Le 7 vies de Léa (de 7 levens van Léa) neemt je mee terug de jaren ’90 in met een hedendaags perspectief. Deze Franse Netflix-serie is uniek, spannend, verrassend en meeslepend. En het bevat diversiteit en een vleugje fantasy. Kortom: hier kan je volledig in opgaan.
Waar gaat Le 7 vies de Léa over?
Hedendaagse Léa ontdekt het skelet van Ismael, een tiener die dertig jaar geleden vermist is geraakt en nooit is gevonden. Tot nu toe dus. Die nacht droomt Leá van Ismaels leven, alsof ze een dag in zijn schoenen loopt. De volgende dag komt ze erachter dat het niet zomaar een droom is, maar dat ze terug in de tijd is gereisd en het verleden heeft veranderd in Ismaels lichaam. Iedere nacht wordt ze wakker in het lichaam van iemand in 1991. Lukt het haar om het mysterie rondom Ismaels dood te ontrafelen? Lukt het haar zelfs om hem te redden van zijn vroege dood? En welke offers zal ze daarvoor moeten maken?
Waarom heeft deze Netflix-serie zo’n indruk achtergelaten?
Léa groeit op met ongelukkige ouders en kent zelf ook weinig plezier in haar leven. Ze ontdekt Ismaels lichaam op de plaats waar ze zelfmoord wilde gaan plegen. Zijn skelet heeft haar daarvan weerhouden, voorlopig dan. Dankzij het tijdreizen heeft Léa het gevoel dat ze eindelijk begint te leven, dat ze een doel heeft in haar leven. Dat is een interessante en aangrijpende insteek. Belangrijk om te benoemen: er zit geen self harm of een daadwerkelijke zelfmoordpoging in de serie, en toch kan de context en de gesprekken hierover een trigger zijn als je hier gevoelig voor bent. Hou daar rekening mee.
Daarnaast leer je Léa’s ouders als tieners kennen. Het is uniek om er langzaam achter te komen welke keuzes op wat voor manier impact hebben op hun volwassen leven. Léa krijgt ook steeds meer begrip voor haar ouders en dat maakt hun band rijker en ingewikkelder. Je begint echt te rooten voor een happy end op die manier.
Le 7 vies de Léa zit bomvol diversiteit
Elk personage heeft een eigen verhaal, een eigen persoonlijkheid en een eigen rol. Léa’s beste vriendin is wit, zit in een rolstoel, valt op vrouwen, heeft een fantastisch gevoel voor mode en is een badass. Sowieso is de styling in Le 7 vies de Léa echt geweldig, in het heden én verleden. Karine is een heteroseksuele vrijheidsstrijder die haar droom niet durft na te jagen. Ismael is een Arabische jongen die moet vechten voor inkomsten, respect, liefde, vrijheid, erkenning, van alles. Pye en Sandra worstelen op hun eigen manier met hun toxic thuissituaties. Luc en Jennifer vechten tegen vooroordelen rondom zwarte en volslanke tieners. Léa zelf onderzoekt biseksualiteit. Dit zijn maar een paar voorbeelden trouwens, maar ik wil niet alles spoilen.
Belangrijk om te benoemen: deze serie heeft zoveel diepte, zonder dat het ontzettend dramatisch wordt. Het blijft constant spannend en mysterieus. Gelukkig bevat het genoeg hartverwarmende en feelgood momenten om niet te zwaar te worden.
7 redenen om deze serie te kijken
- Het is uniek dat een hedendaagse tiener een mysterie in de jaren ’90 probeert op te lossen door in andere lichamen te tijdreizen
- Het mysterie en de spanning grijpen je meteen beet. Je wil blijven kijken
- Het zit bomvol interessante en hartverscheurende achtergrondverhalen. Je gunt de personages een goed einde
- Er zit veel diversiteit in Le 7 vies de Léa
- Fantastische styling en muziek. Ongeveer iedereen is knap trouwens, dus doet zeker geen pijn aan je ogen
- Impactvol verhaal zonder te dramatisch of zwaar te worden
- Het is geen uitgekauwde serie die door blijft gaan. Je krijgt een net afgerond einde die nog wat overlaat aan de verbeelding
Mocht je liever lezen, kun je het boek oppakken waar de serie op is gebaseerd: Les 7 vies de Léo Belami. Deze heb ik zelf niet gelezen, dus ik kan er niet over oordelen. Een aantal personages zijn van geslacht veranderd en ik heb geen idee in hoeverre dat impact heeft op het verhaal. Mocht jij de vergelijking gemaakt hebben, laat het vooral weten in de comments!
Le 7 vies de Léa doet iets met je
Na veel fantasyseries, foute datingshows en comedy’s gekeken te hebben, wist ik niet dat ik een craving had voor een serie met echt sterke inhoud. The Sandman heeft dat zeker, maar dat is voor horrorhaters misschien niet de beste optie. Le 7 vies de Léa is perfect, omdat het echt ergens over gaat, zonder dat het je een schuldgevoel of depressie aanpraat. Ja, racisme speelt een rol, maar je verliest niet je vertrouwen in de mensheid door deze serie te kijken. Ja, zelfmoord speelt een rol, maar ook juist het overwinnen van jezelf. En ja, diversiteit speelt een rol, maar zonder ontzettend geforceerd in your face te zijn.