Sinds 2002 laat Battlefield ons als soldaatje spelen. Verschillende versies van de game zijn inmiddels gepasseerd. Hoewel de thema’s en tijdsperiodes konden wisselen, blijft de kern van Battlefield dat twee teams op een grote map vlaggen veroveren en de vijand ondertussen een kopje kleiner maken. In het verleden zijn nieuwe game modes geïntroduceerd en zijn er ook enkele singleplayerervaringen gemaakt met wisselende kwaliteit. De vorige versie van Battlefield werd niet heel enthousiast ontvangen door de designkeuzes, maar met Battlefield 6 probeert Battlefield Studios weer terug te gaan naar de kern. De vraag is of ze daar op alle vlakken in slagen. Blijft de multiplayeractie boeiend en is de nieuwe singleplayercampagne een geslaagd avontuur?

Beetje flauw
In de wereld van Battlefield 6 moet er natuurlijk een reden zijn om het vijandige team een kopje kleiner te maken. Vroeger kon je een enge Rus of een extremist makkelijk als vijand bestempelen, maar dat ligt nu wat gevoeliger. Dit keer zijn PMC’s (Private Military Contractors, lees: huurlingen) aan de beurt.
Volgens het verhaal waren veel landen het eens dat het onderhouden van een leger best wel duur was, dus kochten ze hun veiligheid bij een onafhankelijk huurlingenleger: Pax Armata. Dat kan alleen maar goed gaan. Volgens het introfilmpje was er een omslagpunt en besloot Pax dat wereldoverheersing ook best een leuk verdienmodel was. Ze besloten het hoofd van de NAVO om te leggen in de hoop dat de rest van Europa braaf zou volgen. Gelukkig was daar het restant van de wereld om weerstand te bieden.
Perspectief in de singleplateycampagne
In de singleplayercampagne wordt geprobeerd om deze intro te voorzien van wat perspectief. Je neemt de rol aan van een groepje soldaten. Je mag af en toe in de schoenen van een van de specialisten plaatsnemen om te gaan schieten. Helaas blijft de singleplayer een nogal tandenloos avontuur. Afgezien van een excuus om hier een gebouw te infiltreren en elke dialoog te voorzien van militair jargon, is er niet veel baanbrekends te zien. Er wordt geprobeerd om met enkele spectaculaire scènes wat spanning te creëren. De amfibische strandlanding is bijvoorbeeld zeer imposant, maar helaas ook weer wisselend in kwaliteit. Ook het aanvallen van een groot vliegveld is een spectaculaire ervaring, maar het is niet iets waar je bloed sneller van gaat stromen of wat je bijblijft. Er zijn zeker knappe cutscenes en redelijk acteerwerk te vinden, maar daar blijft het bij. De verrassingen en de plotwendingen lieten mij daarom ook vrij koud.
Geen spannende gameplay
Ook de gameplay in de singleplayer is niet heel spannend. Je neemt per missie de rol aan van een teamlid in je squad. Samen met je clubje kameraden doorloop je verschillende missies te voet of in voertuigen, met zelfs een klein openwereldhoofdstuk. Maar deze lineaire missies blijven een ervaring waarbij om de haverklap een bosje tegenstanders uit zijstraten of huizen tevoorschijn komt. Helaas zijn de vijanden ook niet erg slim en bieden ze geen tactische uitdaging, anders dan dat hun kogels veel schade doen. Samen met je team probeer je de missie tot een goed einde te brengen. Je kunt je teamleden aansturen met bepaalde vaardigheden die ze hebben. Zo kan je reconcollega vijanden scannen en kan je engineerkameraad met zijn raketwerper voertuigen uitschakelen. Helaas daagt de campagne je niet uit om hier echt creatief mee om te gaan en blijft het een gimmick.
De singleplayerervaring is er eentje om te vergeten. Het blijft een vluchtige ervaring zonder echt goede gameplay of een spannend verhaal. Het doet niets echt slechts, maar het is zo doorsnee dat ik hem niet snel nog een keer zou spelen. Zoals in het verleden ook is gebleken, draait het toch om de multiplayer van Battlefield.

Chaos, teamwerk en persoonlijke progressie
De multiplayer is ook de grootste reden om Battlefield 6 te kopen. Waar andere franchises het moeten hebben van kleine maps en snellere rondes, zijn de maps van Battlefield vaak groots opgezet en duren potjes al gauw 20+ minuten. De twee teams, NATO en PAX, beginnen in hun eigen kamp en na het startsignaal stormen 64 spelers het slagveld op. Wat volgt is een getouwtrek van 64 man om de winst te behalen. Met behulp van een hoop schietgeweld, teamwerk en tactieken probeer je de tactische punten van de map in te nemen en te verdedigen. Heb je de meerderheid van de punten, dan verliest het vijandige team tickets. Ook als je iemand neerschiet, verliest het vijandige team een ticket. Als de tickets van een team op zijn, is het potje over. Naast deze modus zijn er ook een ruim aanbod aan andere modi te spelen om je portie schietgeweld op maat te serveren. Battlefield blijft voor mij vooral de game waarin je met veel spelers en met verschillende voertuigen de map onveilig probeert te maken.
Bij aanvang van een pot word je aan een squad van in totaal vier spelers toegewezen. Dit zijn jouw directe collega’s met wie je het gehele potje samenwerkt. Daarnaast kies je een klasse uit die uiteenlopende rollen heeft. De supportklasse zorgt ervoor dat spelers worden voorzien van munitie en geneest soldaten. De engineer is dan weer geschikt voor het uitschakelen van vijandelijke voertuigen. De assault is vooral een frontlinievechter en tot slot heb je de recon, die informatie inwint op de map en vijandelijke troepen op afstand kan aanwijzen voor het team. Tactisch nadenken en samenwerken wordt beloond, want een viertal kogels is vaak voldoende om je het loodje te laten leggen. Voorheen kon alleen de supportklasse je tot leven wekken, maar nu kan je squad je ook, al is het wat langzamer, omhoog helpen als je een keer te veel kogels hebt proberen te koppen. Daarnaast kun je gevallen kameraden slepen naar een gunstige plek, wat zorgt voor spectaculaire reddingspogingen.
Veel verschillende wapens
Met een hoop wapens kun je proberen je vijanden te verschalken. Door te spelen stijg je in ervaring en ontgrendel je nieuwe wapens die elk hun sterke en zwakke kanten hebben. Ook kun je onderdelen vrijspelen, zoals nieuwe vizieren en andere upgrades die je wapen net iets beter maken. Met een beperkt budget kun je dan je wapentuig zo afstemmen dat het voldoet aan je wensen. Daarnaast heeft elke spelersklasse ook een berg aan gadgets om vrij te spelen. Ook zijn er uitdagingen in het spel waarmee je nieuwe geweren of gadgets kunt vrijspelen. Genoeg te doen: er is genoeg om vrij te spelen! Soms is het verloop van het ontgrendelen wat traag en zijn sommige van de leuke gadgets pas heel laat verkrijgbaar. Goed, iets om naar uit te kijken dan maar!
Dit alles wordt begeleid door een visueel en geluidsspektakel van epische proporties. Met hoofdtelefoon op vliegen de kogels je om de oren, suizen de straaljagers met enorm kabaal door de lucht en knallen de geweren imposant als je deze binnen een huis afschiet. Daarnaast is het grafisch een feestje. Muren van huizen exploderen en tanks ontploffen, verslagen vijanden dartelen door de lucht na een grote explosie. Bovendien draait het als een zonnetje, zonder hinder of haperingen. Mocht je pc niet helemaal modern zijn, dan maakt dat niet uit. Er zijn enorm veel instellingen om aan te passen zodat Battlefield soepel draait.
Het aanbod aan maps is voor nu voldoende, en per gamemodus worden de punten die je moet halen op de map van plaats veranderd, wat de diversiteit ten goede komt. Wel hoop ik dat er in de toekomst ook wat andere mappen worden toegevoegd met wat meer variatie. Maar ze zijn voor nu divers en zorgen ieder voor een eigen speelstijl.
Conclusie
Al met al is dit het Battlefieldsausje dat alle spelers gewend zijn. Het schiet en het ontploft zoals vertrouwd en doet dat spectaculair. Er zijn een aantal kleine vernieuwingen die de sandbox een beetje beter maken, maar geen grote, echte gamechangers. Al met al is Battlefield vertrouwd en weet het wat het vooral goed doet: grote strijdperken met tactische vechtpartijen tussen infanterie en voertuigen. De chaos regeert in multiplayer en die speeltuin blijft geweldig. De singleplayer is aardig, maar niet meer dan dat. Wil je modern en toegankelijk schieten in grote levels met enorm veel spelers? Dan is Battlefield 6 een uitstekende shooter en een zeer volwaardig deel in de reeks.

