Ik hoop dat dit een jaarlijkse traditie gaat worden: het is bijna Halloween en Daniëlle Bakhuis brengt een jeugdhorror uit. Vorig jaar kwam Clownsnacht uit, een waanzinnig boek over een meisje dat gaat oppassen in een groot huis, op een nacht genaamd ‘clownsnacht’. Dit boek heeft veel lezers nachtmerries gegeven. Dit jaar heet de nieuwe jeugdhorror Het huis zonder einde. Het huis is net als Clownsnacht doorspekt met enge urban legends met een twist. Durf jij het aan dit boek te lezen?

Het huis zonder einde is uitgegeven door Best of YA. Wij ontvingen een recensie-exemplaar in ruil voor onze eerlijke mening.

Waar gaat Het huis zonder einde over?

Net als Clownsnacht, is het het beste om dit boek te gaan lezen met zo min mogelijk voorkennis, behalve dan dat je weet dat er bepaalde urban legends in voor gaan komen, zoals die van Bloody Mary. De flaptekst geeft gelukkig niets weg:

Iedereen in Westerdam weet het: het Woud van Westerdam moet je mijden zodra het donker is. ’s Nachts schijnen er vreemde, onverklaarbare dingen te gebeuren. Maar wanneer Samira en haar vrienden met Halloween de unieke kans krijgen om in het verlaten landhuis te kijken, wint de nieuwsgierigheid het van de angst. Ze zijn gewaarschuwd: wie te lang in het huis blijft, begint dingen te zien die er niet zijn…

Dit boek draait grotendeels om het verlaten landhuis middenin het Woud van Westerdam: dit is het huis uit de titel. Ook het huis zelf is gebaseerd op een urban legend. Of je die nu al kent of niet: Bakhuis geeft hier haar eigen, verdraaide twist aan waardoor niets is wat het lijkt. Hulde ook even voor de prachtige cover van Saskia Janssen want wow, wat een pareltje is dit. Het is bijna zonde om dit boek op de gewone wijze in je boekenkast te laten verdwijnen.

Bloody Mary

‘Wat kijk je bang,’ zegt het meisje. ‘Je ziet eruit alsof je een geest ziet.’
Voor de derde keer vraag ik het en nu zonder te stotteren.
‘Wie ben jij?’
Ik kijk in haar donkere, lege oogkassen. Ze houdt haar hoofd schuin en schenkt me een lieve glimlach.
‘Je weet wie ik ben,’ zegt het meisje. Haar stem is slepend, alsof de woorden aan elkaar plakken.
‘Je hebt me drie keer opgeroepen.’

Een van de bekendste urban legends die in Het huis zonder einde zit verwerkt, is die van Bloody Mary. Er wordt gezegd dat de geest van Mary verschijnt als je haar naam drie keer achter elkaar uitspreekt terwijl je voor een spiegel staat. Grote kans dat je haar al eens voorbij zag komen in tv-series als X-files, Supernatural of Charmed. Of in een geheel andere setting: zo speelde ik ooit een escape room in het thema van Bloody Mary. Dikke aanrader trouwens (maar denk aan de RIVM richtlijnen als je nu een escape room wilt doen).

Terug naar het boek. Nou had ik eigenlijk al nooit de behoefte om Bloody Mary aan te roepen voor de spiegel, maar na het lezen van Het huis zonder einde… nee, laat maar. No way. Daniëlle Bakhuis heeft Mary zo mogelijk nog enger gemaakt dan ik al voor ogen had. Aan het einde van het boek staat trouwens nog een handig lijstje welke urban legends er allemaal in het boek zitten. Voor de durfals leuk om daar nog eens wat meer informatie over op te zoeken.

Wat ik ook leuk vond is dat Clownsnacht en Het huis zonder einde zich in dezelfde stad afspelen: Westerdam. De verhalen hebben verder niets met elkaar te maken en je kunt de boeken compleet los van elkaar lezen, maar er worden in HHZE wel referenties gemaakt naar wat kleine (redelijk spoilervrije) gebeurtenissen en personages uit Clownsnacht. Tof dat de boeken zo deel uit maken van hetzelfde universum (en je zou er maar wonen… Westerdam is duidelijk niet veilig!).

Slaap lekker!

Het huis zonder einde is de perfecte jeugdhorror. Wat had ik graag zo’n boek in mijn tienerjaren gehad om te lezen! Maar eerlijk is eerlijk: als dertiger leest dit boek ook nog steeds als een trein. Dat is het fijne van boeken: er zit wel een leeftijdsindicatie aan vast, maar iedereen kan het lezen. Alle onderdelen van een goede horror zitten in dit boek: een creepy setting, gedegen personages met een beetje achtergrondverhaal (zeker knap in zo’n relatief dun boek), een goed overkoepelend verhaal vol met urban legends met eigen draai, én heerlijke plottwists. Niets is wat het lijkt in Het huis zonder einde…

Persoonlijk vond ik dit boek iets minder eng dan Clownsnacht, maar ik weet zeker dat er weer slapeloze nachten worden bezorgd bij lezers. En ja, Daniëlle Bakhuis flikt het weer: net als in Clownsnacht zit ook in dit boek ná het hoofdverhaal nog een behoorlijk eng stukje… Het huis zonder einde is zo’n boek dat je misschien maar beter overdag kunt lezen. Slaap lekker!