Recensie: Reminiscence is een trip naar het verleden
Wat zou je doen als je terug kunt gaan naar je herinneringen uit het verleden? Gewoon een keer nog tijd doorbrengen met die geliefde of naar een bijzondere plek waar je niet meer naar terug kan gaan. Wat als de rest van de wereld corrupt is en je leven een hel? Zou je dan terug blijven gaan naar een moment van geluk? Het is in grote lijnen waar de film Reminiscence met Hugh Jackman in de hoofdrol over gaat. Een trage sci-fi film noir die mooie momenten heeft, maar waar soms wel wat meer tempo in zou mogen.
Waar gaat Reminiscence over?
De film vindt plaats in Miama in de nabije toekomst. Klimaatverandering en oorlog hebben ervoor gezorgd dat de stad voor een groot deel onder water staat. Behalve voor een aantal rijke mensen die wonen op het droge land achter een dam. De meeste mensen leven ’s nachts, omdat het overdag te warm is. Een van de manieren waarop mensen zich vermaken is door gebruik te maken van technologie die in eerste instantie door het leger werd gebruikt om gevangenen te ondervragen.
Reminiscence, dat gerund wordt door oorlogsveteraan Nich Bannister (Jackman), laat gebruikers teruggaan naar een herinnering die ze eerder hebben geselecteerd, terwijl Nick ze door het gekozen moment heen praat. Hij en zijn collega, Watts (Thandiwe Newton), helpen hun klanten om weer hun verloren vrienden, familieleden, geliefdes en zelfs huisdieren teryg te zien. Als een mysterieuze vrouw genaamd Mae (Rebecca Ferguson) langskomt om zich te herinneren waar ze haar sleutels heeft gelaten, is Nick meteen onder de indruk. Ze beginnen een romance en het voelt als echte liefde. Nick is dan ook in shock als Mae ineens verdwijnt. Wanhopig gaat hij op zoek om uit te vinden wat er met haar is gebeurd. Hij gaat op zoek naar antwoorden in duistere plekken en leert dat Mae misschien toch niet is wie ze zei te zijn.
Traag verhaal
Reminiscence heeft een origineel concept. Dat is iets wat niet vaak voorkomt bij films tegenwoordig. Gedurende het verhaal vallen de puzzelstukjes steeds meer op de juiste plekken. De wereld waarin de film zich afspeelt is interessant. We komen echter niet veel te weten over hoe het zover heeft kunnen komen. Waarom is iedereen de hoop verloren? Wat dat betreft had een groot deel van de film beter gewerkt als televisieserie. Visueel is er namelijk een prachtige wereld gebouwd, maar er wordt van de kijker gevraagd dat ze de pijn voelen van veteranen als Nick. Dat is onmogelijk zonder enige context.
De cast is prima en de acteurs doen hun best om de dystopische wereld tot leven te brengen. Dit lukt over het algemeen prima, maar vaak is de film toch iets te langdradig op bepaalde momenten. De opbouw van de relatie tussen Nick en Mae is vrij kort, waarna we bijna twee uur kijken hoe Nick wanhopig naar haar op zoek gaat. Het verhaal, hoewel voor een groot deel opgelost, heeft daardoor wat losse eindjes. Het concept is heel erg interessant, alleen had de uitwerking zoveel beter gekund.
Visueel gezien is Reminiscence prachtig. Er is een specifieke scène in een onderwater theater die heel erg indrukwekkend was. Wat dat betreft wordt de duistere toon van de film goed gezet. De eerste helft van de film is wel een stuk sterker dan de tweede helft. Naarmate er meer bekend wordt over wie Mae echt was, begint het verhaal een beetje af te brokkelen. Het verhaal heeft een prima einde, en de film is ook gewoon oké, maar toch mist er iets.
Conclusie
Er zijn heel veel dingen die werken in Reminiscence, maar er zijn ook veel elementen die de film juist tegenwerken. Dat is jammer, want het concept van de film is erg origineel. Juist in deze tijden hebben we meer originaliteit nodig in films. Hoewel Reminiscence niet de beste film in zijn genre is, is hij toch vrij vermakelijk voor een keer.
Reminiscence
Goed
- Visueel prachtig
- Goede cast
- Origineel concept
Niet zo
- Soms wat langdradig
- Ietwat voorspelbaar
- Weinig ontwikkeling van personages
Laat een reactie achter