Ik vind het heerlijk om af en toe een thriller te lezen. Het is gek genoeg een genre dat ik pas onlangs heb ontdekt, dus er is een wereld voor me open gegaan. Ik lees graag een thriller nadat ik een paar contemporary fantasyboeken of wat Young Adults heb gelezen; het is even wat anders. Bovendien lezen thrillers meestal lekker snel weg. Een tijdje gelezen kwam ik Vriendschapsverzoek tegen, het debuut van auteur Laura Marshall. De flaptekst sprak me aan dus ik ben meteen gaan lezen.
Vriendschapsverzoek is uitgegeven door Luitingh-Sijthoff en is een vertaling van Friend Request.
Dit boek is vertaald door Jet Matla.
Gaat dit over Facebook?
Logische vraag, gezien de titel. Ja, het is inderdaad een vriendschapsverzoek op Facebook, maar verder heeft het boek niet heel veel met social media te maken. Lees de flaptekst maar eens:
In Vriendschapsverzoek, het debuut van Laura Marshall, ontvangt Louise een Facebookbericht van iemand die al meer dan 25 jaar dood zou zijn.
Maria Weston wil vrienden met haar worden op Facebook. Maar Maria is sinds het afscheidsfeest op school niet meer gezien en wordt al jaren vermist. Iedereen waant haar dood, vooral Louise, die al haar hele leven een verschrikkelijk geheim met zich meedraagt.
Wanneer Louise wordt gedwongen om te achterhalen wat er precies die avond heeft plaatsgevonden, weet ze alleen zeker dat Maria terug is. Klopt dat wel?
Vriendschapsverzoek is een zenuwslopende psychologische thriller voor de fans van Het meisje in de trein, Ik zie jou en Waar is ze?
Het is heel herkenbaar
Nee, ik heb geen vriendschapsverzoek gekregen van iemand die dood is. Maar Vriendschapsverzoek is wel heel herkenbaar, omdat iedereen wel met pestkoppen te maken heeft gehad op school. Iedereen heeft wel een ‘Sophie’ of een ‘Maria’ in hun leven gehad. Een pestkop; het nieuwe meisje; iemand die wordt buitengesloten omdat diegene anders/raar/niet populair genoeg is; het buitenbeentje; het populaire kliekje… klinkt bekend, toch? En dat maakt de tijdlijn in het verleden (1989) soms best pijnlijk om te lezen. Omdat het zo herkenbaar is. Het is heel goed geschreven door Laura Marshall en ik kan me zo indenken dat ook zij te maken heeft gehad met deze groepjes op school. Maar ja, wie niet?
Gelukkig maakt de 2016-tijdlijn duidelijk dat onze periode op school ons niet maakt tot wie we zijn. Het populaire meisje kan best eindigen als trieste, eenzame vrouw. Het meisje dat zo anders was, kan nu super succesvol en gelukkig zijn. Mensen kunnen (gelukkig) veranderen. Nou ja, iedereen behalve Maria, het meisje dat in 1989 verdween. Het hoofdpersonage Louise (we lezen alles vanuit haar oogpunt) krijgt een gek vriendschapsverzoek dat allemaal ongewenste herinneringen weer naar boven brengt. Ze dacht namelijk al die jaren dat Maria dood was. Maar, niemand heeft haar sindsdien gezien, dus honderd procent zeker kan ze niet zijn…
Het is vanaf het begin heel duidelijk dat er iets is gebeurd in 1989. Maar wat? Met wisselende hoofdstukken tussen verleden en heden, krijgt zowel de lezer als Louise steeds meer te weten. Schimmen uit het verleden tonen zich, en toevallig of niet: een reünie van de school waar Louise en Maria op zaten komt er heel snel aan. Komt Louise er achter wat er destijds is gebeurd? Haar herinneringen zijn troebel. En wie zit er achter dit vriendschapsverzoek? Maria? Alle puzzelstukjes vallen langzaamaan op hun plaats…
Zou jij dit vriendschapsverzoek accepteren?
Het enige wat me echt stoorde in dit boek, is dat Louise het vriendschapsverzoek van Maria accepteerde. Het is logisch dat ze heel nieuwsgierig is, dat zou ik ook zijn. Maar je kunt ook eerst even chatten met iemand via Messenger, daarvoor hoef je geen vrienden te zijn. Ik snap niet dat Louise dat niet eerst even deed. Ze komt namelijk over als een intelligente vrouw. Dus dat ze het verzoek accepteerde voelde voor mij puur als een ding om het plot te laten rollen. Maar goed, het zette wel de toon – we leven in een wereld waarin onze ‘echte’ levens anders zijn dan onze ‘social media’ levens.
Terug naar het plot. Het is duidelijk dat er iets ERGS gebeurd is in 1989 en het is ook duidelijk dat we ergens in het boek te weten gaan komen wat er gebeurd is. Meestal kan ik plots wel raden (een heel vervelende eigenschap van mezelf) maar een bepaalde openbaring was toch een grote verrassing voor me. Ik zag het echt niet aankomen. Dus dikke vette kudos voor Laura Marshall voor dit originele en niet te raden plotpunt. Ik ga helemaal onderaan deze recensie nog een apart hoofdstuk hieraan wijden, waarin dan ook spoilers komen te staan. Ik moet het gewoon even van me af schrijven.
Al met al ben ik onder de indruk van Vriendschapsverzoek, zeker als je bedenkt dat dit een debuut is. Het voelt alsof Marshall al veel langer thrillers schrijft. Ik ben dan ook super benieuwd naar haar volgende boek. In het Engels is deze al uit: Three Little Lies. Ik hoop dat uitgeverij Luitingh-Sijthoff dit boek ook zal vertalen. En zoals beloofd volgt hier nog een stukje vol spoilers. Als je net als ik verrast wilt worden, adviseer ik je met klem om nu te stoppen met lezen.
Vrienschapsverzoek spoilers
Ja, Maria Weston was natuurlijk overduidelijk echt dood. Dat was niet de grote shocker voor mij. Er was ook niet echt een andere conclusie, aangezien ze al 25 jaar weg was. Ik heb geen enkel moment getwijfeld aan het feit dat ze dood was. Ik heb een paar keer gedacht dat het haar broer was die haar nadeed, maar dat lag eigenlijk te erg voor de hand. Heel even dacht ik nog dat het allemaal in Louise’s hoofd zat en dat ze helemaal niet achtervolgd werd. Hoewel het een lichte verrassing was dat Maria’s moeder overal achter zat, was dat niet Het Grote Moment voor mij. Het was een kwestie van deductie, er waren geen andere verdachten meer. Dus nee, dit was geen shocker.
Wat me wèl echt super verbaasde was Sam. Holy shit! Ik vond hem wel wat… wazig, maar ik dacht gewoon dat het een lul was die vreemd was gegaan. Ik had het écht niet zien aankomen dat hij een creepy verkrachter en moordenaar was. Dit was dan ook de grote openbaring die ik gewoon niet had kunnen voorspellen. Ik had níet gedacht dat Sam Maria had vermoord. Ik weet nog steeds niet wat ik van het einde moet denken, met Sam die, waarschijnlijk, van een klif af is gesprongen. Het einde was pas echt fenomenaal geweest als hij Louise ook had vermoord. Maar boeken met slechte eindes verkopen slechter. Bovendien had Louise na al die jaren ook wel echt een happy end verdiend.
Vriendschapsverzoek
Geaccepteerd
Goed
- Herkenbare personages
- Goede karakterontwikkeling
- Hoog tempo
- Originele plotwending
Niet zo
- Niet heel geloofwaardig
- Te veel toevalligheden
