Tijdens de Heroes Dutch Comic Con zomereditie kregen we de kans om te spreken met Misha Collins. Ondanks de lange rijen fans maakte hij toch even tijd voor ons om te spreken over zijn rol in Supernatural, zijn werk als New York Times bestselling dichter en hoe hij fans zover krijgt om bij te dragen aan het goede doel.
Hoi Misha, welkom in Nederland. Hoe lang ben je al hier?
Ik heb geen idee. Sinds donderdagochtend. Ik heb nu twee volledige dagen gehad om te herstellen van de jet lag.
Wat is het leukste wat je tot nu toe gedaan hebt?
Ik ben weer in contact gekomen met een oude vriend van de middelbare school die in Amsterdam woont. Sinds de middelbare school had ik hem maar 1 keer gezien. Het is heel leuk om bij hem thuis te verblijven met zijn gezin en hem te leren kennen en daarnaast ook te rennen over de kanalen. Woon je zelf in Amsterdam?
Nee, veel mensen komen hier en denken dat Nederland alleen Amsterdam is, maar we hebben nog andere mooie plekken die niet erkend worden.
Ik ben een van die mensen. Voor mij is Nederland gewoon Amsterdam. Dat is niet goed, dat weet ik en ik voel me er slecht over. Het is een vooroordeel dat ik niet met me mee wil dragen, maar ik doe het toch.
We moeten het hebben over Supernatural.
Oh fuck.
Ik kan de vraag overslaan.
Ja, doe maar. Nee, ik praat graag over Supernatural.
Sinds je geïntroduceerd werd in de serie werd je al snel een favoriet van alle fans. Was het moeilijk om aan de verwachtingen te voldoen?
Ik denk niet dat de fans verwachtingen hadden toen ik tevoorschijn kwam. Bijna alle Supernatural personages die komen en zijn dood binnen een week dus er waren niet echt veel verwachtingen voor mijn personage. Ik zou eigenlijk maar drie afleveringen in de serie te zien zijn, dus het ging niet om voldoen aan verwachtingen. Maar nadat mijn personage na drie afleveringen niet werd vermoord, dacht ik, heb ik misschien meer te doen in de serie?
Ik ging online kijken wat de fans zeiden. Dit is in 2008 voordat sociale media echt bestonden. Twitter was er wel maar bijna niemand gebruikte het. Als je wilde weten wat mensen zeiden over een tv-serie dan ging je naar een forum genaamd LiveJournal waar mensen samenvattingen schreven over de shows, maar iedereen liet daar ook hun commentaar achter. Dus ik ging naar LiveJournal om te kijken wat de mensen zeiden over mijn personage en ik hoopte dat ze achter me stonden. Ik wist dat dat impact zou hebben op of ze me wel of niet wilden houden. Op een gegeven moment werd ik onderdeel van de kern van de serie. Toen realiseerde ik me dat ze me niet meer konden vermoorden, omdat de fans hun dan zouden vermoorden. Dat was een goede plek om te zijn.
Je doet ook veel van deze conventies omdat de Supernatural fanbase nog altijd levend is, zelfs al is de serie geëindigd.
Wat?
Oh. Knip dat eruit! Nee, ik bedoel, de serie is natuurlijk nog springlevend.
Het is heel gek om nog steeds – God, er zijn hier zoveel mensen. Het is erg surrealistisch dat er nog steeds zoveel mensen komen in Castiel cosplay, zelfs al is de show al een paar jaar geleden beëindigd.
Wat?
Oh, sorry daarvoor! Maar het is heel fijn om er onderdeel van te zijn. Zo kan ik bijvoorbeeld ook naar Nederland komen. Dat is de beste plek! En weet je wat het beste is aan Nederland? Ik weet niet of je dit weet, maar het is dus niet alleen Amsterdam. Er is nog een heel ander deel van Nederland. Het klinkt gek, maar geloof me. Ik heb op de kaart gekeken en er zijn dus andere gebieden in Nederland.
Wat is je favoriete deel buiten Amsterdam?
Buiten Amsterdam? Ik hou van Utrecht.
Goede redding. Naast het acteren doe je ook aan schrijven. Je schrijft gedichten. Hoe balanceer je dat? Wat inspireert je?
Ik begon lang geleden met het schrijven van gedichten. Niet om een specifieke reden, maar gewoon omdat ik het wilde. En op een gegeven moment had ik genoeg gedichten waardoor ik dacht, laat ik mezelf oncomfortabel maken en deze in een boek stoppen en ze publiceren. Dus ik deed dat. Het voelde goed en het maakte me een beetje nerveus want er zitten veel privémomenten in. En omdat ik in Supernatural te zien was, werd het een bestseller, wat tof is omdat niet veel dichters New York Times Bestsellers zijn. Ik had gewild dat je me zo had geïntroduceerd. Als we ooit nog een interview doen, en ik betwijfel dat dat gaat gebeuren, dan zou ik daar mee beginnen.
We kunnen het nu nog doen.
Ja laten we het doen.
We zijn hier met Misha Collins, New York Times Bestselling auteur.
Dichter. Je kunt dichter zeggen.
Sorry. We zijn hier met Misha Collins. New York Times Bestselling dichter.
Dat is lief van je om te zeggen, bedankt.
In zijn vrije tijd doet hij wat acteerwerk.
Dat hoefde je niet te benoemen.
Naast deze dingen doe je ook nog veel aan goede doelen. Hoe gebruik je je platform om bewustzijn te creëren?
Ik heb verschillende dingen gedaan. Een van de dingen die je kunt doen als New York Times best-selling dichter is dat je een grote groep volgers verzamelt. Dan kun je natuurlijk via Instagram zeggen: “Doneer hiervoor alsjeblieft!” Dat kan effectief zijn, maar niet heel effectief.
Ik begon een interactieve speurtocht genaamd Gish die ik een decennia lang draaide. We zorgden dat alles wat we deden een spel werd. Ik noemde het gamifying good. We zorgden ervoor dat mensen contributies konden doen aan verschillende goede doelen. Dat zorgde voor zo veel meer bronnen en energie en enthousiasme. Dat is het meest effectieve wat ik gedaan heb met mijn platform om mensen zover te krijgen iets te doen.
Wat ook geholpen heeft is, wat is het gezegde ook alweer? Ik kan het me niet herinneren maar ik ben zelf ook actief bezig geweest. We zamelden geld in voor een weeshuis in Haiti, dus ben ik een paar keer daar geweest om mee te bouwen. We bouwden een school in Nicaragua, dus ging ik daar heen om mee te helpen. Ik denk dat veel mensen, acteurs en dichters, vooral dichters, vaak alleen de promotie doen op sociale media maar niet echt zelf meedoen. Dat heeft mij wel geholpen omdat de mensen dachten, hey, hij doet zelf mee, misschien kan ik ook iets doen. Het helpt om mensen zich schuldig te laten voelen.
Dan nu de laatste vraag. Ik heb gelezen dat je stage hebt gelopen in het Witte Huis. Je weet dus alle geheimen. Bestaan aliens echt?
Ja.
Dus ik kan Area 51 binnenrennen en een alien stelen?
Het echte ding waar je je zorgen om moet maken is, wie onder ons zijn de echte aliens?
