Het Verdronken Land maakte me ontzettend enthousiast, dus kon ik niet wachten op de prequel en sequel te lezen. Deze kwamen tegelijk uit, dus ik had meteen een dilemma: wat lees je als eerst? Ik heb gekozen om eerst de sequel Het Begraven Land te lezen. Dat was helaas helemaal niet mijn ding. Met een beetje tegenzin begon ik dus aan Het Verschroeide Land. Dat begint in de wereld van Het Begraven Land, maar al snel begeef je je weer in de unieke sfeer van Het Verdronken Land die me zo aantrok. Gelukkig! Ondanks dat ik de prequel wel aanraad, blijft Het Verdronken Land verreweg mijn favoriet.

Waar gaat Het Verschroeide Land over?

Spoiled, pampered Aliah has found her way to someplace very different from her technologically-advanced underground world. A place where people fight for survival, and even the king is a violent savage. The inhabitants of this place are all coming to terms with a frightening reality: Inch by inch, the kingdom of Tides is dying.But are these people truly lost? The more time she spends with King Wallow, the more she begins to settle in, and forget the life she left behind. Still, this kingdom is not kind, and there are horrors and secrets behind every wall. Is it possible to survive, or is finding a way back home her only chance?

Nou, het gaat dus niet over land dat verschroeid is gek genoeg. Het gaat over Getijden, letterlijk het land dat aan het verdrinken is. Er komt geen vuur aan te pas. Ja de zon is fel, maar Aliah blijft voornamelijk binnen, dus daar merkt ze weinig van. Het Verborgen Land had ik bijvoorbeeld een betere titel gevonden, maar het moet een Nederlandse vertaling van de Engelse titel (Burned) zijn. Ik had gehoopt dat er nog een origineel element werd toegevoegd aan de wereld die ik al kende uit Het Verdronken Land, maar aan die verwachtingen werd helaas niet voldaan.

Het Verschroeide Land bevat veel narigheid

Wees gewaarschuwd: in Het Verschroeide Land komen diverse soorten mishandelingen en ongewenste zwangerschappen aan bod. Dat maakt het nog een behoorlijk stuk gruwelijker dan Het Verdronken Land, waarin vooral de omstandigheden monsterlijk waren. In de prequel zijn ook sommige mensen monsters. Dat is de grootste reden dat Het Verdronken Land mijn favoriet blijft. Dat is gewoon wat luchtiger.

Unlikeable hoofdpersonen

Zoals in de flaptekst wordt aangekondigd, is hoofdpersoon Aliah verwend. Dat klopt, maar het slijt gelukkig wel op een gegeven moment. Waar ik meer problemen mee had, is dat Aliah vaak in levensgevaar verkeert en zich alsnog blijft focussen op een oninteressante en voorspelbare liefdesdriehoek. Het past totaal niet bij de sfeer dat ze loopt te zwijmelen en dat is behoorlijk frustrerend. Aliah brengt veel van de tijd gedurende dit boek door in één ruimte, dus dat is helaas niet al te spannend, maar ik had verwacht dat de nadruk meer op haar ervaringen met de nieuwe wereld zou liggen in plaats van met twee jongens. Over heteroseksuele relaties gesproken, de diversiteit was trouwens weer ver te zoeken, tenzij je gedwongen polygamie meetelt. Kortom: precies totaal niet mijn ding.

Het Verschroeide Land had veel potentie

…maar er is niet aan mijn verwachtingen voldaan. Het Verdronken Land ga ik zeker nog wel eens opnieuw lezen, maar niet als trilogie. Aan de ene kant is het gaaf dat de auteur dieper in haar fantasiewereld is gedoken en deze heeft uitgebreid met twee boeken. Aan de andere kant is de sfeer door de drie boeken heen niet consistent. De prequel en Het Verdronken Land passen een stuk beter bij elkaar dan de sequel. Dat kon ik zeker waarderen en toch draait een van mijn lievelingsboeken niet uit op een favoriete trilogie.