Als je The Lion, the Witch and the Wardrobe en Prince Caspian gekeken hebt, dan kun je Narnia 3 net zo goed ook kijken. In The Voyage of the Dawn Treader kunnen we weer over Ben Barnes kwijlen én maken we een hele andere soort Narnia mee. Yo-ho-ho, a Narnian pirates life for me!
Waar gaat The Voyage of the Dawn Treader over?
Ja, Prince Caspian dus, maar Susan en Peter mogen niet meedoen… In plaats daarvan bestaat het viertal uit Lucy, Edmund, hun irritante neefje Eustace en Reepicheep, de muis uit de tweede film. Het is even wennen, maar heeft wel z’n eigen charme.
De drie kinderen worden door een schilderij naar de Narniaanse (?) zee gehaald en komen toevallig op Prince Caspians schip terecht: de Dawn Treader. Daar worden ze met Reep en andere oude vrienden herenigd. Caspian is onderweg om de zeven verloren lords van Narnia op te sporen en tijdens hun reis komen de reizigers erachter dat er een duisternis bezig is het hele land te vernielen. Zullen ze slavernij, Dufflepuds, magische mist, hebzucht, een draak, hun eigen onzekerheden en angsten en diverse andere tegenslagen kunnen weerstaan? Dat zie je in Narnia 3!
Wat kan ik waarderen aan deze film?
Ik ben gek op Pirates of the Caribbean, dus alles dat ik een beetje in de buurt komt vind ik al gauw leuk, denk ik. Daarnaast kan ik waarderen dat je veel verschillende soorten landen ontdekt in deze film: een sober eiland, een verlaten vulkaan, twee tovenaarseilanden en de duisternis zelf. Ook zitten er weer een paar nieuwe, originele wezens in (hadden er voor mijn part wel meer mogen zijn). De openingsscène vond ik heel indrukwekkend toen ik de film voor het eerst had gezien en ik blijf daarbij. Wat kan ik nog meer zeggen? Het is gewoon een leuke film, maar echt een wow-factor of veel actie zat er niet echt in.
Wat vond ik minder aan The Voyage of the Dawn Treader?
Aan de ene kant is de persoonlijke ontwikkeling Narnia 3 heel sterk, maar aan de andere kant lijkt dat het enige te zijn waar de film over gaat. Lucy worstelt met haar onzekerheid, Edmund en Eustace met hun gretigheid en ondertussen zijn Eustace en Reep ook aan het egoïsme en algehele negatieve houding van dat neefje aan het werken. Beetje much. De eilanden zijn leuk, maar ik snap ook als je van mening bent dat het daardoor te veel van de hak op de tak is (waardoor de persoonlijke ontwikkeling extra centraal gaat staan).
Tovenaar Coriakin had meer screentime mogen hebben. Ook had ik op het eiland van Ramandu een plottwist verwacht en die kwam niet. Net een beetje te rechttoe rechtaan. Daarnaast is voor mij allemaal net iets te perfect en eind-goed-al-goed. Het einde werd me iets te zweverig en ik vond het echt stom dat Edmund en Lucy nou ineens ook niet meer terug hoeven komen. Ben ik net aan de nieuwe personages gewend, gaan de gouwes ouwes weg…
Conclusie: leuk, maar geen must-see
Kortom: deze film heeft een aantal voordelen en nadelen, maar ik heb eigenlijk geen sterke mening. Het is vooral een aanrader als je een marathon gaat doen, omdat je dan lekker in die fantasiewereld kan blijven hangen. De Dufflepuds zijn ook wel echt een waardevolle toevoeging aan je leven, maar het is geen drama als je The Voyage of the Dawn Treader overslaat.