De wereld kan vergaan, maar toch blijft er altijd één zekerheid in het leven: Gerard Butler die geheime agenten speelt in actiefilms. Het liefst in actiefilms die ook nog extreem veel op elkaar lijken. Zijn nieuwste film Kandahar past dan ook precies in dit plaatje. Denk hetzelfde verhaal als Plane, alleen is Butler nu weer een geheim agent in plaats van een piloot. Oh, en het vindt dit keer plaats in het Midden-Oosten. Ondanks het grote gebrek aan originaliteit, is dit wel gewoon een prima film om een keer te kijken. Je vergeet na vijf minuten weer wat er in de film is gebeurd, maar soms is het ook wel oké om niet na te hoeven denken.
Waar gaat Kandahar over?
Na de ontmaskering van zijn geheime missie waarbij hij een kerncentrale en een vliegveld vernietigde, is undercover CIA-agent Tom Harris (Butler) de meest gezochte man in Afghanistan. Als de CIA hen laat vallen, zitten Harris en zijn Afghaanse vertaler Mohammed Doud (Navid Negahban) vast in vijandelijk gebied. Op de vlucht voor zowel ISIS als de Taliban moeten ze 650 kilometer afleggen naar het veilige extractiepunt bij de stad Kandahar.
Een bekende formule
Als we objectief gaan kijken naar Kandahar, dan zien we een film die een veelgebruikte formule toepast, maar het op geen enkel vlak echt goed doet. Op veel vlakken wil de film te politiek correct zijn, maar de diepgang wordt nooit echt bereikt. Dat leidt af van de actie. Alleen is er ook niet heel erg veel actie. In ieder geval een stuk minder dan je zou verwachten bij een film als deze. Er is wel een vette scène met een helikopter, en er zijn wel een aantal achtervolgingsmomenten die tof zijn, maar de echte actie komt te laat op gang. Daardoor is er te weinig van in een actiefilm. Alle actie die wordt getoond, is ook niet vernieuwend.
Het verhaal van Kandahar komt uitermate traag op gang. In het begin is het ook amper te volgen wat er nu eigenlijk aan de hand is. We springen van het ene perspectief naar het andere. Ook onnodige perspectieven vanuit de CIA die meekijkt via camera’s. Nadat Tom uit handen is gebleven van zijn achtervolgers, zegt een van de CIA topmannen: “I like this guy, he’s good.” Alsof hij naar een sportwedstrijd aan het kijken is. Het past niet bij de film, die zichzelf toch wel iets te serieus neemt.
Natuurlijk is het niet erg dat een actiefilm een bekende formule volgt. Maar de film moet wel een duidelijke richting hebben en weten wat het is. Dat mist een beetje bij Kandahar. De geforceerde boodschap over vrede wordt door ongemakkelijke dialogen overgebracht. Het raakt op geen enkel moment, juist omdat er geen binding is met de personages en omdat het zo geforceerd aanvoelt. Gelukkig doet Butler wel wat hij het beste doet, en dat is de stoere held uithangen. Het is in ieder geval iets.
Conclusie
Het zit Butler de afgelopen tijd niet mee in zijn films. Telkens mist hij het vliegtuig als hij op weg is naar zijn dochters. Als je echter moet kiezen, dan is Plane een betere optie voor een Butler actiefilm. Kandahar is vermakelijk voor een keer, maar daar blijft het dan ook bij.