Het is de verrassende hit van het moment: Kaleidoscope. Geen groots fantasy-epos, geen derde seizoen van een populaire serie, geen enorme sterrencast. Kaleidoscope heeft een erg fijne cast en een goed verhaal maar dat is niet eens het beste ascpect van deze Netflix-serie. Het unieke aan deze heist-serie is namelijk dat je alle afleveringen op een random manier kunt kijken. Of je nu begint met ‘Yellow’, ‘Green’ of ‘Red’: alles kan. Het enige vaste gegeven: iedereen eindigt met aflevering ‘White’: de heist zelf.
Waar gaat Kaleidoscope over?
Op zich is dit zo’n serie waar je het beste zo min mogelijk over kunt weten voordat je gaat kijken. Ga er blind in en laat je meeslepen in het verhaal rondom een grote heist. Want het is duidelijk dat het daar om draait. Een paar punten dan om te weten voordat je begint:
- Aflevering White is het einde van de serie en hoe je de rest van de afleveringen ook kijkt, hier werk je naar toe.
- Hoofdpersonage is Leo Pap, gespeeld door niemand minder dan Giancarlo Esposito (Breaking Bad, The Mandalorian, The Boys).
- Iedere aflevering heeft een compleet andere setting qua tijd, verder zie je alle personages wel ergens terugkeren in de tijdlijn. Bijvoorbeeld een paar weken voor de heist of juist een paar uur ná de heist.
- Bereid je maar voor want dit is zo’n serie die je zo snel mogelijk wil bingen.
- Niemand is te vertrouwen.
De beste volgorde van Kaleidoscope afleveringen
Je kan uiteraard de (random) volgorde aanhouden die Netflix je voorschotelt. Zo keek ik de serie zo: Yellow – Green – Blue – Orange – Violet – Red – Pink – White. En dat was een prima volgorde. Maar het internet zou het internet niet zijn als er niet al toplijstjes waren gemaakt voor de beste kijkvolgorde van alle Kaleidoscope afleveringen. Doe er je voordeel mee.
De subjectief beste Kaleidoscope volgorde
- Yellow
- Violet
- Orange
- Green
- Blue
- White
- Red
- Pink
Zoals je ziet, staat White hier niet meer als laatste aflevering genoemd. En daar kan ik inkomen. Want er zijn zeven kickass afleveringen die vragen om meer, en er is White. White is eigenlijk niet de allerbeste aflevering om mee te eindigen. Maar daarover later meer. Red en Pink zijn inderdaad de sublieme afsluiters die de serie mogelijk nóg beter maken.
Reservoir Dogs volgorde
Maar als je toch graag met White wilt eindigen is er ook nog de Reservoir Dogs volgorde. Die volgorde begint zoals in die Quintin Tarantino film meteen met ‘OMG wat de fuck is hier gebeurd’ naar meer uitleg over de personages en hoe alles in elkaar steekt. Dan kijk je de serie zo:
- Red
- Yellow
- Violet
- Orange
- Green
- Pink
- Blue
- White
En dan zou je ook nog kunnen kiezen voor de chronologische volgorde, of voor de regenboog volgorde, waarin je de kleuren van de regenboog aanhoudt. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Kaleidoscope White
Nog even terugkomend op de laatste aflevering: die is echt geen waardige afsluiting. Er zijn spannendere afleveringen, én White beantwoordt niet alle vragen die je dan nog hebt. Het is een beetje mosterd na de maaltijd eigenlijk. Zonder spoilers is de heist zelf echt wel cool, maar ik had 45 minuten aan heist verwacht en dat was het niet. Juist na het zien van Red en Pink heb je veel vragen, en die worden niet allemaal beantwoord in White.
Juist omdat Kaleidoscope zo’n gave en unieke serie is, had de afsluiter ook ontzettend goed moeten zijn. En dat was het gewoon niet. Het was een prima aflevering, maar niet meer dan dat. En dat voelde toch jammer. Ik snap compleet dat ‘men’ Red en Pink als laatste gewenste afleveringen neerzet. Dat geeft toch net iets meer kracht mee. Misschien voor een eventuele herkijk, ooit.
Fantastische cast
Naast Giancarlo Esposito kent iedereen ook Jai Courtney (o.a. Captain Boomerang in Suicide Squad) en Rufus Sewell (A Knight’s Tale) wel. De rest van de cast is wat minder bekend. Dat zou je echt niet zeggen, want niemand doet onder aan Esposito of Sewell. Dit is echt een enorm getalenteerde cast. De heist-crew is goed op elkaar ingespeeld. Hopelijk kan Kaleidoscope voor de wat jongere castleden een mooie sprinkplank zijn naar meer. Overigens zit er in de serie een geniale en stiekeme verwijzing naar A Knight’s Tale, door één zin die Sewell zegt. Kijk maar of je die referentie kunt vinden.
Op zich vraagt deze unieke serie gewoon om een tweede seizoen, maar dit is een mini-series en die krijgen doorgaans geen vervolg. Sowieso zou het om een compleet ander verhaal moeten draaien, om redenen die te veel spoilers zouden weggeven. Toch is wel wel iets te bedenken om een eventueel tweede seizoen aan dit seizoen te koppelen. Wist je trouwens dat dit allemaal heel losjes gebaseerd is op een waargebeurd verhaal? Met de nadruk op héél losjes.
Conclusie
Kaleidoscope is een serie die op je kijklijst thuishoort. In welke volgorde je ook kijkt, dit zorgt voor een zeer unieke kijkervaring. “Wat nou als ik met Green was begonnen” zul je je afvragen tijdens het kijken. Er zitten lekker veel plottwists in deze Netflix serie, sommige minder voorspelbaar dan andere. Het is bijzonder knap gemaakt. Zelfs afleveringen die qua tijdspanne ver van elkaar afliggen, kunnen gelinkt worden. Hetzij door een personage, hetzij door een gebeurtenis. Dit is een serie die beslist gezien moet worden.
Kaleidoscope
Zo keek je nog nooit een serie
Goed
- Geniaal en uniek concept
- Getalenteerde cast
- Mini-heists in bijna elke aflevering
- Bingewaardig
Niet zo
- White is geen goede afsluiting
- Geen tweede seizoen (waarschijnlijk)
