Dit is een van die films die ik eigenlijk iedere kerst wel een keer kijk. En hij blijft leuk. Elke keer dat ik Love Actually zie denk ik ‘Oh ja! Zo ging dat!’ en zie ik en onthoud ik ook weer nieuwe dingen. Het is inmiddels best een oude film, want hij komt uit 2003. En toch is hij nog steeds heerlijk om naar te kijken. Er valt ook veel te zien, want in deze film komen maar liefst 8 verschillende verhalen bij elkaar. Iedereen kan zich wel in een van de karakters herkennen en dat is waarschijnlijk ook waarom deze film zo geslaagd is.
Waar gaat Love Actually over?
In Love Actually maak je met heel wat mensen kennis: een premier en zijn nieuwe assistent. Een single vader en zijn zoontje. Twee ouders waar de liefde een beetje uitgeblust lijkt te zijn. Een schrijver en zijn niet Engels sprekende huishoudelijke hulp. Een single man die zijn geluk gaat zoeken in Amerika. Een man wie eigenlijk verliefd is op de vriendin van een van zijn beste vrienden. Een oude zanger die nog steeds teert op zijn one-day-fly-hit. Een vrouw die al jaren verliefd is op haar manager en twee porno acteurs die misschien wel meer zijn dan collega’s. Al deze verhalen lijken in eerste instantie niets met elkaar te maken te hebben, maar het wordt een groot logisch geheel. Een groot geheel van liefde, want dat is waar deze film om draait: liefde in al zijn vormen.
Zoveel bekende scenes
Er zitten zoveel bekende en toffe scènes in Love Actually, dus ik ga hier even helemaal los. Als je de film nog nooit gezien hebt, dan zou ik dit deel even overslaan. Maar anders: geniet van dit feest van herkenning!
De dansende premier
Dit is misschien wel een van de meeste bekende gifjes op het internet: de dansende premier. Gespeeld door Hugh Grant. Deze film kwam uit in een echte Hugh Grant periode, waarin hij in meer romcoms speelt zoals Notting Hill en About a Boy. Toch denk ik dat de meeste mensen hem zullen herkennen uit deze scene. Vooral omdat het zo lekker herkenbaar is: helemaal uit je bol gaan omdat je blij bent, maar je jezelf er eigenlijk ook een beetje voor schaamt hoe je uit je bol gaat. We zitten toch allemaal een beetje vast in het imago dat we voor de buitenwereld proberen omhoog te houden. En als je premier bent al helemaal natuurlijk, maar ook niets menselijks is hen vreemd.
De liefdesverklaring
Ik vind het moeilijk kiezen wat de meest bekende scène is uit deze film, maar grote kans dat je deze beelden ooit wel eens voorbij hebt zien komen. Misschien zelfs met een andere tekst op de borden, want er zijn veel variaties gemaakt op deze scène.
Dit is zo’n mooie scène vind ik. Een beetje verdrietig ook, maar vooral mooi omdat het zo’n puur gebaar van liefde is. We leren altijd maar dat we degene waar we verliefd op zijn moeten veroveren. Deze scène laat zo mooi zien dat je iemand ook gewoon liefde kunt geven, zonder daar iets terug voor te verwachten. En dat is prachtig!
Een huilende moeder
Voor deze scène kreeg Emma Thompson meerdere filmprijzen waaronder een BAFTA Award. En terecht. In zo ongeveer elk interview dat ze geeft, wordt ze nog naar deze scène gevraagd. Zelf heeft ze er weleens over gezegd dat ze denkt dat het zo aanspreekt, omdat het zo herkenbaar is. Herkenbaar dat je als ouder je eigen verdriet opzij zet en er voor je kinderen bent. Of het herkenbaar is voor je of niet: het blijft een prachtige scène!
Love Actually heeft andere filmmakers geïnspireerd
Deze film is meer dan een klassieker, want deze film heeft andere filmmakers ook geïnspireerd. Films als Alles is Liefde en New Years Eve volgen hetzelfde format van meerdere verhaallijnen die samenkomen tot een geheel. Films die vaak gericht zijn op iedereen die van zoetsappige alles-komt-goed-films-met-humor houden. En dat zijn veel mensen, want deze film heeft nog steeds goede kijkcijfers.
Hoe lang blijft deze film nog leuk?
Ik ben heel benieuwd hoe lang deze film nog leuk blijft. Deze film komt uit ‘mijn tijd’, dus dat deze film mijn generatie blijft aanspreken is op zich logisch. Maar wat vinden jongere generaties van deze film? Wordt dit ook een klassieker zoals Dirty Dancing en Grease? Of wordt dit een film die uiteindelijk in de vergetelheid raakt? Ik ben heel benieuwd. Al hoop ik natuurlijk dat deze film een echte klassieker status krijgt, want in mijn ogen verdient deze dat zeker!