Machinarium is een puzzelspel dat je meeneemt naar een post-apocalyptische, maar schattige robotwereld. Samen met een kleine robot verzamel je handige objecten, die je kunt combineren om raadsels op te lossen. Zo kom je steeds een mechanisch stapje dichter bij het redden van je vermiste vriendinnetje. Het weer is zonnig en je zorgen minimaal. Machinarium is dus een ideaal spel om je gedachten even van onze eigen apocalyptische wereld af te houden.
Wat is de verhaallijn van Machinarium?
Machinarium is our first full-length adventure game in which players take on the role of a robot who has been exiled to the scrap heap. Players must use logic, collect important items, and solve environmental puzzles to get the robot back into the city of Machinarium so he can rescue his robot-girlfriend, save the head of the city, and defeat the bad guys from the Black Cap Brotherhood.
Dit legt het spel uit met plaatjes, zodat iedereen (onafhankelijk van taal) dit spel kan begrijpen en spelen. Toegegeven, ik had graag nóg wat meer verhaallijn gewild. Het spel start terwijl je al verbannen bent en langzaam maar zeker verzamel je steeds meer informatie om het verhaal te ontrafelen. Omdat dat met plaatjes en cartoons filmpjes zonder tekst gebeurd, zit er geen diepgang is. Dat is voor deze korte indiegame niet erg, maar als ik moet zeuren, dan is dit het grootste minpunt.
Interessante gameplay
In plaats van dat je de robot ‘speelt’ om wie het verhaal draait, lijk je hem vanaf een afstand instructies te geven. Dat is natuurlijk in iedere game zo, maar je ‘bestuurt’ hem niet echt. Je geeft met je muis aan waar hij heen moet lopen en wat hij moet doen, zonder dat je pijltjestoetsen gebruikt. Daardoor kan hij je ook vertellen of wat je wil kan of niet. Als je iets ‘verkeerd’ doet, dan schudt hij zijn hoofd of hij kijkt je vragend aan. In veel gevallen levert dit een interessante samenwerking op, maar soms is het ook frustrerend. De robot kan zich bijvoorbeeld uitrekken, maar als je dat naast een trap aangeeft, kan hij ook verkeerd begrijpen dat je wil dat hij de trap beklimt. Geen drama, maar toch noemenswaardig.
Daarnaast wil ik ook nog benoemen dat het niet altijd helemaal duidelijk was hoe je puzzels kon oplossing. Er staat bijvoorbeeld niet aangegeven met welke elementen je kunt interacteren. Dat moet je zelf uitvogelen. Volgens mij heb ik tijdens het gehele spel maar twee keer opgezocht wat de bedoeling was, en uiteindelijk bleken het ontzettend noodzakelijke instructies te zijn. Again: bij maar twee van alle puzzels was dit het geval, dus niets aan het handje. Sommige minigames waren een beetje frustrerend, maar bij alle spellen zijn er wel irritante gameplay elementen. Voor een indie game, is de gameplay echt heel fijn. Het was totaal niet buggy, zoals bij andere, ‘grotere’ spellen! Looking at you Dark Deception.
De vormgeving is waarvoor je het doet
Ik wil echt een enorm compliment geven aan designer, artist en animator Jakub Dvorsky van Amanita Design. De wereld en personages die hij gecreëerd heeft, is zo lief en origineel. De backstory is niet verbazingwekkend, maar zeker prima. Het einde was voor mij wat te abrupt en ik had er ietsje meer van verwacht, maar de vormgeving maakt dat zeker wel goed. Zelfs kun je een aantal originele muziekjes ‘verzamelen’. Er is bijvoorbeeld een radio en een band die hun eigen muziek hebben en ook de bad guys hebben een themesong. Als je op details gaat letten, wordt dit spel alleen maar leuker.
Machinarium
Magisch mechanisch
