Liefhebbers van drama, royalty en de liefde bedrijven opgelet! Er is weer een nieuwe serie die onze harten sneller doet kloppen. Bridgerton is een mix tussen Downtown Abbey en Gossip Girl. Wat blijkt? Zelfs als je veel geld hebt en aristocraat bent, betekent het niet dat je veilig bent voor de ellende die normale mensen ook treft. De serie is kleurrijk met genoeg drama en knappe mannen (en vrouwen) om naar te kijken. Perfect is de serie echter niet, maar als je op zoek bent naar een guilty pleasure, dan is dit een goede optie.
Waar gaat Bridgerton over?
De serie volgt Daphne Bridgerton, de oudste dochter van de machtige Bridgerton familie. Ze staat op het punt om haar debuut te maken op de zeer competitieve huwelijksmarkt in London. Daphne hoopt dat ze een match vindt die ontstaat vanuit liefde, net als die van haar ouders. In eerste instantie lijkt niemand de competitie met Daphne aan te kunnen gaan. Haar oudere broer schrikt alle mogelijke kandidaten echter af, en het wordt er niet beter op als de mysterieuze Lady Whistledown in haar roddelblad schrijft over de jonge Bridgerton. Haar redding is de gewilde Duke of Hastings, die weigert te trouwen. Samen verzinnen ze een complot waarin ze doen alsof ze een stel zijn zodat Daphne meer aandacht trekt en de Duke niet meer lastig gevallen wordt. Ze beloven elkaar dat het bij hun snode plan blijft, maar al snel blijkt dat ze elkaar leuker vinden dan gedacht.
Makkelijk weg te kijken
Bridgerton is niet per definitie een cinematisch hoogstandje, maar het kijkt ontzettend makkelijk weg. Voordat je het weet ben je weer een aflevering verder. Het verhaal gaat vlot, de drama is smullen en over het algemeen is het gewoon een prettige serie om even bij weg te dromen. Dit komt uiteraard ook mede door de geweldige casting van de Duke. Regé-Jean Page, voor deze serie nog vrij onbekend, laat meerdere harten sneller kloppen. De rest van de cast is ook prima, maar hij springt er wel tussenuit. Sowieso is de cast erg divers, wat niet gebruikelijk is voor een serie waarin de Britse aristocratie centraal staat. Het is alleen maar toe te juichen.
Het verhaal is niet spectaculair en meeslepend en zit vol met clichés die we al honderden keren hebben gezien. Toch is dat niet storend. In tegendeel, de kijktijd vliegt voorbij en voordat je het weet ben je alweer door de serie heen. Soms is het ook gewoon fijn om je verstand op nul te kunnen zetten en gewoon lekker te kunnen bingen. Zeker in deze tijd waarin de wereld in brand staat is het een welkome afwisseling.
Hoewel Bridgerton de illusie wekt dat de personages graag willen breken met de rollen waarin de maatschappij ze heeft geduwd, komt dat niet altijd even goed over. Soms voelt het zelfs een beetje geforceerd aan. Het neemt niet weg dat de serie leuk is om naar te kijken, al zijn er bepaalde momenten die toch wat ongemakkelijk zijn. Zo is er een bepaalde scène waarin de grens van verkrachting of geen verkrachting wordt opgezocht wat niet heel comfortabel is om naar te kijken. De manier waarop er verder mee omgegaan wordt is ook discutabel.
Verder is het belangrijk om te weten dat mocht je denken dat dit goed materiaal is voor een gezellige Netflix-avond met je minderjarige kinderen: het verandert al snel in een serie waar nogal wat seksuele handelingen voorbij komen. Zeg maar best veel. Prima natuurlijk voor een meidenavond met vriendinnen maar het is altijd goed om te weten.
Conclusie
Bridgerton is een serie die er prachtig uitziet, vol clichés zit, en toch heerlijk is om naar te kijken. Er zijn momenten die net op het randje zitten en discussies zullen uitlokken, maar als je daar omheen kan kijken, dan heb je zo weer een avondje weggekeken.