Al sinds 1954 is Godzilla een fenomeen in pop cultuur. De Japanse creatie verscheen na zijn debuut in ruim 32 Japanse films, nu 2 Hollywood films en veel video games, comics en televisie series. In eerste instantie werd het monster gespeeld door een man in een pak, maar die tijden zijn al lang voorbij. De Hollywood-versie van het monster is een stuk realistischer. Na het succes van de eerste remake in 2014, was het een kwestie van tijd voordat er een sequel zou komen. Deze draait nu in de bioscoop. Godzilla: King of The Monsters gaat verder waar het eerste deel is geëindigd. De film bevat ontzettend veel actie, maar een flinterdun verhaaltje. Voor echte fans die alleen gevechten tussen monsters willen zien is dat geen probleem. Voor de reguliere bioscoopbezoeker heeft de film toch iets te weinig inhoud.
Waar gaat het over?
Het verhaal gaat verder na het einde van het eerste deel. Emma Russell werkt voor de organisatie Monarch om de grote titans op te sporen en te bestuderen. Zij en haar dochter Maddie zijn er bij als een grote larve genaamd Mothra wordt geboren. Op het moment dat Emma de titan rustig krijgt door het uitzenden van frequenties die alleen de titans kunnen horen, komt een organisatie van eco-terroristen binnen vallen. Emma en Maddie worden gekidnapped, maar Mothra weet te ontsnappen.
Mark, Emma’s ex-man, wordt benaderd om te helpen zijn familie weer te vinden. Ze volgen Godzilla naar Antartica, alwaar de eco-terroristen Godzilla’s grootste vijand ontwaken en een oorlog ontketenen.
Veel actie, maar weinig inhoud
Vanaf het eerste moment zit de film al vrij vol actie. Er zit vrij weinig dialoog in de film, en alle dialoog die voorkomt is of om uit te leggen wat er gaande is, of om flauwe grappen te maken. Natuurlijk is het niet realistisch om van een film als deze een goed verhaal te verwachten. Daar komen de meeste fans natuurlijk ook niet voor. Het belangrijkste aan deze film zijn natuurlijk de epische gevechten tussen Godzilla en zijn tegenstanders. Wat dat betreft stelt de film niet teleur. Hoewel de CGI niet altijd even fantastisch is, zijn de gevechten op zich mooi uitgewerkt. Het probleem is echter dat op een gegeven moment de actie begint te vervelen. Door het gebrek aan verhaal interesseerde het mij als kijker niets of iedereen het wel zou overleven. Na 2 uur gezien te hebben hoe dezelfde monsters elkaar steeds een kop kleiner willen maken, was het voor mij wel een beetje klaar. Uiteraard zullen de echte Godzilla fans het niet met me eens zijn, maar vanuit het perspectief van een niet-fan is de film gewoon niet boeiend genoeg.
Het voelde niet alsof er ook maar iets op het spel stond en doordat er al zoveel actie was geweest, voelde het eindgevecht als een grote anti-climax. Natuurlijk probeerden de makers nog enig commentaar te geven op de huidige staat van het klimaat en onze rol daar in, maar toch is het niet genoeg. De boodschap raakt verloren in al het visuele geweld.
Conclusie
De echte fans zullen Godzilla: King of the Monsters wel kunnen waarderen. De kijkers die iets meer inhoud wensen zullen echter teleurgesteld zijn. Visueel is het voor het grootste deel een spektakel, op een misser hier en daar na. Kortom, het is een goede film voor de Godzilla fans, maar voor de rest schiet de film toch tekort.
