Vond je de magische wereld van Caraval geweldig, maar heb je de boeken van Stephanie Garber wel even genoeg gelezen of zelfs herlezen? Of vind je het niet de moeite om Legendary en de rest te herlezen? Dan moet je Enchantée proberen! Een quote van Garber op de cover laat weten dat zij het boek zelf ‘Deliciously addictive’ vond, dus dat zegt al genoeg toch? Love, magic, revolution, wat wil je nog meer…
PS: Enchantée staat ook bekend als All That Glitters van Gita Trelease.
Waar gaat Enchantée over?
Camille Durbonne probeert zich staande te houden in Parijs, terwijl ze voor haar jongere zusje en dronkaard van een oudere broer moet zorgen. Ze zijn namelijk wees en hebben weinig. Met Camille’s magische krachten komen ze een heel eind, maar dat is geen houdbare manier van leven, zeker wanneer Allain alles blijft vergokken. Ten einde raad klopt Camille aan bij ‘the glittering court of Louis XVI and Marie Antoinette’. Daar maakt ze gebruik van duistere magie die haar moeder altijd verboden heeft, om te lijken op een baroness en zo gokwinst bij elkaar te kunnen sprokkelen. Maar hoe lang kan ze de façade ophouden?
Waarom is dit heerlijk voor Caraval liefhebbers?
In beide Enchantée en Caraval groeien jonge dames in een ouderwetse, oneerlijke wereld op. Ze willen alles op het spel zetten voor hun zusje en worden daardoor tot het uiterste gedreven, zelfs tot het gebruik van (duistere) magie. Maar wat als ze verliefd worden op een knappe en vriendelijke vreemdeling? En wat als hun onderdrukkers (vader en broer) nog gruwelijker zijn dan ze verwacht hadden? Dit wil je toch meteen openslaan?
De schrijfstijl van Gita Trelease is minstens zo prettig als die van Stephanie Garber, minder lyrisch en complex zelfs en daardoor beter leesbaar. In beide werelden eist magie een offer en dat vind ik heel interessant. Het is fijn dat niets voor niets komt, dat je niets gratis krijgt en moet knokken. Daardoor root je voor de hoofdpersonen. Waar Caraval meer aanvoelt als een soort Wonderland met gevaarlijke handel, offert Camille in Enchantée bewust haar leed, bloed en tranen om de magie te laten werken. Dat is een heel ander perspectief, maar minstens zo intrigerend. Dit boek was voor mij een enorm groot succes en ik raad het dan ook aan iedereen aan, zelfs als je geen idee hebt wat Caraval is.
Wat zijn de verschillen tussen Caraval en Enchantée?
Ten eerste is Enchantée een stuk minder ingewikkeld op een goeie manier. Er zit geen plotwending na plotwending aan het einde, al zit er in de laatste paar hoofdstukken wel veel gedachtegang en exposition. De eindjes moeten toch nog even aan elkaar geknoopt worden en omdat we alleen Camille’s perspectief volgen, voelt dat soms wat geforceerd.
Waar het einde van Caraval spanning en mysterie alom is, loopt Enchantée uit op een heftige confrontatie en een anticlimax. Ik had gewild dat sommige personages anders gereageerd hadden, maar het is wel een originele afsluiting van het verhaal.
Daarnaast proef je in alles de Franse sfeer en dat vind ik sterker dan de Engelse in Caraval. Misschien omdat ook het taalgebruik prikkelt, maar ook omdat de schrijfstijl erg prettig is. Ik kon me trouwens ook veel beter in Camille verplaatsen dan in Scarlett. Wat Scarlett vaak de damsel in distress speelt, is Camille juist zo sterk en onafhankelijk. Het dilemma dat de relatie met haar broer en zusje oproept, is ijzersterk. Zoiets heb ik nog nooit gelezen en het was hartverscheurend.
En als Enchantée uit is?
Everything That Burns is deel twee van de Enchantée duologie, maar op basis van het eerste boek en de flaptekst van het tweede boek, heb ik eigenlijk geen behoefte om verder te lezen. Voor mij is het een afgerond geheel en ik kreeg geen duidelijk beeld van wat Everything That Burns daaraan zou toevoegen. Mocht je beide boeken gelezen hebben en je hebt een andere mening, laat het me graag weten!
Voor nu ben ik enorm te spreken over 90% van Enchantée. Alleen het einde had voor mij wat sfeervoller en gevoeliger gemogen. En er zitten best veel personages met ingewikkelde titels in dit boek, dus je moet wel blijven opletten, maar de moeite is het dubbel en dwars waard!