Zoals beschreven in de review van de eerste Dark Deception levels, moet je rennen voor je leven. Zie het als een Pac Man horrorgame met een hele interessante laag aan backstory. Je bent namelijk gevangen in een nachtmerrie. Elke nachtmerrie is een doolhof waar diverse wezens achter je aan zitten om je op creatieve wijze te vermoorden. Ieder level is gebaseerd op een andere nachtmerrie of angst die veel mensen hebben. Elk monster daarentegen staat gelijk aan een angst (om het level te versterken) of karakteristiek van jezelf (Denk aan de Gold Watchers die vanwege hun hebberigheid dus Gold Watchers zijn geworden). Dus wat heeft de nieuwe release in petto?
Een ziek ziekenhuis in Torment Therapy
Het ziekenhuis doolhof waar je doorheen rent in Torment Therapy is prachtig vormgegeven. De vloeren glimmen zelfs! De neonlichtjes zien er realistisch uit en de zusters hebben ook soepele armbewegingen terwijl ze praten. Dat doet zoveel voor de worldbuilding, echt goed gedaan. Het ziekenhuis van Dark Deception was zeker creepy, maar niet echt eng met alle roze lampjes.
Helaas valt de gameplay tegen. De Reaper Nurses kunnen onzichtbaar worden en ze zijn sneller dan jij, dus je kunt per ongeluk tegen een zuster aan rennen en sterven. Daar kun je vrij weinig aan doen. Daarnaast schieten er overal cirkelzagen uit de grond en dat zorgt ervoor dat je snel doodgaat in dit level en dingen dus heel vaak opnieuw moet doen. Dat is eerder vervelend dan een uitdaging. Toegegeven, de backstory die we in het ziekenhuis krijgen is heel tof!
Tim: “Het is meteen duidelijk dat dit geen normaal ziekenhuis is en dat lust en feminisme twee hoofdthema’s zijn. Dat is goed komt goed over door tekst op de muren zoals ‘all men are pigs’. Het geeft echt de vibe die de makers duidelijk proberen te maken. Omdat de Reaper Nurses zo snel zijn op hun rolschaatsen, voelde het erg unfair toen ik het voor het eerst speelde. Je moet focussen op geluid en de timing in de vingers krijgen. Later is dat gelukkig minder erg.”
Joy Joy Land is een apocalyptische Disney nachtmerrie
Hetzelfde probleem met de Torment Therapy gameplay, is er ook in het level Mascot Mayhem. Soms kun je niet door poorten heen waar je makkelijk in zou passen of Penny landt ineens bovenop je. Daar kun je dan niet aan ontsnappen. Dark Deception glitcht trouwens wanneer je Lucky in de lava probeert te laten vallen en hij schiet net met zijn laserogen… Of je glitcht uit de map terwijl je in de lift staat en mag alles opnieuw doen, top.
Pro-tip: kun je de liftknop niet vinden? Die zit links laag in de lift zelf. Dit had ook beter gekund wat betreft gameplay… Beetje zonde als je hierdoor de pijp uit gaat.
Dit was niet mijn favoriete level, maar Hangry the Pig is wel echt heel eng. De tweede stage binnen dit level van Dark Deception is ook erg goed gedaan. De muziek is heel creepy en Lucky’s stem geeft me echt kippenvel… Zijn ogen blijven je overal volgen en zijn nare Mickey Mouse achtige lach is ook heel goed gedaan! De derde stage is het engst van de nieuwe releases tot nu toe. De alarmen maken irritante geluiden, maar ze maken de game wel moeilijk wat weer positief is. De plotwending aan het einde is erg interessant! Het is gaaf om zoveel backstory te krijgen, maar er zat wat mij betreft overbodig veel exposition in… Had beter gekund.
Tim: “Ik probeer de glitches te negeren (al is het behoorlijk frustrerend), omdat ik weet dat Glowstick entertainment een klein bedrijf is. Wat ze tot nu toe hebben neergezet is top voor het aantal mensen dat aan de game werkt en het aantal projecten dat ze nog hebben.”
“Joy Joy Land was voor mij pure horror. Dat zit hem voor mij in de drie leden van de Joy Joy gang. Alledrie ogen ze vriendelijk wanneer je ze voor het eerst ziet, maar je komt er gauw genoeg achter dat het niet zo werkt. Penny en Lucky’s clones kunnen je op afstand aanvallen, camera’s verraden je locatie en de snelle Lucky zit je natuurlijk ook zelf nog achterna. Zijn stem met sfeervol accent hoor je overal, als een soort maffiabaas. In het tweede gedeelte beuken meerdere Hangry’s ook nog door alle muren om je te laten schrikken en om je te grijpen. Daardoor loop je continu op je tenen. Verder is Hangry een beetje de grappige van de drie, aangezien hij een varken is die constant trek heeft in ribs.”
Bearly buried: Dark Deception met mommy issues?
Ik moet toegeven dat ik de opzet van dit level niet helemaal begrijp: een moederbeer met terrorteddies? De moeder heeft een berenpak aan waar ingewanden uit komen, dat is niet echt een primal fear van mij. Aan de andere kant: het is wel een stuk origineler dan de insteek met clowns bijvoorbeeld. Wat ik me wel afvraag, is wat alle radioactieve (?) kek te maken heeft met de rest van het verhaal van moederbeer
Je raadt het vast: iets aan de gameplay valt tegen aan dit Dark Deception level! Trigger Teddies ontploffen wanneer je ze doodmaakt, dus dat maakt de stages soms onmogelijk om te halen. Daarnaast is de tweede stage waarin je weg moet rennen rond poelen groene troep, belachelijk moeilijk. Je kunt nooit echt goed overzicht houden van alles wat er om je heen gebeurt en dat maakt het lastig om op tijd alle aanvallen te kunnen ontwijken.
Pro-tip: stuit je op een doodlopende tunnel? Bukken en kruipen!
Tim: “Zoals Jennifer ook schrijft, begreep ik in het begin niet zo heel veel van de hele set-up van dit level. Het enige dat je kunt raden, is dat het waarschijnlijk iets met de moeder te maken heeft van de hoofdpersoon. Het level begint met een gedeelte waarin je moet sluipen, waarna je weg moet rennen voor Mama Bear en haar Trigger Teddies. Het interessante aan Bearly Buried is dat je vanaf het begin niet meteen al je powers hebt, wat het moeilijker maakt. Verder is het een lang levelen viel de voice acting van Mama Bear tegen op sommige momenten.”
Algemene indruk van de nieuwe Dark Deception Levels
Ook de nieuwe Dark Deception levels moeten het voornamelijk van hun jumpscares hebben (zoals luide muziek en geluiden en visuele verrassingen). De muziek geeft je een goed gevoel van haast. We krijgen veel meer backstory en dat is tof, maar ook een beetje much. De eindbazen van Torment Therapy en Joy Joy Land vallen tegen, omdat ze niet echt uitdagend zijn en repetitief overkomen. Het voelt allemaal net een beetje weird en glitchy en ze passen niet echt bij de rest van hun stages. Ze zijn en beetje overdreven, als een soort Godzillagevecht en daar ben ik persoonlijk niet zo van.
Tim: “Ja, de eindbazen zijn over de top, maar dat past ook wel bij de context. De muziek en visuele aspecten zijn inderdaad geweldig! En er zijn nieuwe secrets! Verder zijn alle oude levels grafisch geüpdatet, zodat ze bij de nieuwe levels passen. Grote improvement!”
Toch kijk ik heel erg uit naar hoe Dougs verhaal gaat aflopen! En welke rol spelen Malak en Bierce daarin? Wie is er nou echt kwaadaardig…?
