Afgelopen editie van Dutch Comic Con kregen wij de kans om te praten met Mr. Iron Fist himself, Finn Jones. Jones brak door met zijn rol als Ser Loras Tyrell in Game of Thrones, maar de acteur had voor zijn doorbraak al vele rollen op zijn naam staan. We spraken met hem over vreemde verhaallijnen, de ups en downs van de filmindustrie, zijn mogelijke terugkeer als Iron Fist en hij redde ons ook nog van een agressieve vlieg. Met zijn reflexen zit het nog altijd goed.
Hoi, welkom in Nederland. Hoe gaat het met je vandaag?
Goed, ik ben wel een beetje jet-lagged. Ik ben op woensdag aangekomen.
Ik was een beetje aan het rondsnuffelen op je Instagram, want ik moest uiteraard research doen, en toen zag ik best wat mooie foto’s. Wat heb je tot nu toe al gedaan?
We hebben in het Vondel Park gefietst en dat was heel fijn. Ik ben naar een paar musea geweest, heb lekker gegeten in goede restaurants. Een beetje rondgelopen. Ik hou ervan om hier te fietsen. De mensen zijn aardig en het is ook een fijne cultuur.
Ben je hier al eens eerder geweest?
Ja, de derde keer. Vooral in Amsterdam. Ik zou hier graag een maand of twee willen wonen en echt willen rondrijden. Iemand heeft me verteld dat er vlakbij Amsterdam een strand is. Wel een eindje verderop, maar dat er ook veel natuur is en dat het er rustig is.
Ik wil even terug gaan naar het begin van je acteercarrière want door mijn uitgebreide research ben ik erachter gekomen dat een van je eerste banen in de soapserie Hollyoaks was.
Ja, dat was mijn eerste baan na de toneelschool. Ik ben eerder gestopt met de toneelschool om aan die televisieserie te werken. Het was een televisieserie die zich afspeelde in het noorden van Engeland, in een plek genaamd Liverpool. De serie was erg populair onder tieners. Toen ik net van de toneelschool af kwam was het echt een big deal om meteen na school in zo’n bekende televisieserie te spelen. Het was ook de late night versie, dus er zat veel drugs en seks in. Dat was erg leuk.
Hoe heeft dat jou voorbereid op de rest van je carrière?
Ik denk at het er voor gezorgd heeft dat ik uit de schoolsituatie kon komen en meteen in een professionele omgeving terecht kon komen. Het is anders om te werken op een professionele filmset zo snel nadat je de toneelschool verlaat. Het laat toch de realiteit zien van een professionele omgeving. Daar genoot ik van. Het gaf me ook veel zelfvertrouwen. Daarnaast zorgde het ervoor dat ik meer rollen kreeg, want het was het eerste op mijn CV.
Vaak zijn de verhaallijnen in dat soort soapseries wel heftig.
Ja, ze zijn wild en gek. Ik speelde een tiener die in een ijscokar werkte en xtc verkocht door ze in het hoorntje te stoppen. Dus dan stopte hij de pillen in het hoorntje, dan het ijs er bovenop en dan verkocht hij zo drugs aan de achterkant van zijn truck.
Heel creatief!
En toen kwam hij in de problemen met een aantal van de foute jongens en had hij een romance met een van de hoofdpersonages. Het was een heel dramatisch iets, maar dat was wel leuk om te spelen. Het was een goede eerste baan.
Niet heel veel later boekte je Game of Thrones.
Ja, het duurde waarschijnlijk iets van een jaar. Ik deed Hollyoaks en ik deed shows genaamd The Doctors en The Bill. Die shows bestaan niet meer, maar ze waren wel een belangrijk onderdeel van het televisielandschap in het Verenigd Koninkrijk. Het waren de plekken waar jonge acteurs hun strepen verdienden. Daarna speelde ik een rol in een Doctor Who spin-off genaamd The Sarah Jane Adventures. Dat was een serie voor kinderen. Na die serie kwam Game of Thrones en dat was een heel ander hoofdstuk.
Je bent dan ineens onderdeel van een veel grotere wereld. Dat duurde zes jaar en daarna kon ik naar Amerika gaan en een agent en manager vinden. Dat opende weer vele nieuwe deuren om weer andere rollen te spelen.
Hoe was het voor jou om ineens op zo’n grote set te staan en zo’n gecompliceerd personage te spelen?
Het was fantastisch. Als acteur wil je je kunnen verliezen in een rol en in een wereld. Dus hoe ingewikkelder een personage is, hoe breder de wereld is, hoe leuker het is om in die wereld te stappen. Dan ben je er ook helemaal een onderdeel van. Ik hield ervan om alle boeken te lezen en het achtergrondverhaal te ontdekken en alle personages en de verbeelding. Dan ben je op de set en het voelde echt alsof je een onderdeel was van die wereld omdat het zo goed was uitgewerkt.
Welke verhaallijn uit de boeken had je graag nog in de serie willen zien?
Aan het einde van de boeken wordt Loras naar Dragonstone gestuurd. En je hoort dat hij daar waarschijnlijk verbrand wordt door kokende olie. Het zou een heel cool traject zijn geweest voor een personage die nog groen was en nooit oorlog had meegemaakt en alleen beroemd en mooi was en weinig ervaring had in het leven. Dat hij dan zo’n traumatische gebeurtenis meemaakt en verminkt terugkeert. Wie is dat personage? Misschien is hij wraakzuchtig. Misschien heeft hij nu haat in zijn lichaam. Ik denk dat zo’n transformatie heel erg interessant zou zijn geweest.
Dat hebben ze wel gedaan met Jaime Lannister, toch?
Ja, veel personages hebben zo’n transformatie doorgemaakt. Net als bijvoorbeeld Reek of Theon Greyjoy, die van held naar slechterik, slechterik naar held gaat.
Game of Thrones kwam uit in de beginjaren 2010s. LGBTQ representatie was net pas opkomend.
Ja, het was niet echt een ding toen ik dat personage speelde. Het was niet heel mainstream om een gay personage te hebben en nu is het heel populair. Maar voor mij was het niet zo’n big deal. Het was gewoon een personage die verliefd was op iemand, weet je? Ik stond er niet zo bij stil.
En toen vertrok je naar Amerika.
Ik verhuisde. Zeilde over de zeeën. Ik ging naar New York en deed toen een superheldending.
Hoe was dat?
Het was chaos. Echte chaos. Maar ik hield van iedere seconde. Het voelde alsof ik op een bewegende goederentrein werd gegooid die miljoenen kilometers per minuut ging. Dat duurde drie jaar van mijn leven en ineens stap je van die trein af. Dan denk je ineens van “oh shit..what the?” Maar het was top. Ik heb veel over mijzelf geleerd en over mijn werk en de gekkigheid van een productie. Zulke shows zijn namelijk erg krankzinnig als het aankomt op tijdlijnen en verwachtingen.
Je gaat dan ook van een bijrol in een grote serie naar opeens het hoofdpersonage zijn.
Ja, en iets dat je moet begrijpen is dat bij Game of Thrones we 20 tot 25 dagen hadden om een aflevering te filmen. Dat is heel veel tijd voor één aflevering. Om dan over te stappen naar de shows die we voor Netflix deden, daar hadden we maar 8 dagen voor een aflevering van een uur. Ik ging dus van een productie waar je alle tijd van de wereld had naar plotseling maar de helft van de tijd. En toch moest het goed zijn. Je hebt dus veel minder tijd en als een acteur was ik dat niet gewend. Ik werd dus een beetje van mijn stuk gebracht. Nu denk ik gewoon, fucking bring it on! Geef me drie dagen! Het zorgt ervoor dat je veerkrachtig wordt.
En dan moet je ook nog martial arts leren.
Je moet de stuntchoreografie leren. Het is interessant want als je een vechtscene leert voor een film, dan leer je niet hoe je echt moet vechten. Je leert hoe je een gevecht moet uitbeelden. Het is net alsof je een dans leert en je leert de kunst van hoe je ervoor zorgt dat het lijkt alsof je iemand raakt zonder iemand te raken. Je moet alle kracht gebruiken, maar het niet echt doen. Dat is een hele andere vorm van beweging, maar wel heel erg leuk.
Hoe vaak heb je per ongeluk iemand echt geraakt?
Niet heel vaak. Ik ben wel een paar keer geraakt. Een keertje schopte ik iemand en die blokte op de verkeerde manier. Maar er zijn niet echt rampverhalen.
Dat is goed. Daredevil komt terug naar het MCU. Zou je overwegen om zelf ook terug te keren?
Ja, dat zou ik zeker overwegen. Ik denk dat er nog een goed verhaal te vertellen is over de groei van Danny. Voor mij als een artiest en als een acteur is er zoveel meer aan het personage dat nog ontdekt moet worden. Als je ernaar kijkt vanuit het perspectief van de tijdlijn, dan is het personage 8 jaar weggeweest. Dus dan gaat het over wat voor groei heeft Danny doorgemaakt in die tijd? Wie is hij nu? Ik denk dat dat een hele interessante plek waaruit je het personage weer opnieuw kunt introduceren en het verhaal kunt vertellen.
Zou je dan voor een film of een serie gaan?
Voor mij maakt dat niet uit. Het gaat voor mij om het personage en het verhaal en de creatieve mensen waar je mee werkt. Het medium is niet relevant. De mensen die het schrijven, regisseren en produceren zijn altijd het meest belangrijk.
Recentelijk deed je ook een Blumhouse productie en dat is totaal anders. Ik ben een watje dus ik kijk het zelf niet, maar hoe is het om zoiets te filmen?
Het was cool. Dit was eigenlijk meer een karakterstuk of een relatiestuk. Het ging over een stel die net naar een stadje in het zuiden was verhuisd en er gebeurde allemaal rare dingen daar. Ik vond het erg leuk. Het werken met de regisseur was fijn en we filmden in New Orleans en dat is een fantastische plek om een paar maanden te werken. Daarnaast mocht ik werken met Jessica (McNamee) en ze is een goede actrice om mee te spelen. Het was ook fijn dat ik mijn eigen accent mocht gebruiken.
Dat is wel fijn voor de verandering.
Ja, het is ook erg zeldzaam. Ik speel altijd in Amerika, dus het is fijn als je een keer je eigen accent mag gebruiken.
Val je soms niet terug?
Ja, soms wel. Maar ik doe het nu al lang genoeg dat het een soort van tweede natuur is geworden.
Er komt ook een nieuwe film aan waar je in speelt genaamd Canyon of the Dead.
Ja, dat is een film die ik gedurende Covid heb gedaan. Het was maar een paar dagen. Ik heb misschien een dag of twee aan die film gewerkt. Het is een hele kleine rol.
Zei je niet, “Ik kan dit in 1 dag?”
Ja, ik deed het in twee dagen. Het was tof. We filmden in New Mexico en dat is een hele mooie staat in Amerika. Een ruw en ruig landschap met veel diepe culturele geschiedenis. En het was leuk om naar dat deel van de wereld te gaan en mezelf onder te dompelen in die rijke historie.
Je speelde Charles Lindbergh, die echt heeft bestaan. Hoe heb je daar onderzoek naar gedaan?
Ik heb zijn biografie gelezen. Maar zoals ik zei, het was een kleine rol. Wel interessant. Maar ik kwam er, zei mijn tekst en ging weer weg. Het was geen diep werk.
Heb je nog andere projecten die eraan komen?
Ik had een project waar ik het laatste jaar aan heb gewerkt. We hadden zes van de acht afleveringen gefilmd. Het was een fantastische rol. Het was erg diep en indrukwekkend. Het personage was erg duister en gekweld. De show was echt gericht op volwassenen. Maar vanwege de staking in Hollywood werd de serie halverwege geannuleerd. De studio’s verdienden geen geld. Dus moesten ze wat geld terug zien te krijgen. Het gebeurde veel gedurende de stakingen. Veel shows die in productie waren werden geannuleerd, zodat ze belastingverlagingen konden krijgen.
Als een artiest is het moeilijk om dat te accepteren. Maar vanuit een business perspectief snap ik het wel. Soms als je in deze wereld te maken krijgt met de zakelijke financiële werelden en creatieve integriteit, is het belangrijk om de balans te vinden. Maar het was een fijne set. Op persoonlijk vlak voel ik mij voldaan. Zelfs al komt de show niet uit, ik heb er veel van geleerd.
Komt het echt nooit uit?
Nee. Het is moeilijk. Deze industrie zit vol ups en downs. Het kan alle kanten op gaan. Dingen waarvan je denkt dat ze goed gaan zijn, die zijn niet goed. En dingen die goed zijn, die krijgen nooit het daglicht te zien. Er zijn kansen waarvan je denkt dat je ze gaat krijgen, maar die krijg je niet. Maar ook kansen waarvan je denkt dat je ze niet gaat krijgen en die krijg je wel. Het is gek, maar you’ve just got to roll with it.
