Geekmas is here en dat moet natuurlijk gevierd worden met een bingepartij! Dash & Lily heb ik dan ook in één avond uitgekeken. Het zijn behapbare afleveringen die je eigenlijk wel moet blijven kijken. Maar in de eerste instantie leek deze miniserie me helemaal niets! Ik vertel je graag waarom ik het alsnog ben gaan kijken en wat mijn uiteindelijke conclusie is.
Waar gaat Dash & Lily over?
Tienerliefde! En kerst, duh. Maar het is zoveel meer dan dat. Het is een romantische comedy gebaseerd op een boek waarin uiteenlopende onderwerpen worden besproken. Het gaat over een Aziatische familie die uitbundig kerst viert, vet leuk. Lily, de jongste in die familie, is altijd al ongemakkelijk een eenzaam geweest en wanneer haar broer en diens vriendje haar uitdagen om eens wat geks te doen, begint ons verhaal. Samen maken ze van een simpel notitieboekje een ‘dare guide’ in de hoop een tienerjongen voor Lily aan de haak te slaan. Helaas vangt ze alleen Dash die heel toevallig een enorme hekel heeft aan kerst. Ze leren elkaar via het boekje dat ze uitwisselen beter kennen, maar passen ze wel bij elkaar? Kunnen ze elkaar geïnteresseerd houden? En willen ze elkaar eigenlijk wel in het echt ontmoeten?
LGBTQ+ inclusive, romantisch kerstverhaal met een schepje ‘coming of age’
Wat ik persoonlijk nooit verwacht had toen ik de ‘poster’ (hoe noem je dat statische ding dat Netflix je laat zien als iets bovenaan de pagina staat?) zag, was zoveel diepgang. Ik dacht dit is een of andere basic zwijmelgebeurtenis, maar niets is minder waar! De trailer wekte toch mijn interesse, vanwege het originele concept rondom het notitieboekje. Ik had toevallig behoefte aan iets gezelligs, iets luchtigs, dus ik dacht waarom niet.
Ik wil even mijn complimenten geven voor het feit dat dit verhaal zich in de moderne tijd afspeelt en deze tieners er toch voor kiezen om geen nummers uit te wisselen. Dat wordt goed gemotiveerd en ik wordt echt in het verhaal meegenomen, al maken de personages zich het af en toe wel iets te moeilijk op deze manier (maar dan blijft het wel extra speciaal én romantisch!). Daarnaast: deze film is zo inclusive! Lily heeft een homoseksuele broer, een lesbische vriendin en er komen veel verschillende etniciteiten en geloven in deze film terug. Een joodse punkband, dat is gewoon rete origineel. Ook maken eigenlijk alle personages wel iets van persoonlijke ontwikkeling door, gaaf.
Voorspelbaar en cliché
De liefdesdriehoeken zag ik al van mijlenver aankomen en hadden echt niet gehoeven. Ook dat Boomer uiteindelijk een relatie krijgt, dat deed voor mij eigenlijk af aan het verhaal. Niet iedereen hoeft een setje te zijn! EN OP DEZE MANIER AL HELEMAAL NIET. (Oké, één guy blijft alleen achter, maar hij speelde soort van een klootzak, dus dan is dat weer iets waar je een les uit moet trekken ofzo. Die telt in dit geval niet.)
Er zitten wel veel clichés en voorspelbare elementen in, maar ik denk dat de meeste mensen die dit kijken daar ook behoefte aan hebben. Dat hoort gewoon bij dit soort films/series en als dat je niet stoort, lekker kijken! Ik ga deze serie niet nog een keer kijken, maar het was wel leuk.
Het einde had voor mij nog wel iets uitgebreider gemogen. Het voelde net een beetje gehaast en ik werd zo ongemakkelijk van Dash! Geen idee waar dat aan lag. Hij kwam een beetje emotieloos over ofzo terwijl Lily daar met al haar emoties stond te emotioneren. Anyway…
Funfact: Nick Jonas was de regisseur van deze serie and it shows! Dat hele Jonas Brothers concert had voor mij echt niet gehoeven. Dat voelde als pure marketing, net als de scène in Nick’s trailer. Als je dat van tevoren niet weet, zal het je niet irriteren, maar dat verpeste de sfeer een beetje voor mij. Dus als je nog van plan bent om te gaan kijken: sorry…
Conclusie: leuk voor een keertje
Er zitten heel veel unieke, gave en uitdagende elementen in Dash & Lily, maar die worden wel gebalanceerd met genoeg clichés en voorspelbare momenten helaas. Als je een avondje met een deken, een kop thee en wat chocola op de bank wil zetten en je hersenen uitzetten, moet je deze zeker gaan kijken. Als je je gaat irriteren aan vanalles en nog wat, het gaat analyseren, moet je misschien even overslaan en, weet ik veel, gewoon Die Hard gaan kijken ofzo. Dat blijft natuurlijk de beste kerstfilm.