De Netflix Original kinderfilm The Magician’s Elephant zit bomvol aandoenlijke en aangrijpende scènes. Op de eerste plaats zou ik de film beschrijven als een tranentrekker, omdat ik bijna de hele tijd heb gehuild. Er zit zoveel hoop, onschuld en een mooie hoeveelheid diversiteit in het verhaal, dat het niet anders dan aangrijpend kan zijn. Verfrissend ook dat de focus lag op de band tussen broer en zus in plaats van op romantische liefde. Maar: oorlog speelt een grote rol in deze film. Past dat wel bij zo’n jonge doelgroep?

Waar gaat The Magician’s Elephant over?

Peter is een wees die is opgevoed door een gepensioneerde soldaat. Hij woont in een stadje dat vroeger wonderlijk en magisch was, tot een oorlog uitbrak. De hoop is verdwenen en mensen leven ongepassioneerde levens. Daar brengt Peter onbewust verandering in nadat een geheimzinnige waarzegster hem vertelt dat zijn zusje nog leeft. Het enige wat hij hoeft te doen, is een olifant volgen.

Tropes anyone?

The Magician’s Elephant barst van de tropes: Peter is een ‘chosen one’ die als enige hoop terug naar zijn stadje kan brengen. Dat merk je tussen neus en lippen door uit de ‘prophecy’ die de waarzegster vertelt. Het is Peters ‘destiny’ om zijn zusje terug te vinden en daarmee de stad weer tot leven te wekken. Persoonlijk zijn deze tropes niet helemaal mijn ding, maar het heeft me niet écht gestoord tijdens het filmkijken. Wat me wél heeft gestoord is de rol die de waarzegster uiteindelijk in het plot speelt. Met een Deus Ex Machina ingreep hoef je bij mij niet aan te komen, helemaal niet als het uitloopt op een grap van het niveau poep/pies/scheten.

The Magician’s Elephant blijft een kinderfilm

Het blijft niet bij dat ene cringy moment. Tijdens de film merk je meer scènes op die écht voor kinderen zijn geschreven. Het welbekende shot dat een zwaard ergens doorheen hakt en er een referentie naar onthoofding wordt gemaakt, terwijl de held op het nippertje ontsnapt bijvoorbeeld. Voegen dat soort dingen iets toe? Als je een volwassene bent, helaas niet. Wees dus gewaarschuwd voor oogrol-momenten.

Maar is deze film wel geschikt voor kinderen?

Zoals in de introductie aangekondigd: oorlog is aanwezig in deze film. Niet alleen in woorden, maar ook in beeld. Kinderen zien daadwerkelijk ontploffingen plaatsvinden en de dood wordt meerdere malen besproken. Dit klinkt misschien luguber, maar het is in The Magician’s Elephant goed neergezet. De film wordt nooit bloederig of iets dergelijks. Wat denk jij: is het juist modern om dit onderwerp in een kinderfilm aan te snijden met alles dat momenteel in de wereld gebeurt? Of is dit iets dat nooit zo expliciet aan bod zou mogen komen?

Toch is The Magician’s Elephant een aanrader

The Magician’s Elephant is een hartverwarmende, maar voorspelbare film. Je leeft echt toe naar het moment waarop je erachter komt of Peter zijn zusje terug zal vinden. Het plot zit goed in elkaar en je kunt je makkelijk in de menselijke ‘fouten’ verplaatsen. Voor liefhebbers van Koning van Katoren is dit een must.