Nu het jaar 2020 een grote bende is, is het fijn dat we nu weer naar de bioscoop kunnen om even aan al die ellende te ontsnappen. Er komen weinig nieuwe films uit momenteel, maar The High Note is wel een van de nieuwere films. In deze film speelt Dakota Johnson (Fifty Shades of Grey) de assistente van een bekende zangeres. Ze heeft de ambitie om producer te worden, maar dit blijkt niet zo makkelijk te zijn in de muziekwereld die gedreven wordt door mannen. The High Note had op papier ontzettend veel potentie om een hele goede film te worden. Het komt namelijk weinig voor dat vrouwen op de voorgrond staan in een muziekfilm. Toch weet The High Note de aandacht niet vast te houden. Vermakelijk is de film zeker. Helaas blijft hij niet echt hangen.
Waar gaat de film over?
De film gaat over Grace Davis (Tracee Ellis Ross), een bekende oudere zangeres die veel heeft bereikt. Maggie (Dakota Johnson) is haar personal assistant. Ze moet rotklusjes doen, maar droomt er stiekem van om muziekproducer te worden. Dan moeten allebei de dames belangrijke keuzes maken die hun leven totaal kunnen veranderen. Luistert Grace naar de critici die zeggen dat ze te oud is om nieuwe muziek te maken? Of naar de platenmaatschappij die wil dat ze een Vegas Residency begint? En wil Maggie een assistent blijven of kiest ze er voor om samen met het jonge talent David door te breken?
Romcom zonder romance
Als je het strikt zou moeten nemen dan zou The High Note onder de noemer van romcom vallen. Qua romance valt het echter een beetje tegen. Natuurlijk wordt Maggie verliefd, maar dat is niet de belangrijkste verhaallijn. De film wordt voornamelijk gered door de goede soundtrack. Dat betekent niet perse dat het een slechte film is. The High Note is echter ongeloofwaardig en durft niet genoeg. Wellicht dat het mede komt doordat Johnson die film niet echt kan dragen. Haar acteerkunsten zijn vrij vlak en daardoor moeten de acteurs om haar heen extra hard werken om de film vermakelijk te houden.
Het jammere is dat er zoveel meer potentie in deze film zat. Het is bekend dat vrouwen het zwaarder hebben dan mannen in de muziekindustrie. Veel oudere zangeressen zijn na een bepaalde leeftijd afgeschreven. En hoeveel vrouwelijke producers van enorme hits kun je opnoemen? The High Note had deze problemen aan de kaak kunnen stellen. Nu blijft het bij af en toe een opmerking, maar de boodschap blijft niet hangen. De film laat zien hoe de vrouwen in deze industrie onderdrukt worden, maar nooit weten ze echt hun vrijheid terug te winnen.
Conclusie
The High Note is op zich vermakelijk, maar duurt te lang zonder dat er iets spannends gebeurt. Hierdoor is het makkelijk om je aandacht te verliezen. De film is veels te braaf, waardoor alle potentie verloren gaat en het wederom een film is die snel uit je gedachten verdwijnt.