Aankomende november worden al onze dystopische dromen wederom waarheid. The Ballad of Songbirds and Snakes (De ballade van slangen en zangvogels) komt dan uit in de bioscoop. Het verhaal is een prequel van The Hunger Games. Je weet wel, die serie waardoor we allemaal ineens interesse kregen in pijl-en-boog schieten. Dit boek vertelt het verhaal van Corialanus Snow. In de originele serie leren kennen we hem als de gevaarlijke president die de Hunger Games organiseert. Het blijkt dat niet iedereen kwaadaardig wordt geboren. We hebben allemaal een monster dat in ons leeft en wacht om er uit te komen.

Waar gaat The Ballad of Songbirds and Snakes over?

De eens zo machtige familie Snow heeft geen cent meer te makken. Dit mag niemand anders natuurlijk weten, dus is het aan Coriolanus om de schijn hoog te houden op de Academie. Hij is een goede student en heeft ambities om het ver te schoppen om zo de eer van zijn familie te herstellen. Dit wordt allemaal een stuk lastiger als Coriolanus en een aantal van zijn klasgenoten mentoren moeten zijn voor de Hongerspelen. Coriolanus wordt opgezadeld met het meisje van District 12, Lucy Gray Baird. Coriolanus ziet het niet zitten, totdat blijkt dat Lucy een onvergetelijke indruk achterlaat tijdens de reaping. Hij probeert er alles aan te doen om de spelen te laten werken in het voordeel van Lucy en verliest ook langzaam zijn hart aan het meisje.

Ingewikkeld personage

In The Ballad of Songbirds and Snakes wordt er een andere boodschap naar buiten gebracht dan in de originele trilogie. Daarin werden de spelen gehouden als spektakel omdat dat is wat we onze kinderen in de echte wereld ook aandoen. In de prequel kijken we naar wat er mis is met de mensheid om zo met hun kinderen om te gaan. Er wordt gezocht naar een diepere betekenis en Coriolanus vindt deze mede door Dr. Gaul, de enge Head Gamemaker die de Spelen tot leven brengt.

Iets wat Collins goed heeft gedaan in het boek is om Coriolanus niet over te laten komen als een sympathiek personage. Ja, dit is het verhaal over hoe hij geworden is zoals hij is. Mede doordat het boek is geschreven in de derde persoon in plaats van de eerste persoon blijft de afstand bewaard. Coriolanus heeft moeilijke tijden meegemaakt, maar nooit wordt dat als argument aangevoerd dat hij er niets aan kan doen hoe hij zichzelf heeft ontwikkeld. Dat is sterk, want moreel grijze personages zijn veel interessanter om te lezen.

Net als in de originele trilogie is Coriolanus gedurende het hele verhaal al gecalculeerd en analyseert hij iedere persoon die hij ontmoet om te zien wat zij hem kunnen bieden. Lucy Gray, zijn tribute, ziet hem als een goed persoon omdat hij een van de weinigen is die haar behandelt als een mens. Als lezer weet je echter dat hij dit alleen doet omdat hij denkt dat hij zo het publiek mee kan krijgen. Hoewel hij wel gevoelens voor Lucy ontwikkelt, is de vraag hoe echt deze daadwerkelijk zijn.

Minder spannend

The Ballad of Songbirds and Snakes is een erg lang boek, maar weet niet het niveau van de originele serie te behalen. Dit betekent niet dat het geen goed boek is. Het verschil zit hem er echter in dat we in het origineel constant in de arena waren en alle actie vanuit de eerste persoon meekregen. Nu zijn we verder van de actie verwijderd, omdat Coriolanus nooit zelf in de arena aanwezig is. De arena is in deze prequel ook heel anders, namelijk letterlijk een oude sportarena. Het is aan de ene kant interessant om de spelen te volgen vanuit het perspectief van onze slangachtige hoofdpersonage die andere mensen ziet worstelen om te overleven. Toch is het spannender als we ook in de arena zelf aanwezig zijn.

Dat gezegd hebbende is vooral de eerste twee derde van het boek interessant. Na de spelen zou het verhaal klaar kunnen zijn, maar er komt toch nog een stuk meer. Daarin gebeuren ook heftige dingen, maar toch heeft het minder impact. Het boek is te lang en er zit teveel opbouw in om het interessant te houden.

Conclusie

Hoewel The Ballad of Songbirds and Snakes niet het niveau van het origineel behaalt, is het wel een interessante verdieping in de wereld van Panem. Het laat meer de politieke achtergrond en analyse zien. Voor fans van de serie is het een goed boek, maar voor de casual lezers is het een leuke toevoeging, maar niet essentieel.