Er zijn veel series die geprobeerd hebben om een realistische weergave van menselijk trauma uit te beelden. Toch voelen verhalen als deze vaak niet authentiek. We weten namelijk dat het een verhaal is en troosten onszelf met de woorden dat fictie ons geen pijn kan doen. Dat geldt echter niet voor de nieuwe Netflix serie Baby Reindeer, die geïnspireerd is door het echte levensverhaal van maker en ster Richard Gadd. Wat begint met een onschuldig gebaar, ontpopt zich tot een jarenlange strijd met een stalker. Toch is het verhaal niet zo zwart wit. Gadd herleeft diverse trauma’s en slechte beslissingen die laten zien dat mensen niet goed of slecht zijn. Het resultaat is een intense serie die je erg ongemakkelijk kan laten voelen.
Waar gaat Baby Reindeer over?
Donny (Gadd) is een gefaalde comedian die nog bij de moeder van zijn ex woont en werkt in een pub in Londen. Op een dag komt er een vrouw binnen die zich voordoet als advocate, maar geen drankje kan betalen. Uit medelijden geeft hij Martha (Jessica Gunning) een kop thee. Dit is de start van een obsessie voor Martha en ze komt iedere dag langs, stuurt hem duizenden berichten en valt zijn familie en nieuwe vriendin lastig. Maar ondanks alles wat Martha doet, raakt Donny toch gehecht aan haar en aan de aandacht die zij hem geeft. Hij moet zijn traumatische verleden onder ogen komen en de negatieve cyclus doorbreken om van Martha verlost te zijn.
Een heftige serie
Ondanks het feit dat Baby Reindeer geadverteerd wordt als een donkere komedie, is er van humor weinig sprake. In feite laat de serie menselijk trauma op zo’n confronterende manier zien dat je haast niet anders kunt dan je ongemakkelijk voelen. Dat ongemak verandert al snel naar pure horror na het zien van aflevering 4. Deze aflevering is erg grafisch en heftig dat de trigger warning aan het begin van de aflevering zeker niet overbodig is. Alle acteurs zijn zo goed in hun rol dat het verhaal, dat toch al waargebeurd is, nog echter aanvoelt.
Richard Gadd krijgt vooral complimenten vanwege de manier waarop hij zijn trauma weer herbeleeft om een serie te maken die zo goed is als deze. Hij gaf in een interview al aan dat het voor hem niet makkelijk was om alles weer op te rakelen, maar dat hij het belangrijk vond om het wel te doen. Wellicht dat slachtoffers die hetzelfde hebben meegemaakt als hij dan geen schaamte meer voelen om erover te praten. Het is bewonderingswaardig, zeker gezien het feit dat het geen makkelijke tijd voor Gadd kon zijn geweest.
De grootste kracht van Baby Reindeer zit hem in het feit dat geen van de personages wordt uitgebeeld als goed of slecht. Nou ja, op één personage na dan. Maar Martha wordt niet alleen afgebeeld als een enge stalker. Je ziet haar vooral als een eenzame vrouw die mentaal niet in orde is en enige sympathie verdient. Donny, onze protagonist, wordt niet afgebeeld als een held met wie we medelijden moeten hebben. Hij is een gecompliceerd persoon die veel verkeerde keuzes maakt. Daardoor is het soms juist lastig om met hem mee te leven. De emotionele momenten worden nog meer kracht bij gezet door close-ups van het fantastische acteerwerk van de cast. De sfeer van de gehele serie is duister, met een lach om de traan te verbloemen.
Conclusie
Baby Reindeer is niet perse een leuke serie om even tussendoor te kijken. Het verhaal gaat in je hoofd zitten en grijpt je vast, zonder al te snel los te laten. Maar het schijnt wel licht op mannelijke slachtoffers van misbruik en biedt een realistische weergave van het gecompliceerde menselijke brein. Als je niet goed in je vel zit, dan kun je deze beter even overslaan. Wil je echter een intense serie kijken die je aan het denken zet? Dan is Baby Reindeer zeker iets voor jou.