Het is inmiddels 13 jaar geleden sinds de eerste Avatar film in de bioscopen uitkwam. De film was toen een enorm succes, vooral ook omdat het de allereerste 3D film ooit was. Op het verhaal was nogal wat kritiek, maar de boodschap dat we zuiniger moesten zijn met de aarde kwam goed over. Nu draait eindelijk het lang beloofde vervolg, Avatar: The Way of Water in de bioscoop. Het is visueel een mooie film geworden voor het grootste deel, maar wat vooral blijft hangen is dat het vooral een enorm lange zit is. Eerlijk is eerlijk, de film had makkelijk een uur korter kunnen zijn.

Waar gaat Avatar: The Way of Water over?

Het is 13 jaar na de gebeurtenissen uit Avatar. Jake Sully is inmiddels leider van de stam Na’vi waar hij zich bij heeft aangesloten. Hij en Neytiri zijn inmiddels ouders van een aantal kinderen en alles lijkt ze voor de wind te gaan. Maar dan keren de mensen terug naar Pandora. Dit keer niet om het materiaal unobtainable te verkrijgen, maar juist om zich voor altijd op Pandora te vestigen. De mensen hebben de aarde namelijk flink om zeep geholpen.

Een van de eerste missies van de mensen is om Jake Sully uit te schakelen om ervoor te zorgen dat hij de plannen niet meer dwarsboomt. Daarom worden er een aantal avatars met de herinneringen van Jake’s oude vijanden, zoals kolonel Quadritch, naar Pandora gestuurd. Jake heeft geen andere keuze dan van zijn thuis te vluchten en te schuilen bij het water volk. Hier moeten Jake en zijn familie nieuwe gebruiken leren, terwijl zijn kinderen door de puberteit gaan en de dreiging van de vijand nog steeds nabij is.

Visueel spektakel, bro

Je vraagt je wellicht af waarom we ineens hip en cool zijn door je met bro aan te spreken in de titel van deze paragraaf. Dat komt voornamelijk doordat er nogal vaak gebruik wordt gemaakt van het woord bro in Avatar: The Way of Water. Dit is een film die ruim drie uur en een kwartier duurt. Het aantal keren dat er iemand wordt aangesproken met bro is absurd en over tien jaar zullen mensen deze film kijken en zich afvragen wie er in hemelsnaam dacht dat het hip zou zijn om dit woord eindeloze keren te herhalen. Op een gegeven moment werd het irritant en dat haalde ook wel enig plezier weg uit de film.

Avatar: The Way of Water ziet er spectaculair uit. Vooral de onderwaterwereld is prachtig en zit mooi in elkaar. De high frame rate was echter niet perse noodzakelijk en zorgt ervoor dat sommige scenes er juist minder goed uitzien. Ja, alles is scherper en lijkt levensechter, maar op sommige momenten bewegen personages zich sneller dan eigenlijk zou kunnen, waardoor het allemaal wat nepper overkomt. Dat is jammer, want in gewone HD kwaliteit was de film nog mooier geweest. Scherper is niet altijd per definitie beter.

Qua verhaal is het meer van hetzelfde. We hebben wederom dezelfde bad guy die ook weer onbewust Pandora wil vernietigen. Na een hoop filler momenten waarin we voornamelijk de kinders leren kennen, is het laatste uur van de film ook weer een en al actie. Dat is op zich prima, want de actie ziet er hartstikke goed uit. Alleen is het verhaal weinig origineel en voelt het gewoon weer als deel 1, maar dan in een andere setting. Aangezien er best wat tijd tussen het origineel en de sequel heeft gezeten, zou je toch denken dat er ook tijd was om een fatsoenlijk nieuw verhaal te bedenken. Het is nu allemaal een beetje meer van hetzelfde.

Conclusie

Avatar: The Way of Water leunt teveel op de visuele effecten en heeft te weinig inhoud om echt interessant te zijn. De wow factor van de eerste film is er inmiddels wel een beetje af. Liefhebbers van de originele Avatar zullen deze film nog wel kunnen waarderen, maar voor de rest van het publiek is het gewoon een kopie van het origineel, maar dan in een andere setting. Daarbij is de film ook zo ellendig lang. Dat is zeker niet cool, bro. Hopelijk weet de derde film in de franchise het nog enigszins goed te maken, maar gezien het einde van The Way of Water, zal ook de derde film weinig originaliteit bieden.