Recensie: tranen en rillingen tijdens A Private War
Alles doen voor je werk? Zelfs zover gaan dat je je eigen leven riskeert? Voor buitenlandcorrespondent Marie Colvin is het antwoord ja op beiden vragen. A Private War toont het verhaal van een van de meest bekende en gewaardeerde buitenlandjournalisten van deze tijd.
Waar gaat A Private War over?
Al jaren is journalist Marie Colvin de meest gewaardeerde buitenlandcorrespondent die The Sunday Times heeft. Ze neemt alles aan en trekt juist naar de plekken waar niet de gehele wereld al over heeft gepubliceerd. In 2001 vertrekt ze naar Sri Lanka, om te schrijven over de stille oorlog die daar al jaren aan de gang is. Ze wordt constant bewaakt door mannen met grote wapens. Toch kan ze niet ontsnappen aan een bom die vlak naast haar ontploft als ze op trektocht zijn. Ze overleeft de klap, maar verliest wel haar linkeroog. Maar Marie laat dit haar niet tegenhouden en gaat, met een ooglapje en Post Traumatisch Stress Stoornis, weer het veld in. Haar drang om menselijke verhalen naar buiten te brengen, is groter dan de waarde van haar eigen leven.
Casting
A Private War is een waargebeurd verhaal, bijna een autobiografisch verhaal, dus de casting moest wel goed gedaan worden. En dat is het zeker. Aan het einde van de film wordt een echt interview met Marie Colvin getoond en Rosamund Pike (die Marie speelt in de film) en de echte Marie lijken als twee druppels water op elkaar. Jamie Dornan kruipt in de rol van Marie’s fotograaf en compagnon in haar reizen naar de oorlogsgebieden. We kennen Jamie natuurlijk allemaal van zijn sexy rol als de dominante Christian Grey in de Fifty Shades series, maar dat hij ook dit soort rollen kan spelen staat nu wel vast. Hij was echt Paul Conroy, niet Christian Grey. Hij kroop enorm geloofwaardig in zijn rol en verloor het seks imago dat hij had opgebouwd met de rol van Grey, direct.
Conclusie
A Private War is geen film waarbij je lekker achterover geleund gaat zitten in je stoel met een grote bak popcorn. De film is heftig, intens en zorgt meerdere keren voor tranen in de ogen. Niet omdat er extreem zielige scènes in voor komen, maar omdat het verhaal zo aangrijpend is. Buiten het feit dat iemand zo ver gaat voor zijn werk, komt het feit er ook bij van de verschrikkelijke toestanden die zich afspelen in het Midden-Oosten. De film maakt heel erg duidelijk dat zodra je zoiets hebt gezien, zo’n oorlog of leefomgeving, je het nooit kan vergeten. Hetzelfde geval is het een beetje met deze film; het blijft in je hoofd spoken en je blijft er aan denken.
A Private War
Heftig en intens
Laat een reactie achter