Met de aankondiging van Inside Out 2 kwamen er ook veel gefronste wenkbrauwen: alweer een vervolg? Heeft Pixar weer geld nodig? Kelsey Mann neemt het stokje over van Peter Docter, inmiddels CCO van Pixar Studios. Inmiddels is duidelijk dat deze film een groot financieel succes is, en dat gunnen we deze film van harte.

Waar gaat Inside Out (2024) over?
Het gaat goed met Riley en met de emoties in haar geest. Ze is klaar voor een volgende grote stap, maar daar komt een grote verandering bij kijken: puberteit. Niet alleen voor Riley, maar ook voor de emoties komen er grote veranderingen. Het console verandert en er komen nieuwe emoties bij: Anxiety (Maya Hawke), Envy (Ayo Edibiri), Ennui (Adèle Exarchopoulos) en Embarrassment (Paul Walter Hauser). Welke gevolgen gaan deze vier nieuwe emoties hebben op de vijf ‘originele’ emoties?
Tot nu toe komen de Pixar sequels vooral over als goedkope cashgrabs en films die fans van ‘eerste delen’ terugkrijgen in de bioscoop. The Incredibles 2 werd dan wel gemaakt door Brad Bird, maar voelde nergens als een natuurlijk vervolg op het meesterlijke eerste deel. Toy Story 4 is zeker niet slecht, maar doet ook weinig nieuwe dingen en leunt vooral op hetgeen dat de eerste drie delen goed maken.
Visueel zeer aantrekkelijk
Met Inside Out 2 lijkt Pixar de perfecte kandidaat te hebben gevonden om een sequel te maken waarin het verhaal weer de hoofdrol speelt. De film voelt als een natuurlijk vervolg op het eerste deel, zoals een mensenleven ook een natuurlijk verloop heeft.

Vooral in het tweede deel van de film worden er voldoende nieuwe omgevingen en nieuwe onderdelen uit de wereld van Riley’s geest geïntroduceerd om deze film te onderscheiden van de eerste film. De ‘believe system’, die visueel iets weg heeft van Avatar, is een belangrijk element hierin. Over dat visuele aspect gesproken: dat is ook in dit geval weer zeer indrukwekkend.
Het gaat in Inside Out 2 ook om Riley
De nieuwe emoties worden op een goede manier ingeleid en hebben een eigen rol in het verhaal. Met Anxiety is er in dit deel wel een echte antagonist, in tegenstelling tot het eerste deel waarin Joy zowel de ‘bad guy’ als de ‘good guy’ is.

We genieten in deze film ook van het verhaal van Riley. In de eerste film was haar plot bijna niet interessant en keken we toch vooral naar het verhaal van Joy en Sadness. Nu kunnen we ook daadwerkelijk genieten van alles dat Riley meemaakt en zitten we op onze bioscoopstoel, hopend dat het allemaal op z’n pootjes terecht komt.
Conclusie
Inside Out 2 heeft goed door wat er werkt in een Pixar film en voert dit – wat ons betreft voor het eerst in een vervolg buiten de Toy Story-franchise – ook door in het verhaal. De kern is helder: wat nu als de eerste film gewoon door was gegaan na de credits? Met Dune: Part Two en andere succesvolle vervolgfilms zien we dat dit over het algemeen een vrij goed werkende formule is. De fans van Inside Out moesten er in dit geval negen jaar op wachten.