Als we denken aan Guy Ritchie, dan denken we aan films met veel geweld en haast onverstaanbare Britse accenten. De meester van de gangsterfilms heeft zich nu aan een Netflixserie gewaagd. In 2019 kwam hij uit met de film The Gentlemen, over een marihuanahandelaar die zijn business van de hand wil doen. Inmiddels staat er op Netflix een serie met dezelfde titel, die ook gaat over de marihuanabusiness, maar zonder enige link naar de film. Natuurlijk staat Richie bekend om zijn format van snelle beelden en verhaallijnen die perfect werken als films. Maar werkt het ook in de wat langzamere setting van een serie? Ja en nee.
Waar gaat The Gentlemen (2024) over?
Na de dood van zijn vader keert Eddie (Theo James) terug naar het landgoed van zijn familie. Tot zijn grote verbazing heeft zijn vader de titel en het landgoed aan hem achtergelaten en niet aan zijn oudere broer Freddy (Daniel Ings). Zo komt Eddie erachter dat zijn vader een criminele organisatie het landgoed liet gebruiken voor hun wietplantage. Eddie wil dat ze vertrekken, maar de familie Glass, met Suzie Glass (Kaya Scodelario) als woordvoerder, ziet dat niet zitten. Helaas heeft Eddie de hulp van de criminele organisatie nodig als blijkt dat zijn broer grote schulden heeft en iemand hiervoor moet betalen. Wat volgt is een wilde rit waarin Eddie er achter komt dat hij wellicht niet zo slecht is in het criminele bestaan als hij dacht.
Sterke korte verhaallijnen maar mager algemeen plot
Zoals we al eerder schreven is Ritchie erg sterk als het aankomt op snelle verhalen die in hoog tempo doorrazen. Het sterke aan The Gentlemen is dat iedere individuele aflevering een eigen missie heeft die aan het einde van dezelfde aflevering nog wordt opgelost. Hierin komen een hele berg aan kleurrijke personages voorbij. Vaak zijn de gebeurtenissen absurd, waardoor je aandacht wel wordt getrokken. Helaas voelt het vaak ook nog wel wat tam voor Ritchie begrippen. Het is net alsof hij zich toch wat meer moest voldoen aan het strenge keurslijf van Netflix.
Hoewel de individuele afleveringen vermakelijk zijn, is acht afleveringen te lang voor de overkoepelende verhaallijn. Er zijn allemaal mysterieuze organisaties aan het werk die elkaar dwarszitten en soms komen personages die in één aflevering zaten weer heel random terug. Maar de overkoepelende verhaallijn weet gewoon niet te boeien. Wellicht komt dat doordat de performance van lead Theo James erg vlak is. Hij doet het prima in de momenten dat er actie is, maar voor de rest mist hij iets waardoor het voelt alsof het verhaal ook iets mist. Gelukkig weet Kaya Scodelario als de ijskoude Suzy en mede hoofdrolspeler de boel nog enigszins recht te trekken. Maar goed, als een verhaallijn waarin crimegigant Giancarlo Esposito de grote bad guy speelt al enigszins saai wordt, dan gaat er ergens iets mis.
De stijl van Ritchie is herkenbaar
Het meest ironische is dat Ritchie zelf aan de wieg stond van de serie, met name de eerste twee afleveringen, maar daarna het stuur overgaf aan anderen. Desondanks blijft de gehele serie die beroemde Ritchie-stijl behouden, zoals het snelle editen, de flashbacks en de geschreven tekst over het scherm. Juist de afleveringen waar Ritchie weinig mee te maken had zijn het beste en het meeste in zijn stijl.
De actie in The Gentlemen is ook prima en op veel momenten juist heel grappig, net zoals we van Ritchie gewend zijn. Er komt veel geweld in de serie voor, maar al het echte bloederige werk speelt zich buiten het oog van de camera af. Al zul je wel wat bloedspetters zien. Prima dus voor kijkers met een zwakke maag maar het is nog altijd geen serie die je gezellig met de hele familie kunt kijken.
Conclusie
The Gentlemen is an sich een prima serie met veel sterke elementen. Helaas is het overkoepelende verhaal niet spannend genoeg en laat het acteerwerk van het hoofdpersonage enigszins te wensen over. Toch is het al met al een serie die je prima kunt bingewatchen.