De Amerikaanse auteur Judith Rumelt, beter bekend onder haar pseudoniem Cassandra Clare, ken je waarschijnlijk vooral van haar YA fantasieserie Kronieken van de Onderwereld (The Mortal Instruments). Ook haar andere series afspelen zich af in dezelfde wereld. In deze gekke tijden begon ik het het lezen van haar boek Vrouwe Middernacht. Het is het eerste boek van de serie De duistere machten. De wereld van parabatai en schaduwjagers sprak me wel aan. Ook heb ik al veel positieve reacties over deze bestsellerateur gehoord.
Vrouwe Middernacht is uitgegeven door Moon Young Adult en is een vertaling van Lady Midnight.
Dit boek is vertaald door Lia Belt.
Hier gaat Vrouwe Middernacht over
Vijf jaar na de gebeurtenissen in Stad van Hemelse Vlammen heeft Emma Castairs nog maar één doel: ontdekken wie de moordenaar van haar ouders is. Haar parabatai Julian Blackthorn en zijn broers en zussen helpen haar erbij. Maar het blijkt erg moeilijk te zijn om de moordenaar te vinden. Van de Kloof hoeft Emma ook geen hulp te verwachten; zij houden koppig vol dat haar ouders door Sebastiaan Morgenstern (zie de serie Stad van hemelse vlammen) zijn vermoord, terwijl er toch een aantal duidelijke aanwijzingen zijn die het tegendeel bewijzen.
Ondertussen worden er in de stad lichamen van wezens aangetroffen die op een gelijkaardige manier als Emma’s ouders aan hun einde zijn gekomen. Is er een verband tussen deze moorden? Zal Emma de dader vinden? En waarom verbiedt de Kloof liefde tussen parabatai?
De wet is hard, maar het is de wet
In het begin las het verhaal een beetje stroef. De hoofdstukken van dit boek zijn erg lang en ik voelde me nog niet echt thuis in de wereld van de schaduwjagers. Vrouwe Middernacht is het eerste boek dat ik van Cassandra Clare las. Ieder personage heeft een andere bijnaam, en dat maakte het soms verwarrend. Maar naarmate het verhaal vorderde had ik wel door wie wie is.
De personages zijn mooi beschreven. Vooral de dynamiek tussen Emma en Julian spreekt me aan. Je stelt je als lezer meteen voor hoe het ze zijn om zelf een parabatai (=een persoon die je altijd zal beschermen) te hebben. Ook de rest van de familie Blackthorn past goed bij het verhaal. Iedere Blackthorn heeft een verschillend karakter en heeft wel een gewoonte of hobby die hem/haar kenmerkt. Zoals Dru met haar horrorboeken en Julian met zijn schilderijen.
Op de wereldopbouw is weinig aan te merken. Je krijgt genoeg informatie en zelden heb je het gevoel dat het saai wordt. De wereld van de schaduwjagers is heel origineel. Hierdoor onderscheidt de serie zich zeker. Je krijgt ook genoeg informatie over de achtergrond van de personages. Ook al heb je je de serie stad van hemelse vlammen misschien nog niet gelezen, je krijgt niet het gevoel dat je iets mist. Het is perfect mogelijk de serie los van de voorgaande serie te lezen.
Het einde moedigt zeker aan om het volgende deel te gaan lezen. Er is geen grote cliffhanger ofzo, maar toch vond ik het spijtig dat ik het vervolg niet bij de hand had.
Het plot is best oké. Het wemelt niet van de onverwachte wendingen, maar ze zijn er wel. Het gaat vooral om de zoektocht naar de moordenaar van Emma’s ouders. Ik miste eigenlijk een plottwist waardoor het hele verhaal zou veranderen. Die kwam wel, maar pas op het einde. Eerlijk: ik was lichtelijk teleurgesteld in het einde. Ik had het spectaculairder en aangrijpender verwacht. De laatste twee hoofdstukken waren wel meeslepend, maar toch.
Conclusie
Het verhaal is zeker een aanrader voor fantasyliefhebbers. Het is vlot en meeslepend geschreven. De personages zijn heel goed uitgewerkt, vooral qua karakter. Het plot is goed opgebouwd, maar er mochten wat meer onverwachte wendingen in zitten. Cassandra Clare is een goede auteur en dat blijkt nog maar eens in een ijzersterk begin van een nieuwe trilogie. Hopelijk kan ze dit niveau aanhouden. Wat wel een uitdaging kan zijn voor een jongere lezer is de dikte van het boek. Maar laat je hierdoor zeker niet afschrikken. Het boek leest als een trein en houdt je aandacht gevangen tot het einde.
Vrouwe middernacht
Degelijke fantasy
Goed
- Goed uitgewerkte personages
- Ook te lezen zonder voorkennis
- Originele worldbuilding
Niet zo
- Best een dikke pil
- Geen goed einde
- Weinig plottwists
