Nu Dune 2 wederom is uitgesteld, was er niet veel voor sci-fi liefhebbers om voor naar de bioscoop te trekken. Daar is nu verandering ingekomen door de release van The Creator, geregisseerd door Gareth Edwards (Rogue One). Hoewel het verhaal van The Creator niet bijster origineel is, en wellicht een beetje gevoelig in de huidige Hollywood omstandigheden, is het visueel een enorm spektakel dat je op sommige momenten wel laat nadenken over de staat van de wereld. Niet genoeg om echt impact te hebben, maar al met al is het een prima film voor als je houdt van dystopische science fiction.
Waar gaat The Creator over?
Er is een oorlog gaande tussen de mensheid en legers van artificial intelligence. Joshua is een ex-special forces agent die vijf jaar na het verlies van zijn vrouw nog steeds rouwt om haar. Hij wordt gerekruteerd om de Creator te vinden, een mysterieus persoon die AI zo ver heeft ontwikkeld dat er een wapen is ontstaan die de oorlog en de mensheid zou kunnen vernietigen.
De bekende vader/dochter relatie
The Creator is op bepaalde vlakken origineel, maar laat toch ook veel terugkomen wat we vaker hebben gezien. John David Washington speelt een gebroken man die na de dood van zijn vrouw niet meer zichzelf is. Als hij dan het AI kind Alphie (Madeleine Yuna Voyles) vindt, moet hij haar koste wat kost veilig houden. Het doet denken aan de relatie tussen Ellie en Joe in The Last of Us, of zelfs Grogu en Mando in The Mandalorian. Het kind is speciaal en de vaderfiguur moet hen beschermen. Niets nieuws dus onder de zon. Wat wel nieuw is, is hoe het Westen neergezet wordt. Normaliter is het Westen altijd het toonbeeld van beschaving. In deze film is dat anders. New Asia toont namelijk wel sympathie voor de robots. De angst voor het onbekende maakt in deze film duidelijk onbemind.
Menselijke fouten
Er zijn momenten dat de film oprecht een gevoelige snaar raakt en je laat nadenken over waar we eigenlijk mee bezig zijn. De vraag of de AI gevoelens hebben wordt niet eens uitgebreid behandeld, maar is wel overduidelijk in de manier waarop de robots reageren. Het probleem met The Creator is echter dat er geen goede balans is op bepaalde momenten. De emotie wordt overspoeld door de actie waardoor het gevoel wat meer naar de achtergrond verschuift. Zo is er een incident geweest wat de oorlog heeft veroorzaakt, en er wordt even tussen neus en lippen door benoemd dat dat een menselijke fout was. Verder wordt daar niets meer mee gedaan. Er moet ten slotte actie komen, maar daardoor wordt het verhaal een beetje ondergesneeuwd. Gelukkig is de film niet enkel dystopische ellende. Er komt ook voldoende humor voor in de film. Daarin is er echter wel een goede balans. Teveel grappen zouden in een film als deze ongepast zijn.
Visueel indrukwekkend
Edwards begon ooit als visual effects artist en dat is te zien. Rogue One was al indrukwekkend, maar met The Creator zet hij wederom een visueel pareltje neer. De wereld voelt echt aan en de AI zijn ontzettend realistisch. De laatste scene, waarin Washingtons Joshua samen met Alphie het equivalent van de Death Star moet vernietigen, is machtig mooi gemaakt. Dit is een film die je op het grote scherm moet zien. Pas dan komt deze dystopische wereld echt goed tot zijn recht.
Conclusie
The Creator is bij lange na geen perfecte film, maar dat hoeft ook niet. Er zijn genoeg elementen die je op het puntje van je stoel houden. Het verhaal zit over het algemeen goed in elkaar. Visueel is de film om te smullen. Kortom, dit is echt een popcornfilm waar je van kunt genieten. De film is ook een testament aan het feit dat Hollywood meer van zulke films moet maken. The Creator is nu zonder al teveel bombarie in de bioscopen gekomen, maar het is een film die zicht echt wel kan meten met nieuwe films uit bekende franchises. Het wordt tijd dat originele ideeën meer ruimte krijgen in Hollywood. Deze film is daar een goede eerste stap in.
The Creator
Goed
- Visueel heel mooi
- Goede cast
Niet zo
- Balans mist soms
