Firewatch is een spel dat meteen opvalt als je tussen gametrailers aan het scrollen bent. Het kwam zelfs over als een horrorgame, terwijl dat helemaal niet het geval is. Ik kan niet zeggen of dat een opluchting of een teleurstelling was. Firewatch liet me een beetje verward achter, maar ik denk dat ik het aanraad?
Waar gaat Firewatch over?
Firewatch is a mystery set in the Wyoming Wilderness in 1989, where your only emotional lifeline is the person on the other end of a handheld radio. You play Henry, who has retreated from a messy life to work as a fire lookout. Perched atop a mountain, it’s your job to find smoke and keep the wilderness safe. A sweltering, dry summer has everyone on edge. Of course, something strange happens, and you need to leave your lookout tower to investigate. You head out into the world below to explore a wild and unknown environment, facing questions and making interpersonal choices that can build or destroy the only meaningful relationship you have.
Firewatch begint als een statische adventure game
Deze game begint tegelijk heel saai én heel intens. De gameplay is superminimalistisch met tekst op je beeldscherm en twee antwoorden om op te klikken. Klinkt saai, maar de onderwerpen zijn wel heel heftig. Je hebt totaal geen context of kennis van je personage, en amper beeld, maar je moet wel keuzes maken die veel impact hebben op Henry’s leven. Dat voelt heel vreemd en frustrerend. De keuzes worden ook steeds ingewikkelder en duisterder. De antwoorden zijn altijd zwart/wit dus vaak voelt het alsof je geen juiste keuze kan maken. Hoe meer vragen je beantwoord hoe meer beelden je te zien krijgt vanuit Henry’s ogen die tonen dat hij vertrekt. Dat hield me vast, maakte me nieuwsgierig genoeg om door te spelen. Je wil erachter komen wat gezorgd heeft dat Henry vertrokken is. Dat trekt je veel meer het verhaal in dan de vraag/antwoord gameplay.
Wanneer Henry in Wyoming aankomt, begint het kippenvel
Op een gegeven moment neemt de hoeveelheid vragen af en kun je daadwerkelijk met Henry door een open wereld navigeren. Het natuurgebied is echt prachtig. Het stoorde me dat alle stenen waar je op kunt klimmen hetzelfde zijn, dat brak de immersiveness, maar alsnog is de setting mooi gemaakt. De gameplay en controls waren prettig.
Nóg liever had ik gehad dat je altijd een kaartje in beeld hebt, zodat je weet waar je bent, maar de oplossing van Firewatch was realistischer. Henry kan er namelijk een ‘fysieke’ kaart en kompas bij pakken. Met die kaart in Henry’s handen kan je wel wandelen, maar dan zie je dus niet of Henry ergens tegenaan gaat lopen of niet. Best een cool dilemma dus, want als je compleet verkeerd gaat, is dat frustrerend.
Je leert het natuurpark pas echt kennen wanneer je af en toe een supplyrun moet doen, leuke toevoeging! Het had nóg gaver geweest als Henry wat meer dieren tegenkwam, maar de stilte en de eenzaamheid waren ook heel griezelig. Dat maakte de impact van de muziek die af en toe aanzwol nog spannender.
Adventure game gameplay
Het is lastig om te beschrijven wat je precies doet in Firewatch, omdat je vooral veel verkent. Je doet eigenlijk niet per se iets. Stel dat je supplies op zijn, ga je supplies ophalen. Stel dat een dier gewond raakt, ga je een pleister plakken. Stel dat apparatuur kapot gaat, maak je het. Je krijgt gewoon een aantal taken die je uitvoert terwijl het plot zicht langzaam om je heen ontvouwt.
Personages in Firewatch
Ron en Dave
Disclaimer: dit verhaal heb ik in twee avonden uitgespeeld (meegekeken om eerlijk te zijn), terwijl de developers van Firewatch zeggen dat het 60 uur duurt. Grote kans dus dat ik van alles gemist heb. Dat merkte ik vooral in de interactie tussen Ron en Dave. Daar had ik veel meer over te weten willen komen via de brieven die ze aan elkaar sturen. Van dat plot had ik graag nog een climax van ontdekt. Over hen kan ik je dus niet zoveel vertellen, maar er staat vast meer dan genoeg info op de Firewatch wiki.
Delilah, breek me de bek niet open
De enige persoon die je het hele spel spreekt, is Delilah. Je kunt haar als grappig en sarcastisch opvatten of als vervelend en egoïstisch zien (of allebei). In gesprekken met haar heeft Henry altijd een paar opties om te antwoorden, iets dat je als speler bepaalt. Ik vraag me af hoeveel impact interactie met Delilah daadwerkelijk op het verhaal heeft. Het is interessant om op die manier meer over haar en Henry te weten te komen, maar het plot lijkt redelijk vast te staan. Wel kon ik echt waarderen hoe liefdevol Delilah over Brian sprak, een jongetje dat vroeger met zijn vader mee kwam naar het wildernispark. Ik kan niet zeggen of ik wilde dat Henry Delilah uiteindelijk zou ontmoeten of niet. Aan de ene kant gunde ik het hem en aan de andere kant gunde ik het Delilah vooral niet.
De grootste engerd in Firewatch
Uiteindelijk ontdek je welke engerd steeds in je nek hijgt en je het leven zuur probeert te maken. Ik snap de motivatie van die persoon totaal niet. Ineens worden allerlei principes overboord gegooid zonder duidelijke aanleiding. De climax van dit plot staat zo open voor interpretatie (wat is een ongeluk en wat niet?) dat het mij mateloos irriteerde. Ik ben nou eenmaal fan van een gesloten einde. De rol van Dr. Simmons snap ik ondertussen nog steeds niet, maar dat plot wordt misschien in die 40 uur gameplay uitgelegd die ik gemist heb.
Conclusie: Firewatch kan heel sterk zijn
Firewatch is een spel dat je heel goed ligt of niet. De gameplay is ontzettend intrigerend en het plot ook, maar je moet geduld hebben en niet verdrinken in alle treurigheid en grimmigheid. Dit spel is heel anders dan de trailer doet denken. Het is echt geen horrorspel, misschien zelfs niet eens een thrillerspel, afhankelijk van hoe je het speelt. Firewatch wisselt af tussen drama, spanning en een beetje mysterie met mooie graphics en een gave artstyle. Dat moet echt je ding zijn. Het is poëtisch om op jezelf aangewezen te zijn in de wildernis, totdat het op je zenuwen gaat werken.