De appeltaart van hoop kwam op een bijzondere manier mijn leven in. Na het plotselinge overlijden van Joost, zag ik op Instagram berichten voorbij komen met daarin dit boek. Het bleek een van zijn favorieten ooit te zijn, en veel mensen kochten dit als eerbetoon. Een stukje Joost in je boekenkast, als het ware. Zo kocht ik ook dit boek, in de hoop er net zo van te kunnen genieten als hij.
De appeltaart van hoop is uitgegeven door van Goor en is een vertaling van The Apple Tart of Hope. Het boek is vertaald door Sandra Hessels.
Waar gaat De appeltaart van hoop over?
Oscar Dunleavy bakt de meest perfecte appeltaarten ter wereld. Nu wordt hij vermist en men vermoed dat hij dood is. Niemand lijkt zich erover te verbazen, behalve zijn beste vriendin Meg en zijn broertje Stevie. Meg en Stevie zijn vastbesloten om te ontdekken wat er met Oscar is gebeurd. Samen leren ze over loyaliteit en vriendschap en de kracht van hoop.
Meg is een paar maanden geleden tijdelijk verhuisd van Ierland naar Nieuw Zeeland. Zij en haar beste vriend (en tevens buurjongen) Oscar missen elkaar ontzettend. Door een vreselijk misverstand verliezen ze elkaar echter uit het oog en verwaterd het contact. Dan krijgt Meg een vreselijk bericht: Oscar is vermist, zijn fiets is in de zee gevonden en waarschijnlijk is hij dood. Meg gelooft daar niks van en wil er achter komen wat er is gebeurd, waar Oscar is en hoe ze hun relatie nog kunnen lijmen.
Er is altijd een kruimel over
Dat is de tagline van De appeltaart van hoop. In het Engels is deze ‘all you need is the recipe’ (je hebt slechts het recept nodig) maar in dit geval vind ik de vertaling beter. Er is altijd een kruimel over, ook in het geval van hoop. Er is altijd hoop, hoe klein of weinig ook. Meg blijft hoop houden dat haar jarenlange beste vriend nog ergens is, en dat de geruchten dat hij de zee in is gefietst, dan wel gevallen, niet kloppen.
In twee POV hoofdstukken kom je er achter wat er met Oscar is gebeurd terwijl Meg in Nieuw Zeeland woonde. Het blijkt dat zijn leven langzaam afbrokkelde en dat hij steeds ongelukkiger werd. Ook omdat het contact met Meg verwaterde. De appeltaart van hoop laat maar weer zien hoe belangrijk communicatie is: bespreek misverstanden met elkaar, misschien zit er iets achter wat je helemaal niet wist of had verwacht. Zorg dat je praat met elkaar.
Het is hartverscheurend om te lezen hoe het Oscar verging. En het is ook nog eens zo ontzettend geloofwaardig geschreven door auteur Sarah Moore Fitzgerald. De vriendschap tussen Meg en Oscar is gewoon tastbaar, net als helaas alle ellende die hen overkomt.
Terecht een favoriet
Ik snap compleet waarom Joost weg was van dit boek. Het is gewoon zo mooi en menselijk. Lees zijn recensie ook eens, waarvan dit een quote is:
Het gebeurt niet snel dat een boek mij echt vanbinnen ontzettend hard weet te raken. Boeken waarbij ik compleet mijn mannelijkheid verlies en verander in een vloeibaar en slap puddinkje? Die zijn er haast niet, maar De Appeltaart van Hoop kreeg het toch voor mekaar. Laat ik alvast zeggen dat dit één van mijn meest favoriete boeken is geworden en dat het diep in mijn ziel sneed. Ja, zo’n impact had dit boek. Ik zou eigenlijk maanden op een ver oord moeten zitten om mentaal bij te komen van dit boek. Dit boek. DIT BOEK.
De appeltaart van hoop is zo’n boek dat je in één dag uitleest. Niet alleen omdat het relatief dun is, maar ook omdat het vlot geschreven is en je gewoon móet weten hoe het afloopt. Ik ben blij dat ik met dit boek een stukje Joost aan mijn boekenkast heb toegevoegd.
1 reactie
Wij hebben dit boek om precies dezelfde reden gekocht. Ik had het boek wel al jaren ergens in mijn achterhoofd zitten, maar ben nooit overgegaan tot de aankoop. Nu dus wel en nu wil ik het snel lezen.