Welke lezer droomt er niet van om in een boekenwinkel of bibliotheek te wonen? De hoofdpersonen van Can’t Spell Treason Without Tea in ieder geval wel! Heb je The House in the Cerulean Sea of Legends & Lattes uit? Dan is dit boek je volgende read. Het is niet perfect, maar de queer urban fantasy deken waar jij je comfortabel in kunt nestelen als je even aan de echte wereld wil ontsnappen.

Disclaimer: The House in the Cerulean Sea heb ik al wel gelezen, Legends & Lattes nog niet.

Waar gaat Can’t Spell Treason Without Tea over?

All Reyna and Kianthe want is to open a bookshop that serves tea. Worn wooden floors, plants on every table, firelight drifting between the rafters… all complemented by love and good company. Thing is, Reyna works as one of the Queen’s private guards, and Kianthe is the most powerful mage in existence. Leaving their lives isn’t so easy.

But after an assassin takes Reyna hostage, she decides she’s thoroughly done risking her life for a self-centered queen. Meanwhile, Kianthe has been waiting for a chance to flee responsibility–all the better that her girlfriend is on board. Together, they settle in Tawney, a town that boasts more dragons than people, and open the shop of their dreams.

What follows is a cozy tale of mishaps, mysteries, and a murderous queen throwing the realm’s biggest temper tantrum. In a story brimming with hurt/comfort and quiet fireside conversations, these two women will discover just what they mean to each other… and the world.

Het enige minpunt: niks wordt opgelost in dit eerste deel

Voordat ik alle dingen benoem die Can’t Spell Treason Without Tea geweldig maken, gaan we dieper in op het enige verbeterpunt. Dit is namelijk het eerste deel in een serie en dat merk je aan alles. Er wordt (bijna) niets opgelost en alles wordt opgebouwd. Het magiesysteem is precies diepgaand genoeg om in een vervolg te worden uitgediept. De spanning van verschillende dreigingen wordt sterk neergezet. De personages en hun struggles zijn in je hart komen wonen. Maar, je blijft met veel vragen achter. Hoe ver gaat de politieke intrige? Wat is de geschiedenis tussen de draken en mensen in deze wereld? En wat hebben bandieten met dit alles te maken?

Contrast in subverhalen

Over al die vragen gesproken, er zit veel contrast in de scope van alle subverhalen. Aan de ene kant is Kianthe natuurlijk een sterke magiër met veel verantwoordelijkheid. Aan de andere kant heeft ze ook een boekenwinkel te runnen en een relatie om te onderhouden. Reyna is tegelijk bezig met bakken, maar ook met politiek gekonkel en bandieten. Genoeg variatie dus!

Diversiteit en queer representatie in Can’t Spell Treason Without Tea

Het grootste compliment dat ik de auteur kan geven, is voor hoe goed de personages in elkaar zitten. Ze zijn gelaagd en hebben intrigerende achtergronden. Ze hebben herkenbare struggles en het is makkelijk om een band met ze op te bouwen. Ook de queer representatie vond ik zelf supertof, zelfs met een kleine ‘enemies to lovers’-verhaallijn. Helaas is niet iedereen het met me eens.

Fae op Goodreads benoemt dit: “There was implications of social tension around queerness, but no actual problems for the characters in that regard. Just make it normal to be nonbinary or gay. And STOP describing someone’s [darker] skin tone as contrasting beautifully or strikingly either with their own lighter eye/hair color or someone else’s lighter skin color. If someone’s blue eyes are striking, you can just say that.”

Die social tension rondom queerness heb ik niet zo gelezen. Ik nam aan dat die spanning ontstond vanuit het feit dat er vreemdelingen in een klein dorp komen wonen. Zeker omdat ze gaan wonen in een plek waar mensen bandieten gewend zijn. Ik nam dus zeker niet aan dat de spanning kwam vanuit het feit dat de hoofdpersonen een lesbisch stelletje zijn. Wat betreft huidskleur bijvoorbeeld, vind ik wel dat Fae een goed punt heeft.

Can’t Spell Treason Without Tea is een gezellige must-read

Verder heb ik weinig te zeuren. Can’t Spell Treason Without Tea bevatte wat meer spanning dan ik van een cozy fantasy verwacht had. Je kunt dus niet zó achterover leunen als in The House in the Cerulean Sea. Daniel op Goodreads zegt bijvoorbeeld: “One cozy little read by the fire book of quiet comfort and the other a high stake fantasy of politics and murder.” Eens, maar ik vond het niet per se storend.

De romantiek tussen de hoofdpersonen was precies goed, met een balans tussen verliefdheid en onzekerheid vanwege hun lange afstandsrelatie. De woordgrappen waren een beetje cringy, maar dat had ergens ook wel z’n charme. Het magiesysteem en de wereldbouw mag zeker nog uitgediept worden in het vervolg, maar ik vind het niet erg om daarop te wachten. Dit heb ik liever dan een infodump in het eerste hoofdstuk. Kortom: zeker een fijn boek om te lezen als luchtig tussendoortje. Ik ben er doorheen gevlogen.