Als je de cover van Untethered Sky bekijkt, zie je een grote vogel. Cool! Weer eens wat anders dan draken en fae. De auteur, Fonda Lee, bekend van The Green Bone Saga, komt nu met een fantasy-novella. In tegenstelling tot gangsters en kung-fu is dit heel wat anders, maar is deze novella het lezen waard?
Waar gaat Untethered Sky over?
Toen Ester jonger was, werden haar moeder en kleine broertje afgeslacht door een manticore. Manticores zijn levensgevaarlijke wezens die houden van mensenvlees. Ze zijn intelligent en lastig te doden, wat hen een groot probleem maakt voor reizigers en boerderijen. Hun enige natuurlijke vijanden zijn rocs, grote roofvogels. De Royal Mews vangen jonge rocs en wijzen ze toe aan een menselijke partner, die verantwoordelijk is voor de training en opvoeding. Uiteindelijk worden de rocs gebruikt voor de jacht op manticores. De enige weg die nog open ligt voor Ester is de Royal Mews, waar ze wordt toegewezen aan de jonge roc Zahra. De partner zijn van een roc vereist toewijding en opoffering, maar rocs zijn uiteindelijk wilde dieren die nooit om hun menselijke partner zullen geven.
Wilde dieren
Manticores en rocs zijn wezens met hun oorsprong in mythologie, maar in Untethered Sky zijn het wilde dieren waar niets bovennatuurlijks aan is. Dit is een interessante keuze voor een fantasy, maar past wel geheel in het thema dat Lee vertelt met deze novella. Ester is zich er goed van bewust dat haar toewijding en de band die ze opbouwt met Zahra eenrichtingsverkeer is. De vogel zal nooit ‘van haar’ zijn. Iedere keer dat Zahra wordt losgelaten voor de jacht, is er het risico dat ze gewoon wegvliegt en niet meer terugkomt. Ook worden de vogels niet bereden, zoals je weleens bij drakenverhalen ziet. Untethered Sky komt eigenlijk neer op valkenieren met hele grote vogels, met manticores als prooi.
Toch komen de rocs majestueus en statig over dankzij de manier waarop Lee ze beschrijft. Je krijgt een goed beeld van de relatie tussen mens en roc. De schrijfstijl van Lee leest ook gewoon fijn weg, zonder wollig of langdradig te worden.
Oppervlakkig
Untethered Sky heeft een interessante insteek. Mede door de lengte van het verhaal weet de novella niet de impact te hebben die we van Fonda Lee gewend zijn. De personages blijven oppervlakkig en zijn niet goed ontwikkeld – die tijd is er simpelweg niet. Ook de wereld heeft last van de oppervlakkigheid. Naast de rocs en manticores is er alleen iets met een koning die heel erg fan is van de rocs, maar daar blijft het wel een beetje bij. Het kan natuurlijk zijn dat het niet de intentie was van Fonda Lee om hierop te focussen, maar de oppervlakkigheid doet helaas wel afbreuk aan de impact van het verhaal. Zonde, aangezien de personages en setting juist de sterke punten waren van Lee’s eerdere werk.
Conclusie
Untethered Sky heeft een interessante insteek, maar helaas doen de oppervlakkige personages en setting afbreuk aan het verhaal. Of je het verhaal alsnog kunt waarderen zal aan je voorkeuren en verwachtingen liggen. Is het gebrek aan focus op de personages en worldbuilding niet zo’n ramp voor jou? Dan is Untethered Sky het zeker waard om te lezen.