Ik hou van horror. Ik lees graag enge boeken van bijvoorbeeld Stephen King, en ik kijk ook erg graag horrorfilms. Een paar uitzonderingen daargelaten (ik kijk nu naar jou, Samara van The Ring), ben ik niet snel bang te krijgen. Ik denk niet dat er een moordenaar in mijn achtertuin staat na het kijken van een slasher, en ik droom nooit naar na een boek of film. Wel ben ik nog steeds van mening dat (over het algemeen) horrorfilms beter zijn dan horrorboeken. Maar als er dan opeens een jeugdhorror van nota bene Nederlandse bodem overal op social media verschijnt, ja, dan heb je mijn interesse. En dus las ik Clownsnacht van Danielle Bakhuis.
Clownsnacht is uitgegeven door Van Goor/Best of YA.
Waar gaat Clownsnacht over?
‘Hé, Suzie. Had je naar gedroomd?’
‘M-mama! Waar i-his mama?’ Dikke tranen maken geultjes in de gele schmink op haar wangen.
‘Mama en papa zijn naar een feestje vanavond, maar ik pas op. Ik heet Fara, weet je nog?’
Tussen haar tranen door begint Suzie te knikken. Ze klemt haar beide armen om mijn hals en haar mond is opeens heel dicht bij mijn oor. ‘Ik wil niet dat de clown naar me kijkt.’ Ze zegt het zo zachtjes dat ik haar bijna niet versta.
Mijn buik trekt zich samen. ‘Wat?’
‘De clown,’ fluistert Suzie. ‘Hij stond naast mijn bed.’
Fara past een avondje op de kinderen van de familie Zuiderduin. Ze wonen in een groot, bijna kasteelachtig huis in de luxe villawijk van het dorp. Marnix en Suzie zijn lieve kinderen, ze luisteren goed en gaan braaf naar bed. Maar wanneer de stroom uitvalt, Suzie telkens huilend wakker wordt en Fara dingen ziet en hoort die haar een slecht voorgevoel geven, begint ze zich af te vragen of ze deze oppasklus ooit had moeten aannemen…
Jeugdhorror
Clownsnacht valt onder een relatief nieuw genre: jeugdhorror. Nou kan ik dat hier gaan uitleggen, maar Danielle Bakhuis schreef er zelf al een uitgebreid artikel over op haar blog en zij legt dat natuurlijk het beste uit. In mijn jeugd was er Paul van Loon, en dat was het eigenlijk wel. Nou vond ik zijn Vampier in de school ook echt een eng boek destijds. Maar wat was ik blij geweest als er destijds meer jeugdhorror was geweest! Dus nee, ik pas niet echt in het beoogde leespubliek voor Clownsnacht, maar ik lees ook veel YA en dat bevalt ook goed. Ik ga voortaan gewoon alle jeugdhorror lezen die vanaf nu gaat verschijnen. Want: het leest echt supersnel weg. Nou is Clownsnacht niet het dikste boek ooit, maar ik had het in een middagje uit.
Ik denk wel dat het in mijn nadeel werkt dat ik al veel horror heb gezien en gelezen. In Clownsnacht komen namelijk meerdere urban legends voor, maar de meeste daarvan kende ik al. Dat nam voor mij iets van de verrassingen/twists wel weg maar alsnog mocht dat de pret niet drukken. Een van mijn persoonlijk favoriete urban legends (ik zeg niet welke want dat is een dikke spoiler) zit in dit boek en ondanks dat ik wist wat er ging gebeuren, was het alsnog supergoed uitgewerkt en spannend. Maar het echt beoogde publiek zal deze verhalen (waarschijnlijk) nog niet kennen, en dan is het natuurlijk nóg enger en verrassender.
Is Clownsnacht een aanrader?
Zonder twijfel: JA. Zoals gezegd leest het heerlijk snel weg. De spanning sijpelt van de bladzijdes af en het verhaal is zowel eng als intrigerend. Je kan niet anders dan verder lezen, verder lezen en verder lezen. Daarnaast is de schrijfstijl van Danielle Bakhuis gewoon heel goed. Je kan merken dat ze heel veel plezier heeft gehad aan het schrijven van dit boek. Ook met de research naar gave urban legends zit het wel goed. En als je dan het boek uit hebt, zit er nog een ontzettend gave verrassing in het nawoord.
Ik hoop dat er meer jeugdhorrors van Danielle Bakhuis gaan komen, en van andere auteurs die dit genre ook wel zien zitten. Wat mij betreft mag het volgende boek wel wat dikker zijn. Geen IT-formaat van 1100 bladzijdes maar hier was ik wel héél snel doorheen. Maar hou je van horror, lees dan zeker Clownsnacht.