Een paar jaar geleden zorgde The Hunger Games ervoor dat we collectief geïntroduceerd werden aan het dystopische genre. De boekenserie van Suzanne Collins vertelde het verhaal van de jonge Katniss Everdeen, die in een arena moesten vechten met andere kinderen om te overleven. Het was ook de doorbraak van onder andere Jennifer Lawrence, die lange tijd niet weg te denken was uit populaire films. In mei van het jaar 2020 kwam er een prequel op de markt genaamd De ballade van slangen en zangvogels. De prequel vertelt het verhaal van Coriolanus Snow, voordat hij president werd van Panem. Slechts drie jaar na de release van het boek kunnen we The Ballad of Songbirds and Snakes in de bioscopen aanschouwen. Maar is deze film net zo goed als de originele films?
Waar gaat The Ballad of Songbirds and Snakes over?
De film gaat over de Tiende Jaarlijkse Honger Spelen. Coriolanus Snow is net 18 geworden en maakt zich zorgen over zijn toekomst. Ooit was zijn familie rijk en machtig, maar dat veranderde nadat zijn ouders stierven. Coriolanus en zijn nicht Tigris wonen samen met zijn grootmoeder, die nog altijd gelooft dat ze rijk en machtig zijn. Het leven van Coriolanus wordt echter op zijn kop gezet als blijkt dat hij mentor moet zijn voor de Hongerspelen. Hij krijgt het meisje Lucy Gray Baird uit District 12 toebedeeld. Op het eerste oog lijkt het alsof Lucy geen schijn van kans maakt, maar Coriolanus wil er alles aan doen om te winnen met zijn zangvogel Lucy. Het feit dat hij daarbij ook zijn hart verliest, maakt alles alleen maar gecompliceerder.
Een interessante origin story
Fans van de boeken zullen blij zijn om te horen dat de makers voor het grootste deel trouw zijn geweest aan het bronmateriaal. Net als in de boeken wordt Snow nooit afgebeeld als een held, maar zien we wel hoe hij langzaam verandert in de President die zo goed werd gespeeld door Donald Sutherland. Dit komt ook mede door de fantastische performance van Tom Blyth als de jonge Snow. Zijn Snow is subtiel, wat de transformatie van ambitieuze jongeman tot meester manipulator nog enger maakt. Hij maakt, op een enkele keer na, geen gebruik van bruut geweld. Nee, hij speelt het spel goed mee en weet door de juiste keuzes te maken verder te komen in het machtsspel.
De chemie tussen Blyth en Rachel Zegler, die Lucy Gray speelt, is interessant. Er is een deel dat gebaseerd is op aantrekkingskracht, maar van allebei de kanten is er ook wantrouwen. Ze realiseren zich dat ze elkaar kunnen helpen om te overleven. Zegler heeft de laatste tijd veel kritiek gekregen, maar haar optreden als Lucy Gray staat als een huis. Gedurende de drie delen van de film leren we onze beide hoofdpersonages kennen, krijgen we vertrouwen in hen, maar in het derde deel wordt dat vertrouwen bruut beschadigd. Dat is de kracht van een goed verhaal die een realistische karakterontwikkeling weergeeft.
Viola Davis als de gestoorde Dr. Gaul en Peter Dinklage als Dean Highbottom zijn ook fantastisch. Davis speelt haar personage met net genoeg camp en genoeg dreiging, terwijl Dinklage wederom de voice of reason is. Niet dat iemand daar natuurlijk naar luistert. Maar alle scenes waarin deze twee topacteurs zitten zijn een genot om naar te kijken.
Erg langzaam
Het probleem met The Ballad of Songbirds and Snakes is wel dat het verhaal erg langzaam is. Dat is aan de ene kant logisch, want er moet nogal wat opgebouwd worden. Aan de andere kant is het allemaal, net als in het boek, iets te traag. Daarbij is het moment in de arena zelf niet zo spannend als dat het in de originele films was. Hier is het ook niet het belangrijkste onderdeel, maar juist hier worden er wel dingen uit het boek weggelaten en gaat het allemaal nogal snel. Gelukkig zitten er wel spannende momenten in, maar het hard iets beter uitgewerkt kunnen worden.
Het is wel leuk dat de makers veel verwijzingen naar de originele films erin hebben gestopt. Zo hebben we natuurlijk het Hanging Tree liedje die eerder door Katniss werd gezongen, maar door Lucy Gray is geschreven. Verder heeft de jurk die Lucy Gray draagt tijdens de reaping Katniss en Primrose bloemen erop geborduurd. Daarnaast maakt ook Lucy Gray de iconische buiging die Katniss ook deed. Het zijn enkele voorbeelden die de liefde voor de originele films laten zien, wat erg leuk gedaan is.
Conclusie
Snow always lands on top zegt Coriolanus verschillende keren in de film. Hoewel The Ballad of Songbirds and Snakes niet aan de top van het lijstje Hunger Games films staat, is het toch een prima prequel die vooral voor de fans van de boeken niet te missen is.