Agatha Christie staat bekend om haar intense moordmysteries die zelfs jaren na haar dood nog altijd populair zijn. Er zijn dan ook veel verfilmingen geweest van haar boeken. In 2017 waagde regisseur en acteur Kenneth Branagh zich aan een verfilming van Murder on the Orient Express. Hij speelde daarin ook de hoofdrol van detective Hercule Poirot. Na het succes van die film volgt nu Death on the Nile, met naast Branagh ook Gal Gadot, Russel Brand, Rose Leslie en Letitia Wright in de hoofdrollen. Ook Sex Education ster Emma Mackey maakt haar debuut in haar eerste grote filmrol. Het resultaat? Een film met een tergend langzame opbouw die erg voorspelbaar is, maar toch vermakelijk.
Waar gaat Death on the Nile over?
Simon Doyle (Hammer), een man zonder rijkdom, trouwt met de rijke Linnet Ridgeway (Gal Gadot). Het is een schande, gezien het feit dat Simon eerder nog verloofd was met Linnets beste vriendin Jacqueline de Bellefort (Emma Mackey). Om hun bruiloft te vieren, neemt het paar vrienden en familie mee op de S.S. Karnak, een mooie boot die vaart over de rivier de Nijl.
Hercule Poirot (Branagh) is op vakantie in Egypte als zijn vriend Bouc (Tom Bateman) hem uitnodigt om de bruiloft te vieren. Deze viering loopt al snel in de soep als er een moord wordt gepleegd op de boot. Met een boot vol verdachten wordt de moordenaar steeds wanhopiger. Het is aan Poirot om de dader zo snel mogelijk te vinden voordat ze weer toeslaan.
Moeilijke start
Death on the Nile was eigenlijk gepland voor een gepland voor het feestseizoen in 2019, maar door de pandemie werd het steeds uitgesteld. Toen kon de film eindelijk uitkomen, maar bleken een aantal van de acteurs in opspraak te zijn geraakt. Zo was Letitia Wright tegen vaccinaties, had Gal Gadot een controversiële mening over Palestina en Israël, maar het meest bizarre was Armie Hammer en de beschuldigingen van seksueel misbruik tegen hem. Helaas voor de film staat zijn rol centraal in het hele plot, en dus werd er eerst gewacht tot de controverse verdwenen was.
Liefde is oorlog
Deze versie van de film is voor het grootste deel trouw aan het bronmateriaal, met wat kleine aanpassingen hier en daar. De film is over het algemeen erg langzaam, maar toch interessant door het feit dat de liefde gebruikt wordt om oorlog te voeren. Er zijn genoeg psychologische spelletjes die onderling worden gespeeld. Daardoor blijft het boeiend om naar te kijken.
De film ziet er ook prachtig uit. Branagh heeft een duidelijke visie die goed naar voren komt en visueel gezien is Death on the Nile een pareltje. Hetgeen waar de film echter struikelt is de enorm grote cast. Doordat er zoveel personages zijn, kunnen ze onmogelijk allemaal goed worden ontwikkeld. Iedereen mag dan wel een motief hebben, het is toch overduidelijk wie de dader is. Alleen maar doordat een select aantal personages veel aandacht krijgen. Dat is op zich geen probleem, maar een moordmysterie is vooral leuk als het ook echt een mysterie blijft.
Toch is Death on the Nile fascinerend door het kleurenpalet en het extravagante karakter. De film is over de top omdat de personages dat ook zijn. We zien rijke mensen doen waar ze goed in zijn; veel geld verkwanselen aan champagne en kaviaar. Dat terwijl de normale mensen hun koffers dragen en alles doen wat hen opgedragen wordt.
Het is de perfecte setting om Hercule Poirot te volgen. Hij is naast Bouc het enige personage dat we kennen uit de eerste film. Dit keer is hij wat meer uitgediept. Zijn obsessies met onder andere symmetrie worden gebruikt voor de komische momenten, maar er is ook enorm veel verdriet dat achter zijn obsessies schuilt. Branagh weet dat goed over te brengen, waardoor Death on the Nile ook meer diepgang krijgt.
Conclusie
Voor het mysterie hoef je Death on the Nile niet te kijken. Daar zul je niet lang over na hoeven te denken. Maar visueel gezien is de film prachtig en het is natuurlijk altijd interessant om een kijkje te nemen in het leven van de rijken. Zelfs al eindigt deze in een bloedbad.
Death on the Nile is nu te zien in de bioscoop.