Op Instagram kwam de oproep van Young Adults voorbij dat ze mensen zochten voor hun nieuwe leesclub. Zij zouden het boek: Het licht van Lorelai gaan behandelen. Natuurlijk kon ik deze kans niet laten liggen. Als Young Adult dystopische fantasy lezer en heb ik meteen gereageerd. Ja hoor, ik was uitgekozen om deel te nemen! Jen Minkman heeft al meerdere boeken op haar naam staan waaronder Koning van het Sintelwoud, Mijn hart van ijs en Er was eens. Dit is mijn eerste kennismaking met deze schrijfster en daar ben ik erg blij mee

Waar gaat de fantasy Het licht van Lorelei over?

Mijn introductie verklapt het misschien al wel, maar Het licht van Lorelei is een young adult boek dat deels gebaseerd is op de echte wereld. Je hoeft het niet ver van huis te zoeken. Dit boek speelt zich af op ons eigen mooie Terschelling, met een twist.

In deze wereld word je ondergedompeld in een verhaal over Angelen en Skylgers die al bijna driehonderd jaar samen op Terschelling wonen. Het genot dat de rijke Angelen ervaren door het vuur van Brandarius, is iets waar de Skylgers alleen maar van kunnen dromen. Maar het vuur van Brandarius is niet alleen voor de gemakken van de Angelen. Het heeft een functie die zowel belangrijk is voor beide volksgroepen, namelijk de sirenes op afstand houden. Enna, Aska en Melinda zijn drie bewoners op het eiland en zij proberen allemaal op hun eigen manier te overleven, of liever gezegd, leven.

Personages

Enna is een Skylger meisje dat meer wil in haar leven dan een arm vissersmeisje zijn, Aska wil weg uit het klooster waar ze haar hele leven moet dienen en Melinde gelooft niet meer in de regels van haar volk.

Het boek opent met het perspectief van Enna. Een meisje dat naar school gaat, samen woont met haar vader en haar broer en zwijmelt van het muzikale wonder Royce. Haar karaker is op zo’n manier geschreven dat de lezer zich er makkelijk in kan verplaatsen. Ze lijkt een rustig leven te leiden, tot het moment dat dat niet meer zo is. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Door haar stiekeme afspraakjes komt ze achter een levensveranderend geheim. Ik vond het heel erg leuk hoe in een paar hoofdstukken, haar personage een hele metamorfose maakt van jong en onbezorgd naar een echte dame die weet wat ze wil.

Ongeveer op een derde van het boek ga je over op het perspectief van Aska. Het duurde voor mij wel even om de nieuwe ik-persoon te kunnen plaatsen ten opzichte van de verhaallijn van Enna. Aska geeft weer een andere kijk op de situatie en zij is uiteindelijk de sleutel voor het verhaal. Ook haar karakter maakt een groei door, waarbij ze ook nog belangrijke ontdekkingen over zichzelf en de mensen om haar heen doet.

Op ongeveer tweederde van het boek ga je over op Melinda’s perspectief. Ik moet zeggen dat ik vanaf dat punt eigenlijk een beetje het gevoel had dat er een verhaal achter het verhaal geplakt werd. Ik vond haar persoonlijke stukje wel heel erg leuk om te lezen, over haar ouders en haar woonplaats. Een echte groei of dergelijk miste ik bij haar.

World building – meer dystopie dan fantasy

De worldbuilding was voor mij niet heel erg nodig. Ik ben zelf op Terschelling geweest dus ik kon me er veel bij voorstellen. Maar ook wanneer je er nog niet bent geweest, kan er een goede voorstelling gemaakt worden van het gevoel daar op het strand te zweven. Maar dan met een beangstigend volk dat de mensen wil verleiden. De wereld waarin het zich afspeelt, wordt ook heel goed door drie verschillende ogen neergezet. Ik vind het heel knap hoe de auteur dat zo goed heeft kunnen schrijven. Verder wordt er in het algemeen niet veel ingegaan op de algehele omgeving. Wanneer het belangrijk is, wordt de scène tot in detail beschreven. Dat leest heel prettig omdat je alleen de belangrijke informatie krijgt en je lekker kunt doorlezen.

Sirenes

Niet perse een minpunt maar eerder een algemene misvatting. Sirenes zijn in de Griekse mythologie wezens met een vogel lichaam en het hoofd van een vrouw. Wat wel klopt is het verleiden van mensen (in de Griekse mythologie alleen mannen) met hun stem.

Toen ik de flaptekst las, had ik meer fantasy verwacht/gehoopt. Na het lezen komt de dystopische kant voor mij veel meer naar voren dan de fantasy kant, wat ik zelf een beetje jammer vond.

Het laatste puntje van kritiek: voor mij was het verhaal al redelijk afgerond na Aska’s stuk, op een paar losse eindjes na. Ik denk dat ik er alleen zelf wel voor had gekozen om of die nevenlijnen eerder op te lossen voor de ‘ontknoping’ of ze open laten voor de lezer om ze zelf in te vullen.

Prachtige vormgeving

Hebben jullie die cover gezien? Zo niet, snel doen! De cover ziet er zo mooi uit en daar blijft het niet bij, ook in het boek wordt ieder hoofdstuk geïntroduceerd met een mooie afbeelding op de achtergrond. Ook de landkaart vind ik een hele leuke toevoeging. Ik ben zelf een visueel ingesteld persoon en die kaart helpt dan heel erg bij de beeldvorming.

Wat ik verder heel goed vond in dit verhaal is de boodschap erachter. Het verschil tussen arm en rijk, mensen met privileges of die amper eten op tafel hebben. En dan toch de hoop op een eerlijke samenleving waarin verschillen niet uit horen te maken, zelfs niet als het om andere wezens gaat.

Tot slot vind ik het heel erg leuk dat er ook gekeken wordt naar de locatie waar het zich afspeelt. Zo is Sytse bijvoorbeeld een typische Friese naam, wat ik een heel leuk detail vindt.

Conclusie

Een enorm betoverende dystopische fantasy waar je bij weg kunt dromen. Je wordt helemaal betoverd door de sirenes, maar je wordt ook zeker scherp gehouden door Alva en de priester(s). Het is een vlot verhaal die je graag wilt doorlezen. En ondanks een beetje hectiek aan het einde van het verhaal, is het toch zeker een bevredigend einde.