Lange tijd werd er gedacht dat het onmogelijk was om The Sandman stripboeken uit 1989 te verfilmen. Het verhaal was lang en gelaagd en het was lastig om dat op beeld over te brengen. Dat werd echter eerder ook over The Lord of the Rings gezegd, dus het was een kwestie van tijd voordat iemand het ambitieuze project aandurfde. Het was uiteindelijk Netflix die het verhaal over Dream naar het kleine scherm bracht. Gelukkig met de hulp van schrijver Neil Gaiman, die al eerder met Good Omens bewees dat hij naast een excellente schrijver ook een prima showrunner is. Het eerste seizoen van The Sandman is een mooie les in hoe fragiel maar ook mooi het leven is.
Waar gaat The Sandman seizoen 1 over?
Het verhaal begint in 1916, als het wezen dat bekend staat onder vele namen, Dream of the Endless (Tom Sturridge), gevangen wordt genomen door de kwaadaardige Roderick Burgess (Charles Dance). Het was niet de bedoeling. Eigenlijk wilde hij Death vangen om zijn overleden zoon weer tot leven te wekken. Toch besluit hij Dream gevangen te houden. Honderd jaar lang wordt Dream gevangen gehouden. Ondertussen ligt zijn koninkrijk The Dreaming aan puin en kan de mensheid niet meer dromen. Als Dream uiteindelijk weet te ontsnappen, moet hij The Dreaming herstellen en leert hij ook dat de wereld veranderd is in zijn afwezigheid.
Prachtig inclusief verhaal
Er waren een aantal fans van de comics die boos waren over de castingkeuzes. De cast is namelijk erg inclusief en dat vonden ze niet kunnen. Gelukkig had Gaiman daar geen boodschap aan. Het verhaal is altijd al queer en inclusief geweest en aangezien de Endless geen mensen zijn, maakt het niet uit hoe ze eruit zien. De cast is dan ook top. Sturridge doet het fantastisch als de vaak wat emotieloze Dream. Maar ook de rest van de cast is perfect. Boyd Holbrook is angstaanjagend als The Corinthian, Gwendoline Christie is een perfecte Lucifer en Kirby Howell-Baptiste is een lieve en meelevende versie van Death. Het is maar een kleine greep uit de fantastische cast. Zij dragen het verhaal, vooral ook omdat sommige stukken tekst bij minder capabele acteurs niet overtuigend waren overgekomen.
The Sandman werkt omdat het iedere aflevering de tijd neemt om het verhaal rustig op te bouwen. Er gebeurt genoeg world-building en het tempo is niet heel snel, maar toch prima. Dat getuigt van vertrouwen in het materiaal. Een groot deel van de serie is fantasy, maar er speelt zich ook genoeg af in de echte wereld. Ondanks het feit dat het verhaal vol fantasie zit, is het toch een ode aan de menselijkheid. Het laat zien dat het leven niet altijd even makkelijk is, maar dat het toch waard is door alle dingen die het mooi maken. De serie is ook zeer trouw aan het bronmateriaal. Hierdoor zal het voor lezers van de comics weinig verrassingen hebben qua verhaal. Zij zullen echter prima kunnen genieten van hoe mooi de serie eruit ziet. Gelukkig is de serie voor niet-lezers van de comics ook prima te volgen. Alles wordt goed uitgelegd en het minder hoge tempo helpt er ook bij om alles te begrijpen.
Duistere kanten
Het is echter in de meeste gevallen geen vrolijke serie en soms zijn er grafische momenten. Exploderende lichamen, demonen die uit personen klimmen, ledematen die worden afgehakt. Het is een kleine greep van wat er in de serie voorkomt. The Sandman is nooit horror, maar naast de wat speelsere momenten is de duistere kant ook een groot onderdeel van het verhaal. Maar de groteske manier van in beeld brengen wordt ondersteund door een emotionele laag die in veel andere fantasieverhalen niet aan bod komen. Niemand is kwaadaardig om het kwaadaardig zijn. Helden en schurken hebben allemaal gegronde redenen om te doen wat ze doen. The Sandman laat zien dat iedereen onvolmaakt is.
Conclusie
Voor fans van de comics was The Sandman zeker het wachten waard. Voor nieuwkomers is er enorm veel te ontdekken in deze fantastische wereld. Als je liefhebber bent van fantasie en goede verhalen, dan is de serie zeker een aanrader. Wij kunnen in ieder geval niet wachten op seizoen 2!