Cemetery Boys van Aiden Thomas staat hoog op mijn verlanglijstje. Toch las ik eerst diens Lost in the Never Woods, omdat ik een sucker ben voor Peter Pan. En dit boek is een soort mix tussen een hertelling, vervolg en reimagining van dat sprookje. Gezien alle lof voor Cemetery Boys en mijn voorliefde voor Peter had ik hoge verwachtingen. Maar het verhaal was vooral… saai. Dat viel dus een beetje tegen.
Waar gaat Lost in the Never Woods over?
Dit boek is nog niet vertaald, daarom hier de Engelse flaptekst:
When children go missing in the small coastal town of Astoria, people look to Wendy for answers.
It’s been five years since Wendy and her two brothers went missing in the woods, but when the town’s children start to disappear, the questions surrounding her brothers’ mysterious circumstances are brought back into light. Attempting to flee her past, Wendy almost runs over an unconscious boy lying in the middle of the road, and gets pulled into the mystery haunting the town.
Peter, a boy she thought lived only in her stories, claims that if they don’t do something, the missing children will meet the same fate as her brothers. In order to find them and rescue the missing kids, Wendy must confront what’s waiting for her in the woods.
Nu al vergeten
Ik las Lost in the Never Woods zo’n half jaar geleden. En nu ben ik al een groot deel van het plot kwijt. Wie was Peter ook al weer? Waar waren de vermiste kinderen? Dat is natuurlijk geen goed teken. Het hoofdplot is duidelijk: vijf jaar geleden is er iets gebeurd met Wendy en haar broers. Wendy kwam wél terug, maar haar broers zijn nog altijd vermist. En Wendy heeft een gat in haar geheugen…
Dat deel van Lost in the Never Woods is erg goed gevonden en geschreven. Maar alles daar om heen… Not so much. Het begint al slecht omdat het boek zooooooo ontzettend traag op gang komt. Er gebeurt het eerste stuk gewoon echt helemaal niks. En Wendy is ook niet het allerleukste hoofdpersonage. Pas als Peter opduikt, wordt het interessanter.
Welk genre?
Het is alsof Thomas niet goed kon kiezen tussen genres. Nu is het deels een sprookje (het Peter gedeelte), deels een mysterie (Wendy en haar broers), deels een whodunnit (de kinderen die nu verdwijnen) en deels een magisch realistisch verhaal. Dat zijn niet persé genres die goed mixen, en al helemaal niet zo’n kakefonie aan genres. Beter was het er slechts eentje geweest, of hooguit twee. Het mysterie en de whodunnit passen qua strekking namelijk best goed bij elkaar.
Het hele magische gedeelte van Lost in the Never Woods is… niet zo heel goed. Peter komt ook totaal niet lekker uit de verf, terwijl hij zo’n geweldig personage had kunnen zijn. Nu is het het allemaal gewoon net niet, en dat is jammer. Want de schrijfstijl van Thomas is heel erg prettig, en het concept is prima. Jammer dat de uitwerking niet lekker heeft gepakt. Hier had echt meer in gezeten.
Graag had ik meer gelezen over Peter, en diens relatie met Wendy. Of een meer uitgediept hoofdpersonage, want ook Wendy zelf blijft relatief aan de oppervlakte. Niet zo erg als de bijpersonages trouwens, want die lijken er alleen voor de sier te zijn.
Lost in the Never Woods: conclusie
Nog steeds wil ik Cemetery Boys lezen, want de schrijfstijl van Thomas beviel goed. De plottwist is ook een pluspunt. Al het andere is op z’n best gezegd gewoonweg matig. Er zijn betere hertellingen/reimaginings van Peter Pan, betere whodunnits en betere mysteries. Dit was een boek om vrijwel direct weer te vergeten.