijn. De boodschap lijkt te zijn: “als je een zwaar leven hebt, zet je toch gewoon je magie in om het beter te maken?” Was het maar zo’n feest…
Romantiek
Ook de romantiek zwakte voor mij het verhaal enorm af. Het feit dat Lady Macbeth voor iemand anders valt (gewoon weer een “man”, geen queer awakening ofzo, geen persoonlijke ontwikkeling whatsoever), zorgt ervoor dat ze actie onderneemt. Het was krachtiger geweest als ze voor zichzelf in opstand was gekomen, in plaats van voor haar love interest.
Ik hoopte echt dat Lady Macbeth geluk zou vinden door voor zichzelf te kiezen, maar zo voelt het helaas niet. Het boek geeft een soort oppervlakkig ‘chosen one’ gevoel. Ik had niet verwacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar dit boek had ik waarschijnlijk beter gevonden met amper tot geen fantasy erin. Of als het magiesysteem wat meer was uitgewerkt. Sowieso: hoezo een draak? Had niet gehoeven.
Zoals Liv zegt op Goodreads: “In de originele Macbeth is Lady Macbeth een iconische gaslighting, gatekeeping girlboss “who defines men” in plaats van andersom. In de hervertelling van Ava Reid is dit helaas compleet anders.” Liv en vele anderen benoemen trouwens ook dat dit boek erg xenofobisch is, dus laat dit een trigger warning zijn.
Lady Macbeth heeft een gaaf concept, maar laat te wensen over
Zeker in vergelijking met Hungerstone is de hervertelling van Lady Macbeth het nét niet. De plotwending rondom de drie heksen is gaaf. Je leeft mee met de personages. De schrijfstijl is prettig. Toch heeft de auteur de plank misgeslagen wat betreft empowerment. Ook het tempo had omhoog gemogen, maar het is logisch dat er vulling nodig is om de kortste tragedie van Shakespeare dik genoeg te maken voor een heel boek. Kortom: Lady Macbeth is gebaseerd op een erg gaaf concept en een tof perspectief, maar is niet rereadwaardig helaas.