Schijn kan bedriegen. Indiegame Night in the Woods van Infinite Fall ziet er niet veel anders uit dan een tekenfilm die je vroeger op zaterdagmorgen op televisie kon kijken. De cast bestaat uit antropomorfische dieren. Toch snijdt deze puzzelplatformer beschikbaar op Steam, PS4, Xbox One en de Switch behoorlijk volwassen thema’s aan.

Waar gaat Night in the Woods over?

De twintigjarige Mae Borowski is gestopt met haar studie en komt weer bij haar ouders wonen in het stadje Possum Spring. Van oudsher was Possum Spring een mijnstadje, maar sinds de mijnen zijn gesloten gaat het economisch niet goed. De jeugd gaat weg, ondernemingen zijn gesloten en veel mensen hebben moeite de eindjes aan elkaar te knopen. Mae zoekt weer contact met haar oude vrienden: de sombere Mae, de hyperactieve Gregg, en Gregg’s gereserveerde vriend Angus. Het stel oefent met hun band, maar Mae komt er al snel achter dat hun vriend Casey spoorloos is verdwenen.

De vreemde dromen die ze heeft terzijde, blijkt het niet altijd makkelijk te zijn om de draad weer op te pakken met haar vrienden. Hun levens hebben tenslotte ook niet stil gestaan. De nacht van Halloween ziet Mae dat er een tiener wordt ontvoerd. Ze denkt dat de dader een geest is. Haar vrienden geloven haar niet direct, maar ze helpen Mae om de waarheid boven tafel te krijgen. Intussen glijdt Mae’s mentale gesteldheid steeds verder af.

Traag begin maar veel keuze

Het verhaal heeft een behoorlijk traag begin. Night in the Woods neemt de tijd om niet alleen Mae uit te diepen, maar ook de mensen om haar heen. Wie van de vriendengroep je het beste leert kennen, hangt af van met wie je het vaakst besluit rond te hangen (Gregg of Bea). Het is hierdoor niet mogelijk om in één playthrough beide personages even goed te leren kennen. Daarnaast heeft Mae interactie met haar ouders en – als je hiervoor kiest – de verschillende medebewoners van Possum Springs. Ook zij hebben hun eigen verhaallijn met hun eigen onzekerheden en worstelingen, waardoor het wel lonend is om op onderzoek uit te gaan en veel met andere mensen te praten.

Desondanks kun je je wel halverwege af beginnen te vragen wanneer het verhaal echt van start gaat, gezien eerdergenoemde ontvoering pas rond de helft plaatsvindt. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar als je van verhalen houdt waar meer vaart in zit, kan dit een groot minpunt zijn. Toch heb je als speler relatief veel vrijheid in wie je allemaal spreekt en heb je op een aantal punten keuze uit bepaalde activiteiten. Night in the Woods is hierdoor ook interessant om meerdere keren te spelen.

Verhaalgedreven gameplay

Night in the Woods is in theorie een 2D-puzzelplatformer. Je kunt Mae op van alles laten springen, variërend van brievenbussen tot balanceren op telefoonlijnen. Het platformen is wel vrij simpel, alsmede de puzzels die je tijdens het verhaal tegenkomt. Toch heeft de game voor de nodige afwisseling gezorgd. Wanneer Mae met haar band gaat oefenen, krijg je een Guitar Hero-achtige ritmegame. Op haar laptop staat de roguelike 2D-game Demontower die uit meerdere levels bestaat en je gewoon helemaal kunt spelen. Een game in een game, dus.

Night in the Woods legt juist de nadruk op het verhaal en de personages. Het gros van de gameplay bestaat dus uit het praten met mensen en het kiezen tussen dialoogopties. Soms zijn de keuzes tussen de dialoogopties niet heel erg verschillend, waardoor je de ene keer meer controle hebt over je antwoorden dan de andere keer.

Mentale problemen en vergane glorie

De makers hebben in Night in the Woods niet voor niets de nadruk op het verhaal en de personages gelegd, want de game heeft echt wel wat te zeggen. Mae bevindt zich als jongvolwassene tussen haar tienertijd en volwassenheid in, maar heeft geen idee wat ze moet met haar leven. Ze is werkloos en haar toekomst is onzeker. Naarmate je steeds verder in de game komt, komen de mentale problemen van Mae steeds meer op de voorgrond. Tegelijkertijd is Mae onvolwassen en heeft ze moeite met communiceren wat haar dwars zit. Dit zorgt voor spanningen met haar ouders en haar vrienden.

Intussen heeft Possum Springs als geheel te kampen met economische problemen. Panden zijn dichtgetimmerd, mensen zijn werkloos of proberen de eindjes bij elkaar te knopen met uitzichtloze baantjes. Deze tekenen zijn door de hele stad te vinden, van een zwerver die kampeert nabij een kerk tot de financiële problemen van Mae’s ouders en de dagelijkse ellende en familieverplichtingen waar Bae mee te kampen heeft. Al met al voert Night in the Woods ondanks de eerder genoemde ontvoering een deprimerende ondertoon.

Het einde is een anticlimax en de problemen worden niet verholpen. Als kritiek op het late stadium van kapitalisme, is dit echter geheel in lijn met het thema van de game. Deze systematische problemen, alsmede mentale problemen, zijn simpelweg niet 1-2-3 op te lossen. Met voldoende ondersteuning van je omgeving, is er misschien nog hoop.

Goede presentatie

Toch zorgt de presentatie ervoor dat deze game niet een en al ellende is. Mae zelf is sarcastisch en de andere personages maken ook grappen. De tekenfilmachtige graphics zorgen ook voor een mooi contrast met de thema’s. Possum Spring is ondanks de vergane glorie kleurig. De herfst is esthetisch goed aanwezig met overal gevallen blaadjes en eekhoorntjes die driftig hun wintervoorraad aanleggen. Daarnaast wordt Night in the Woods ondersteunt met een prachtige soundtrack. Wanneer je door de straten van de stad banjert voelt de soundtrack nostalgisch aan, terwijl de rocknummers die je speelt in de minigame lekker catchy zijn.

Conclusie

Night in the Woods heeft meer focus op verhaal en personages dan op gameplay. Deze indie zal hierdoor niet bij iedereen in de smaak vallen. De thema’s worden wel goed uitgewerkt met sterk geschreven personages. Het verhaal komt wat langzaam op gang en het einde is een anticlimax, maar door de verschillende keuzes die je maakt heeft de game – ondanks de geringe lengte – wel herspeelwaarde.