Laat ik beginnen te zeggen dat ik nooit fluffy romance lees. Laatst ben ik begonnen aan het cozy fantasy genre. Dat ging me goed af. Toen ik op Instagram Late Bloomer aangeraden zag worden, heb ik de gok genomen. Ik was heel benieuwd hoe queer romance bij mij zou vallen. Behoorlijk goed, blijkbaar. De vraag waar ik na het dichtklappen van dit boek over struikel, is hoe realistisch de representatie is in Late Bloomer.
Waar gaat Late Bloomer over?
De loterij winnen heeft Opal Devlins leven verpest. Na het opzeggen van haar uitzichtloze baan waar ze het minimumloon voor kreeg en nog minder respect, wordt ze overspoeld door mensen die bij haar aankloppen voor een aalmoes zodra ze erachter komen dat er nogal wat nullen op haar bankrekening staan. En Opal kan maar niet stoppen met ja zeggen.
Haar tere hart is grondig misbruikt en Opal besluit zichzelf te beschermen, wat voor haar betekent dat ze bijna al haar geld steekt in het kopen van een failliete bloemenkwekerij in Asheville, North Carolina.
Maar haar plannen voor afzondering en zelfbehoud lopen hopeloos mis wanneer een boze (maar bloedmooie) Pepper Smith haar opwacht op haar nieuwe boerderij. Pepper beweert dat zij de rechtmatige eigenaar is van Thistle and Bloom Farms en dat ze niet verhuist. Het onwaarschijnlijke paar sluit een overeenkomst om samen te gaan wonen, maar ze blijven botsen. Kunnen deze tegenpolen allebei hun dromen tot bloei laten komen? Of zal hun ontvlambare geruzie (en groeiende aantrekkingskracht) de hele boel platbranden?
Ik herkende mezelf in de neurodivergente representatie
Voordat ik wat verschillende meningen uitlicht, wil ik eerst mijn eigen ervaring delen. Omdat ik nog nooit een fluffy romance had gelezen, laat staan eentje die queer is, had ik hele lage verwachtingen. Ik ging er een beetje vanuit dat Late Bloomer bomvol misselijkmakende clichés zou zitten en alles ontzettend voorspelbaar zou zijn. Dat er drama gecreëerd zou worden om het drama. Maar dat het ook ontzettend wholesome zou zijn en daar had ik behoefte aan. Plus, ik hecht nou eenmaal veel waarde aan de mening van @riens.wereldvolverhalen op Instagram, dus als die iets een aanrader vindt, wil ik het best proberen.
Autisme en ADHD: wel realistisch
Ik had geen idee dat Pepper autistisch was en Opal waarschijnlijk ADHD toen ik begon met lezen! Hoe tof dat neurodivergentie op deze manier integraal onderdeel uitmaakt van een romance boek? Ik herkende me in Peppers behoefte aan routine, de behoefte om met iets in je hand te stimmen en haar weerstand tegenover verandering. Ik herkende me ook in Opals valkuil om iedereen te helpen en te vergeven behalve jezelf. En in haar oversharing en behoefte aan alcohol om feestjes behapbaarder te maken voor haar hersenen. Dit was voor mij dus een realistische weergave van hoe het kan zijn om op het spectrum te zitten.
Rien benoemt op hun Instagram ook: “De manier waarop beide personages zijn neergezet was voor mij enorm realistisch. De representatie is allesbehalve stereotype en dat was echt een verademing!”
Autisme en ADHD: niet realistisch
Maar, ik zag op Goodreads ook genoeg reviews die het hier niet mee eens waren. Het is onduidelijk of die mensen zelf op het spectrum zitten, maar ik wilde beide kanten van deze discussie belichten. Sasha op Goodreads: “ADHD wordt omschreven alsof ‘je een storm bent’ en het is raar dat Pepper geen sensory issues heeft tijdens sex. Zeker omdat het haar eerste keer is.” Een terecht punt, al werd er wel beschreven dat Pepper dan een soort sensory overload ervaart.
Alex op Goodreads: “Belangrijk om te benoemen dat de personages niet rommelig zijn vanwege hun neurodivergentie. Het zijn vrouwen van rond de twintig. Hun leeftijd maakt ze rommelig. Natuurlijk hebben ze hun leven niet op orde. Ze zijn nog baby’s. Dat gezegd hebbende, Pepper komt wel over alsof ze haar autisme gebruikt als verklaring waarin ze bitchy is en dat is niet oké. Mentale gezondheid of een beperking is nooit een excuus om iemand slecht te behandelen.” Grace voegt toe: “Hoe Opal wordt beschreven als een slechte autobestuurder is een gemeen stereotype van ADHD.”
Kortom: er is nog wat ruimte tussen goeie en herkenbare representatie en niet alle (kwetsende) stereotypes tegen je personages aan gooien.
Queer representatie in Late Bloomer
Stereotypering van biseksuele personages?
Persoonlijk vond ik het wel tof dat een van de hoofdpersonages een label heeft gevonden dat heel goed bij haar past, en dat de ander dat minder heeft. Dat laat denk ik goed zien dat de hokjes die we in 2024 hebben, misschien niet toereikend zijn voor iedereen en iedereen hierin hun eigen ervaring kan hebben. Opal weet heel duidelijk dat ze biseksueel is en Pepper twijfelt bijvoorbeeld tussen biseksueel, panseksueel, demi en queer. Dat laat wat mij betreft heel mooi de gelaagdheid en complexiteit van seksuele voorkeur zien.
Wederom is uiteraard niet iedereen het daarmee eens. Kate op Goodreads: “Ik word er boos van dat zelfs in 2024 biseksuele personages nog steeds stereotypes zijn. Ze hebben commitment issues, zijn verslaafd aan het kleuren van hun haar en hebben een voorkeur voor casual sex. Het is beledigend. Daarnaast is het gek dat Pepper geen label heeft, maar duidelijk lesbian coded is. Waarom voelen labels altijd te beperkend voor personages die duidelijk lesbiënnes zijn en gebeurt dat nooit voor andere seksualiteiten?!”
Nu sluit het een het ander niet uit. Zoveel ervaring met het lezen van queer romance heb ik niet, dus het kan best zo zijn dat de insteek van dit boek dat ik juist zo waardeerde, eigenlijk een schadelijk stereotype is. Beetje jammer.
De rol van ‘the male gaze’ in sapphic romance
Daarnaast vond ik het perspectief van Sasha op Goodreads ook heel interessant. “De lesbische relatie is geschreven alsof het bekeken is met een mannelijk blik, bij gebrek aan betere bewoorden. Het voelde helemaal niet sapphic. Het las als een heteroseksuele relatie en dat maakte me ongemakkelijk.” Daar kan ik zelf al helemaal niets over zeggen, dus laat het vooral weten in de comments of je het hiermee eens bent of niet.
‘Verfrissend queer’ in plaats van de welbekende journey
Freya’s mening wil ik ook graag even delen: “Fijn dat de seksualiteit van beide personages al vast staat voordat ze voor elkaar vallen. Vermoeiend dat in bijna elk queer boek een van de hoofdpersonen ontdekt queer te zijn. Natuurlijk is het belangrijk om dit te belichten, maar dat hoeft niet in ieder boek. Dit was verfrissend aan Late Bloomer.”
Is Late Bloomer perfect? Nee, maar dat hoeft ook niet
Theo verwoordt dit perfect: “Ik ben dit boek een beetje aan het roasten, maar het is niet slechter dan andere romance boeken.” Dat is denk ik belangrijk om in gedachten te houden. Als er geen representatie in een boek zit, boeien we als lezers niet of is dat juist een groot punt van kritiek. En als er wel representatie in zit, zijn we misschien zelfs nóg kritischer. Misschien is het een triest standpunt dat ik blij ben dat we op een punt zijn dat er überhaupt meer representatie in boeken zit. Dat neemt niet weg dat we kritisch moeten blijven, maar laten we de auteur in ieder geval waarderen voor de moeite die ze in Late Bloomer heeft gestoken. Ik heb er enorm van genoten.
Ongeloofwaardig en cringy
Ja, natuurlijk zijn sommige dingen ongeloofwaardig en cringy. Denk aan alle popculture referenties, geforceerde woordgrappen en het feit dat Opal een naïef karikatuur is. En het zit bomvol tropes: enemies to lovers, grumpy and sunshine, forced proximity, friends with benefits zonder gevoelens. Maar, het blijft een romance boek, hè. En we willen dat het verhaal gebeurt, dus moet Opal wel goedgelovig genoeg zijn om een bloemenkwekerij te kopen via Facebook.
Wholesome en gelaagd
Er is echt genoeg aan Late Bloomer om complimenten over te geven. Hoe Pepper rouwt om haar oma is mooi om te lezen en komt realistisch over. Haar relatie met haar moeder maakt haar een erg interessant personage. Ook Opals ervaring met gebrekkige relaties maakt haar intrigerend. Hoe beide personages zich ontwikkelen is tof uitgewerkt. Het is gewoon een ontzettend wholesome boek en ik ga dit zeker opnieuw lezen.
Late Bloomer
Wholesome en herkenbaar
Goed
- Wholesome
- Queer
- Neurodivergentie
- Leest lekker weg
Niet zo
- Te cliché?
- Te cringy?
- Te stereotypisch?
