Voor lezers van Young Adult boeken is het vaak frustrerend hoeveel series er zijn. Soms wil je gewoon een boek lezen zonder meteen te moeten beloven dat je 6000 pagina’s doorworstelt om te weten hoe het eindigt. Heel vaak is het ook zo dat een serie naarmate er meer boeken uitkomen, steeds slechter wordt. Dan is er zoveel frustratie dat je halverwege opgeeft. Maar niet getreurd. Wij kennen deze frustratie. Vandaar dat we in onze boekentips hele series zullen beschrijven zodat je meteen weet of de serie het waard is om te lezen. Vandaag als eerste: The Lunar Chronicles.
Deze boekenreeks is uitgegeven door Blossom Books en is een vertaling van The Lunar Chronicles.
De boeken zijn vertaald door Sandra Hessels.
Achtergrond informatie
The Lunar Chronicles zijn vier boeken, plus een novella, geschreven door Marissa Meyer. Meyer beschrijft de boeken zelf als een kruising tussen Sailor Moon en sprookjes. Meyer is een groot Sailor Moon fan. Het idee voor de serie kreeg ze echter nadat ze meedeed aan een schrijfwedstrijd. Ze schreef een verhaal over de Gelaarsde Kat in de ruimte. Ze vond het zo leuk dat ze besloot om meer sprookjes te schrijven die zich afspeelden in de toekomst. Haar eerste idee was Assepoester als cyborg. Dat werd het eerste boek in de serie: Cinder. Meyer schreef de eerste versie van het verhaal tijdens NaNoWriMo. Binnen twee weken had ze hem af, maar het duurde nog twee jaar voordat het boek echt af was.
The Lunar Chronicles bestaat uit Cinder, Scarlet, Cress en Winter. Daarnaast is er nog Levana maar het is niet strikt noodzakelijk dat boek te lezen om het verhaal te begrijpen. Ieder verhaal focust zich voornamelijk op een personage dat gebaseerd is op welbekende sprookjes. Dat gezegd hebbende is er een grotere verhaallijn die door ieder boek heen speelt. Dat zorgt ervoor dat de boeken leuk blijven om te lezen, maar je toch het gevoel krijgt dat je ergens naar toe werkt.
Waarom zou je The Lunar Chronicles lezen?
The Lunar Chronicles heeft een vlotte schrijfstijl, wat ervoor zorgt dat je door de tekst heen vliegt. Hoewel Cinder niet eens het beste boek in de serie is, leest het wel erg gemakkelijk weg. De boeken die daarop volgen worden alleen maar beter. Meyer weet goed de balans te bewaren tussen het bekende sprookje en nieuwe elementen. Zo zijn bepaalde momenten erg herkenbaar, maar toch met een dusdanige twist dat het vernieuwend aanvoelt. Daarnaast heeft de serie een aantal zeer leuke karakters. Ieder karakter heeft zijn eigen persoonlijkheid, wat meer diepte geeft aan hun verhaal. Cinder (Assepoester) blijft vooral koel en kan logisch nadenken. Scarlet (Roodkapje) is nergens bang voor. Cress (Rapunzel) is een beetje angstig maar wel heel erg lief en Winter (Sneeuwwitje) is schattig maar ook heel erg maf. Daarnaast zijn er nog Iko de android die heel erg een eigen mening heeft en soms vergeet dat ze een android is. Thorne, het criminele meesterbrein met een enorm groot ego. Wolf, een gemuteerde soldaat van Levana die toch nog liefde kent. Daarnaast hebben we Kaito die zichzelf opoffert om de aarde te redden en Jacin, een bewaker die alles doet voor Winter en alleen voor haar. Een zeer gevarieerde cast aan helden. Aan het einde van het laatste boek wil je dan ook bijna geen afscheid van ze nemen.
Wanneer moet je deze serie overslaan?
Als je niet houdt van science fiction of alles wat met de toekomst te maken heeft, dan is dit geen goed boek voor je. Ook als je niet van sprookjes houdt, dan is het wellicht een verstandige keuze om de serie te skippen. Verder is er wel heel veel sprake van insta love. Sommige lezers houden hier van, anderen niet zo. Je bent gewaarschuwd.
Conclusie
The Lunar Chronicles is een leuke serie waarin sprookjes worden gemixt met futuristische elementen. Het leest makkelijk weg en het blijft ook interessant om te lezen, ook al zijn er wel genoeg pagina’s om je door heen te worstelen.
