Toen ik de film Companion tegenkwam op HBO Max, was ik wat sceptisch. Dit kwam helaas door de promotie van de film. Daarin wordt namelijk al een groot deel van het verhaal onthuld. Gelukkig was ik alsnog nieuwsgierig genoeg om de nodige anderhalf uur voor deze film vrij te maken.
Waar gaat Companion over?
Het is lastig in te schatten wat wel en niet een spoiler is voor Companion. Tijdens het kijken lijkt het erop dat bepaalde informatie als een verrassing wordt neergezet. Het interessantste is dan ook om de film in te gaan met zo min mogelijk informatie. De online omschrijvingen van de film en de promotie zoals de poster zijn echter totaal niet subtiel. Dus als je deze film voorbij hebt zien komen, is de kans groot dat een deel van de twist al verraden is.
Als je geen spoilers wil, is het enige wat je hoeft te weten dat dit verhaal gaat over Iris (Sophie Thatcher, Yellowjackets, Heretic) die met haar vriend Josh (Jack Quaid, The Boys) en zijn vrienden (die haar niet lijken te mogen) een weekend weggaat. Ze bevinden zich in een enorm afgelegen villa ver in de Amerikaanse bossen. In de proloog vertelt Iris ons dat er twee momenten zijn geweest waarop het leven voor haar niet meer door een ‘zwarte wolk’ bedekt werd. Die twee momenten waarop ze zich gelukkig voelde, waren het moment dat ze Josh ontmoette en het moment waarop ze hem doodde.
Wat is er met de promotie van Companion gebeurd?
Oorspronkelijk werd er een korte teaser trailer voor Companion gedeeld. Deze teaser zet op een interessante manier de toon neer van de film, zonder te verraden waar het over gaat. De video is spannend, grappig, nieuwsgierig makend en heeft amper dialogen. Het was een erg passende manier om de film te promoten. Hierna kwam de volledige trailer uit.
Helaas werd, zo legt regisseur Drew Hancock uit in een interview, de film niet interessant genoeg gevonden zonder een deel van het plot al weg te geven. Om die reden kwam er een tweede trailer uit. De tweede trailer is veel duidelijker over het verhaal van de film, maar neemt daarmee ook een deel van de verrassing en spanning weg voor de kijker. Om dezelfde reden denk ik dat je als kijker het liefst zelfs de poster van deze film wil vermijden. Hoewel het gaat over een ’twist’ die al redelijk in het begin van de film komt, is het jammer dat deze informatie al gedeeld is.
Heerlijk vermaak, geen moment saai
Ik wist voordat ik ging kijken dus al waar deze film over ging. Dit was erg jammer. De onverwachte wending was verpest, tenminste dat dacht ik. De algemene verhaallijn is inderdaad redelijk voorspelbaar als je eenmaal weet waar het over gaat. Maar gelukkig was ik blij verbaasd met hoe goed de film alsnog was! Companion is geen moment saai. Zelfs als je de trailer gezien hebt en al redelijk weet waar het naartoe gaat, zitten er nog wat onverwachte momenten in. Het was leuker geweest om niets te weten, maar de film was nog steeds het kijken waard.
Dat komt voor een groot gedeelte omdat het naast spannend ook een erg grappige film is. Hoewel er duistere themas en momenten in deze film zitten, is het ook een comedy. De entertainment waarde van de film is hoog. Het heeft niet de meest verschrikkelijke horror waarvan je ’s nachts wakker blijft liggen. De film is daarmee ook toegankelijk voor wie niet veel horror kijkt. Vooral de momenten met Eli (Harvey Guillen, What We Do in the Shadows) waren komisch. Zijn relatie met Patrick (Lukas Gage; Smile 2, The White Lotus, You) vormde een goede tegenhanger voor die van de hoofdpersonen. De films is erg zelfbewust en niet bang om dramatisch te zijn. Er zitten zelf mensen in dinokostuum en dansjes in!
Companion en feministische horror
Na de dramatische opening van de film waarin het einde al verklapt wordt, worden we meegenomen naar een naïef begin. De relatie tussen Iris en Josh, haar ware liefde. Al snel blijkt dat Josh een arrogante kerel is die vooral met zichzelf bezig is. De film is totaal niet subtiel over het idee van Josh als een bevoorrechte man die zich gerechtigd voelt om te krijgen wat hij maar wil. Vrouwen behandelt hij als objecten die hem moeten dienen. Hij maakt een (onoriginele maar daarmee niet onrealistische) opmerking over hoe moeilijk het is voor mannen in de huidige tijd. Voor zowel de hoofdpersoon als het publiek is Josh duidelijk de slechterik.
Gelukkig is dit dan ook een verhaal over hoe Iris tegen Josh in gaat. Iris is in het begin helemaal hoteldebotel van hem en heeft geen besef van zijn tekortkomingen. Maar omdat de film al gelijk laat weten dat het uit gaat draaien op hoe ze hem vermoord, kunnen kijkers met een gerust hart naar deze idioot kijken. Companion valt daarmee in de categorie ‘good for her’.
Toch is de film daarmee niet overtuigend feministisch. Het enige andere vrouwelijke personage Kat (Megan Suri) brengt problemen met zich mee. Vanaf het begin weten we dat ze Iris niet aardig vindt. Uit het gesprek dat de twee voeren, en met de informatie uit de rest van de film, is goed te begrijpen waarom. Toch zitten de twee in een soortgelijke situatie. Het vreemde is dat we in de film niet per se aan de kant van Kat horen te staan. Josh is de slechterik en Iris gaat tegen hem in om haar eigen autonomie te beschermen. Maar op een breder niveau komt de film niet meer terug op de zorgen die Kat eerder naar Iris uitte.
Weinig diepgang, veel potentie
Hoewel de film een redelijk originele verhaallijn heeft en ook interessante thema’s aanstipt, gaat het er niet erg diep op in. Het is geen film die zich bezighoudt met de achterliggende filosofische vraagstukken. Zowel de feministische als de andere onderwerpen blijven oppervlakkig. Onderwerpen als wat herinneringen en persoonlijke geschiedenis zijn, identiteit, menselijkheid en invloeden van verschillende intersecties blijven onbenut. Er zijn veel elementen in de film die iets zouden kunnen toevoegen, maar nooit echt verder gebruikt worden.
Onderwerpen als geld en achtergrond waren maar vaag aanwezig. Zo is het interessant om twee mannen in een relatie te hebben als tegenligger voor Iris en Josh. Hoewel Eli en Patrick duidelijk een ander perspectief gaven, werd daar weinig meer mee gedaan. Het personage Kat was goed, maar had wat mij betreft groter mogen zijn. Er zat veel diversiteit in het verhaal, maar deze diversiteit werd niet echt gebruikt.
Alle personages zijn slechte mensen
Over het algemeen waren alle personages matig. Het lijkt er op dat ze expres stuk voor stuk slechte mensen waren. Dit hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar was wel vreemd in de thematische context van het verhaal. Horen we volledig tegen Kat te zijn? Is er op het einde nou een soort poging om toch nog sympathie voor Josh op te wekken? Wat de film nou precies wil zeggen blijft verwarrend.
Companion is spannend en vermakelijk
Companion is een korte horrorthriller die heerlijk wegkijkt. Het is spannend en interessant om te zien. De film heeft een humoristische en satirische toon, maar gaat vooral over het ten val brengen van bevoorrechte mannen. Tegelijkertijd zit daar niet echt een sterk doordacht feministisch idee achter. Hoewel er een feministisch idee in deze film zit, is het niet een erg gelaagde versie ervan. Er waren tal van gemiste kansen om de film meer diepgang te geven. Veel thema’s waren wel aanwezig, maar echt uitgewerkt waren ze niet. Ondanks de thematische verwarring is Companion enorm vermakelijk om te kijken.
Als je de film nog niet gezien hebt (en nog geen spoilers gekregen hebt) raad ik sterk aan de trailer niet te kijken. Maar wie nog twijfelt, zal in de trailer zeker zien of deze film in de smaak gaat vallen.
Companion
Komisch en verrassend
Goed
- Verrassende wendingen
- Heel vermakelijk
- Queer feministische drama
- Goede acteurs
- Iris' outfits
Niet zo
- Weinig diepgang
- Simpel en rechtdoorzee
- Thematisch verwarrend
