Nou, hoe verrassend: een sequel in niet zo goed als het eerste deel. Dat geldt helaas ook voor Narnia. Toch vond ik Prince Caspian een entertainende film en zal ik onderbouwen wat er net wat minder was. Je moet sowieso eigenlijk alledrie de films wel een keer gekeken hebben. Als is het alleen maar om een beetje over William Moseley en Ben Barnes te kwijlen. I went there.
Narnia ken je vast wel, maar wie is die hele Prince Caspian dan?
1300 jaar later keren onze vier helden terug naar Narnia, omdat ze op magische wijze opgeroepen worden. De Narniërs hebben hun hulp namelijk harder nodig dan ooit! In deel 1 werden ze alleen onderdrukt door een nare dictator, maar in deel 2 lopen ze zelfs het risico op uitsterven. The stakes have never been higher. Kan Prince Caspian samen met Lucy, Edmund, Susan en Peter een einde aan hun lijden maken (dat klinkt onbedoeld dark)? Kunnen ze Caspian redden van de huurmoordenaars die achter hem aan zitten? En zullen ze ontdekken waarom? Dat beleef je in deze tweede Narnia film!
Laten we bij het begin beginnen
Wat is er zo iconisch aan de eerste Narnia film? Juist: die kledingkast. De overgang van werkelijkheid naar realiteit vond ik zo goed gedaan en het is origineel. Dus: wat verwachten we van deel 2? Net zo iets magisch! Helaas pindakaas. Er vindt aan het begin van de film een vrij originele vechtscène plaats, omdat er daadwerkelijk geloofwaardig gestoeid wordt in plaats van dat het een soort ingestudeerde dans is. Maar, dan worden onze helden op een niet zo soepele, ongetriggerde manier naar Narnia getransporteerd. Heel frustrerend, want in zowel film 1 als 3 vond ik het leuk dat Lucy echt iets onderneemt om naar Narnia te gaan: ze stapt in de kast of ze interacteert met een schilderij. Nu staat ze gewoon naast de trein en gebeurt het maar. Dat vond ik persoonlijk wel echt heel erg jammer, ondanks dat het maar een klein detail is. De CG is wel weer spot on, ook tijdens de overgang.
Enter Telmarines
Ook flink jammer, maar wel goed voor het verhaal: Narnia bevat nu mensen! Heel veel zelfs, terwijl er nog maar weinig pratende dieren, dwergen, fauns en centaurs overblijven. Aan de ene kant doet dat af aan hoe magisch Narnia is, maar ik kan de rode lijn zo waarderen dat ik daar wel doorheen kan kijken. Dus je vraagt je meteen af waar alle mensen ineens vandaan komen? Dat wordt aan het einde van de film tussen neus en lippen wel genoemd, maar het voelde als mosterd na de maaltijd.
Even over die zaklamp
Edmund heeft in Narnia ineens een zaklamp, heel praktisch, maar waarom zit die standaard in z’n schooltas? Draagt hij die altijd bij zich of toevallig vandaag? WAAR IS DE ACHTERGRONDINFORMATIE?! Het voelt nu heel erg als een plotdevice en dat is jammer. Toen hij het gebruikte in de tunnels dacht ik oké, dit had ook met een fakkel gekund… Maar later komt de lamp nog beter van pas! Edmund heeft tijdens de strijd namelijk maar één taak: de zaklamp vasthouden en seinen. Drie keer raden wat er gebeurt… Hou dat ding dan beter vast lapzwans! Daarnaast, best een groot deel van het plan dat de helden bedacht hadden, hangt van dat ding af. Wat als de batterijen opgaan? Wat als hij stuk valt? WAAR IS HET PLAN B JONGENS? Jonges, jonges de frustratie is real.
Toch ook veel mooie dingen: Ben Barnes en Peter Dinklage’s acteerwerk bijvoorbeeld
Peter Dinklage zet zo’n leuk personage neer! Zijn acteerwerk is echt de kers op de taart. Het is geloofwaardig, onderscheidend en grappig. Wat wil je nog meer? Ook Sergio Castellitto zet een prachtig staaltje karakter neer. Hij is een slechterik die je moeiteloos kunt haten. Alles wat hij doet past in het personage dat hij speelt en daar moet ik even een complimentje aan geven. Hij heeft een geloofwaardige motivatie en geeft zich daar volledig aan over. Ook verzorgt hij grotendeels die rode lijn waar ik dus weg van ben. Er worden hartverscheurende dilemma’s opgeworpen (vooral wanneer er een kasteel bestormd wordt) en dat raakte me echt enorm. Normaal moet ik niet zoveel van politiek gekonkel en intrige hebben, maar gooi er wat magie, moord en doodslag tegenaan en dan ben ik wel van de partij.
Honger, Dorst en meer narigheid
Prince Caspian een film die ik leuk genoeg vind om vaker te kijken, maar ondertussen moet je weten dat ik altijd wat te zeuren heb:
- De achtervolgingsscene in het bos met de kruisboging is net een beetje knullig gefilmd, maar het is alsnog rete spannend. Ik moest ook heel erg lachen om de redding in die scène. Het slow-motion camerawerk tijdens een latere vechtscène waardoor iedereen een beetje op een spook lijkt, werkte voor mij ook helemaal niet.
- Waarom loopt Lucy ineens bij de groep weg? Zonder wapens ook nog? Dat is echt superdom.
- Waarom shockeert professormeneer Caspian op een heel kritiek en gevoelig moment in een aanval? Timing is alles… Zijn personage en achtergrondverhaal vond ik dan weer wel heel leuk.
- Hunger en Thirst zijn personages die voor mij niet zoveel toegevoegde waarde hadden in deze film. En wat een lelijkerds nondeju. Het ijzige knikje naar Edmund’s persoonlijke ontwikkeling vond ik dan wel weer leuk.
- Waarom is er een geïmpliceerd dingetje tussen Susan en Caspian? Niet dat ik jaloers ben, maar (wel) waarom wordt die romantiek zo hard geforceerd? Ze spreken niet eens met elkaar, maar wel de hele tijd van die heftige blikken en een redder in nood scène. Susan, je bent een strong independent woman. Act like it. Die zoen aan het einde vond ik ook geforceerd. Bah.
- Waarom zit er na een gevecht geen bloed op de zwaarden?
Sidenote: Aslan z’n magische adem/schreeuw is wel heel OP en multifunctioneel hoor. Ontstenen, watergeesten oproepen, bomen wakker maken, staarten terugtoveren, jemig. Zou hij er ook een eitje mee kunnen bakken? De bomen waren overigens wel leuk, al kunnen ze natuurlijk niet aan de Ents tippen uit Lord of the Rings.
Vechten, vechten en meer vechten
De achtervolgingsscène vond ik dus wel leuk, maar ik was niet gecharmeerd door alle vechtachtigescènes in deze film. Het zijn er ook behoorlijk wat namelijk. Het gevecht tussen royalty (ik probeer niet te spoilen) vond ik wat traag, maar er zat een geniepige plottwist aan het einde die ik enorm kon waarderen! Stiekemerds. Als tegenaanval laten de helden een soort geul ontstaan en dat vond ik heel slim gedaan. Ook mooi weergegeven trouwens. De laatste gevechtscène duurde met namen heel erg lang. Je rolt van het één-op-één gevecht door in een strijd bij een tombe, die weer naar en brug wordt verplaatst nadat je al een bestorming van een kasteel hebt meegemaakt. Less is more wat mij betreft. En dat zin er ook nog een enorm trage scène tussen van Lucy die in haar eentje op pad is! Dat haalt het tempo er helemaal uit. Op een gegeven moment is het een beetje klaar hoor.
Conclusie: Goede cast, goed verhaal, iets te veel vechtscènes
We hebben aan de ene kant Ben Barnes met z’n knappe koppie, Peter Dinklage met z’n fantastische chagerijnigheid, Sergio Castellitto met z’n intriges en natuurlijk de magische setting die Narnia te bieden heeft. Aan de andere kant staan wat eindeloze vechtscènes en geforceerde romantiek. Dus wat vind ik nou eigenlijk? Het is best een goeie film, helemaal als je fan bent van oorlogsscenario’s en tactische dingetjes. Ik ben daar zelf iets minder van, dus worden dat soort scènes voor mij een beetje traag en saai. Over het algemeen ben ik wel vrij positief en zou ik Narnia: Prince Caspian zeker aanraden.
Prince Caspian
Meer fantasie, minder vechten!
Goed
- Ben Barnes
- Acteerwerk
- Plottwist
Niet zo
- Heel veel vechten
- Weinig Narniërs
