November is het nieuwste boek van Nederlandse horrorauteur Thomas Olde Heuvelt, dat heel toepasselijk in november verscheen. Het gaat over hoe ver mensen zouden gaan voor hun eigen geluk, zelfs als dit ten koste gaat van anderen, en hoe makkelijk het is om weg te kijken van dingen die moreel niet juist zijn.
Waar gaat November over?
De bewoners van Bird Street in Lock Haven, Washington VS, gaat het wel allemaal heel erg voor de wind. De bewoners hebben allen een glanzende carrière, prachtige huizen en getalenteerde kinderen. Ze zijn gezond en zielsgelukkig. Misschien gaat het ze allemaal wel té voor de wind. Behalve in de maand november. Tijdens deze zogenaamde Donkere Dagen keert het geluk tegen hen en lijkt alle pech die zich het hele jaar heeft opgestapeld over de bewoners te worden uitgestort. Gelukkig is in december alles weer voorbij. Tenminste … als er iemand is gestorven in de mysterieuze bossen achter de huizen. Lukt het niet om iemand te offeren? Dan wordt alles alleen maar erger. Véél erger.
Duistere horror
November is geen makkelijk boek om te lezen, simpelweg omdat de personages dingen doen die écht niet okay zijn. Ook komen er behoorlijk heftige onderwerpen langs. Een greep: mentale problemen, bipolaire stoornis, zelfbeschadiging, zelfmoord, euthanasie, alcoholisme, genoemd huiselijk geweld en zelfs homofobie. Over het algemeen weet Olde Heuvelt deze onderwerpen op een elegante manier te behandelen, maar het is toch goed om te weten dat dit hierin zit. Dit boek is duister, niet zozeer door de gore, maar omdat het naast de heftige onderwerpen een nare kant van de mensheid belicht.
Sympathieke personages
Je zou denken dat het moeilijk is om sympathie te hebben voor geprivilegieerde mensen die succesvol zijn ten kosten van anderen, maar Olde Heuvelt weet gelaagde en sympathieke personages neer te zetten. De focus ligt op het gezin van Ralph, Luana en hun kinderen Kayla en Django. Ondanks dat de acties van de volwassenen echt niet goed te praten zijn, komt het dilemma van Ralph en Luana begrijpelijk over. Hierdoor worden de gebeurtenissen des te afgrijselijker. Het meest interessante personage was sowieso Kayla, een tiener met een bipolaire stoornis maar een sterk gevoel voor rechtvaardigheid.
Verder zet Olde Heuvelt zeker in de eerste helft een sterke sfeer neer. Als lezer heb je, ondanks de tekst op de achtergrond, nog geen idee waar November precies heen zal gaan. Dankzij een goede opbouw is de sfeer beklemmend en sta je als lezer met afgrijzen toe te kijken hoe de personages steeds meer afglijden. Ondanks dat de ‘slechtheid’ vooral van mensen komt, zit er zeker een bovennatuurlijke dreiging in dit boek. Sommige scènes weten hierdoor oprecht heel eng te zijn.
Zwakkere tweede helft
Helaas zakt de tweede helft een beetje in qua sfeer. Het boek blijft nog wel interessant, maar weet niet het beklemmende van de eerste helft te pakken. Hierdoor gaat de vaart wel wat uit het verhaal en kan het tempo wat langzaam aanvoelen. Wel bouwt het op naar een heel sterk einde, maar het zou zonde zijn om hier meer over te zeggen. Naast de inkakkende tweede helft, begreep ik ook niet helemaal waarom Django en zijn buurjongen zo’n obsessie met nazi’s hadden. Het boek ontkent zeker niet hoe f*cked up dit is, maar ik vond het ook niet bar veel toevoegen.
Conclusie
Desalniettemin is November een hele sterke psychologische horror. Naast de sterke sfeer en de goed uitgewerkte personages, stelt Olde Heuvelt ook vragen die stof geven tot nadenken. De bovennatuurlijke elementen zijn daarbij ook echt eng. Een perfecte horror om onze donkere winterdagen mee door te komen.
November
November is een duistere horror
Goed
- Sterke sfeer
- Goed uitgewerkte personages
- Stelt relevante vraag dat stof geeft tot nadenken
Niet zo
- Tweede helft zakt wat in qua tempo en sfeer
- Door heftige thema's en personages soms oprecht moeilijk om te lezen
