Er is een gezegde die al jarenlang over het internet struint. Growing old is mandatory, growing up is optional. Het citaat wordt vaak aan Walt Disney toebedeeld, maar of de beste man het echt heeft gezegd is nog maar de vraag. Toch is het citaat wel de waarheid. We worden allemaal ouder, maar naarmate we ouder worden verliezen we vaak de fantasie die onze kindertijd zo magisch maakt. Het is het idee voor de nieuwe John Krasinski film IF wat staat voor Imaginary Friends. Een stap uit de comfortzone voor Krasinski, die na zijn tijd in The Office nog indruk maakte met de horror The Quiet Place. Maar nu hij zelf vader is geworden wilde hij vast een film maken die zijn eigen dochters ook konden kijken. Het resultaat is een film met leuke momenten, maar die toch een beetje ziel mist.
Waar gaat IF over?
De 12-jarige Bea (Cailey Fleming) trekt tijdelijk bij haar oma (Fiona Shaw) in terwijl haar vader (Krasinski) een operatie moet ondergaan. Het is zwaar voor haar omdat ze al haar moeder is verloren en niet ook haar vader wil verliezen. Op een avond hoort Bea vreemde geluiden en gaat op onderzoek uit. Zo ontmoet ze Calvin (Ryan Reynolds) en vreemde wezens die zichzelf IFs noemen, oftewel Imaginary Friends. Eigenlijk zou het niet moeten kunnen, maar Bea kan de IFs van andere kinderen zien. Alleen zijn alle IFs eenzaam en vergeten, omdat hun kinderen ouder zijn geworden. Aan Bea de taak om Calvin te helpen nieuwe kinderen te vinden en zo de IFs te redden.
Leuk idee, maar de uitvoering is minder
Het is duidelijk wat Krasinski probeert te doen. Dit is niet zozeer een film voor kinderen, maar vooral voor voornamelijk de girl dads die zich gezien willen voelen. Er zijn genoeg momenten in de film die zelfs het koudste hart een beetje laten smelten. Maar toch zijn die momenten niet genoeg om je een voldaan gevoel te geven na de film. Dit komt voornamelijk doordat het script echt flinterdun is en het verhaal eigenlijk niet weet waar het naar toe gaat. Zo wordt er aan het begin van de film geroepen dat de IFs die vergeten worden verdwijnen. Vervolgens komen ze terecht in een tehuis die verstopt is onder een draaimolen op een verlaten pretpark. Er is dus eigenlijk geen reden waarom Bea zo haar best moet doen om de IFs te redden.
De IFs zelf zijn wisselend van kwaliteit. De creativiteit is hartstikke leuk om te zien en voor de oplettende kijker komen er veel stemmen voorbij die je zou moeten herkennen. Zo komen onder andere Emily Blunt, George Clooney, Blake Lively, Matt Damon en Bradley Cooper voorbij. De meest belangrijke IF Blue wordt echter ingesproken door Steve Carrell. Hoewel hij zijn best doet, is het geen performance van het niveau Gru in Despicable Me. Daar voelt het toch allemaal even te vlak voor. Gelukkig doet de menselijke cast het wel een stuk beter. Ryan Reynolds is iets minder Ryan Reynolds die Ryan Reynolds speelt. Cailey Fleming is een prima jonge actrice, maar pas aan het einde van de film krijgt ze meer te doen. Daarvoor moet ze vooral informatie aanhoren en verwerken.
IF doet zijn best om een live-action variant te zijn van Pixar films als Up en Inside Out. Natuurlijk is er ook wel een vleugje Monsters Inc. hier en daar. Het verschil met deze films en IF is echter dat het verhaal in de Pixar films beter is uitgewerkt en uitgedacht en niet zo flinterdun is. De vraag is ook voor wie deze film echt gemaakt is. Voor kinderen zit er niet genoeg actie, spanning en humor in om ze verzadigd te houden. Voor volwassenen is het verhaal gewoon te mager.
Conclusie
Het concept van IF zit vol potentie, maar de uitvoering is minder dan verwacht. De sterrencast was aanwezig, maar op een paar mooie momenten na voelt de film een beetje leeg aan. Er gebeurt te weinig en de emotionele momenten raken wel, maar je bent ze nog sneller vergeten dan de Imaginary Friends die deze film naar een hoogtepunt hadden moeten brengen.
IF
Goed
- Goede cast
- Mooie momenten
Niet zo
- Flinterdun verhaal
- Verhaal klopt niet altijd
