Het nieuwe seizoen van Gotham staat sinds een paar weken op Netflix, maar de echte die hards hebben dat natuurlijk al lang ondervonden. Zelf ben ik normaal gesproken een echte Marvelite, maar deze DC serie heeft me al sinds seizoen één in zijn greep. Wat begint als een spannende en interessante politieserie met murder mystery triggers, loopt al snel uit op de backstory van onder andere Penguin, The Riddler, The Joker, Catwoman en ook Batman zelf. De laatste drie zijn natuurlijk al veelvuldig verfilmd, maar juist de aandacht die aan Penguin en The Riddler wordt gegeven, vind ik heel interessant. Jim Gordon staat centraal en ook hij zet een fantastisch personage neer.
Gotham: de stad van Gordon en Bullock
De serie begint bij Jim Gordon en Harvey Bullock die samen als detectives misdaden oplossen. Gordon ontfermt zich over Bruce Wayne wanneer die zijn ouders verliest en er begint een mentorschap en vriendschap te ontwikkelen door de serie heen. De moord op Bruce z’n ouders is een van de weinige mysteries die Gordon nog niet heeft kunnen oplossen.
Dan komt het verhaal in een stroomversnelling terecht wanneer Jim’s liefdesleven verrassende wendingen neemt. De liefde tussen Selina en Bruce bloeit langzaam maar zeker op en je krijgt een kijkje in de keuken bij maffiabazen Fish Mooney, Carmine Falcone en Salvatore Maroni. Dat interesseerde mijzelf iets minder, omdat het vooral over strategie en backstabbing gaat. Gelukkig brengt Dr. Hugo Strange weer wat leven in de brouwerij wanneer er een power vacuüm ontstaat op de zwarte markt.
Crusader cliché
De verhaallijn rondom Galavan en zijn afkomst (denk aan tempeliers) vond ik minder interessant en een beetje vergezocht, maar het behoort wel tot het DC universum. Ze hebben het een plekje kunnen geven. Ook de Court of Owls vond ik niet een van de beste verhaallijnen maar de mutant seizoensfinale van seizoen twee maakte het zeker de moeite waard.
Extraordinary Enygma
In seizoen drie wordt Jim’s liefdesleven zelfs nog ingewikkelder, maar voor mij is Edward Nygma toch echt de stralende ster. Zijn personage is zo complex en goed uitgewerkt. Dat is denk ik mijn favoriete onderdeel van de hele serie. Het verhaal van Jervis Tetch en zijn zusje Alice (ja dat is zeker een verwijzing, echt heerlijk) vind ik leuk, alleen het Alice virus vind ik een beetje vergezocht. The Executioner had voor mij ook niet gehoeven.
Scarecrows en seringen
In seizoen vier heeft Penguin de kolder in zijn kop. Hij liet zijn honger naar macht al doorschemeren, maar dat neemt nu pas echt grote proporties aan. Dat vond ik zelf een wat minder interessante twist. Dan komt Scarecrow ineens het toneel op en is het voor mij weer helemaal goed. Ook zijn achtergrondverhaal wordt goed neergezet en zo wordt hij in mijn ogen ook een van de meer interessante personages.
De hele Poison Ivy verhaallijn vind ik een beetje onzin. Die grijpt nog veel verder naar science-fiction en fantasy dan alle andere personages en ik kan er moeilijk in meegaan. Veel wendingen die haar verhaal neemt hoeven ook niet eens zo ontzettend weird en vergezocht te zijn. Doe maar gewoon niet. Daarnaast heet ze Poison Ivy, maar is ze eigenlijk constant iedereen aan het verleiden of vermoorden zonder gif. Sering is toch ook een mooie naam en een mooie bloem?
Butch geeft me mixed feelings. Ik vind hem wel een leuk personage, maar hij wordt nog harder uitgemelkt dan een koe die op springen staat. Als je zo vaak terugkomt uit de dood, is het niet meer echt bijzonder en de hele zombie act was voor mij ook niet echt sterk genoeg.
Jack? Jeffrey? James?
Dan hebben we Jerome en Jeremiah Valeska. Ik vind ze fantastisch. Dit geeft toch een heel nieuwe twist aan een bekend verhaal. Ondanks dat Cameron Monaghan het fantastisch doet, is dit personage dus al een beetje uitgeleefd en heeft het voor mij niet dezelfde impact en wauw-factor als The Riddler, Scarecrow en Victor freaking Zsazsszssz. Zei ik dat The Riddler mijn hart had gestolen? Misschien kom ik daarop terug na het kijken van wat Victor edits… Hij is zo droog en redelijk (als in zijn gedachten zijn zo logisch te volgen en tegelijk zo extreem fout). Heerlijk. Anyway.
Gotham ABC: Apocalypse, Bane, Conspiracy
In het laatste seizoen van Gotham ligt de nadruk op ‘no mans land’. De stad is afgesloten van de rest van de wereld en de inwoners worden aan hun lot overgelaten. Ik was sceptisch, omdat ik eigenlijk niet zat te wachten op een apocalyptische Walking Dead-achtige gebeurtenis, maar ik moet zeggen dat deze afsluiter niet tegenviel. Het is interessant om te zien hoe iedereen samenwerkt, elkaar verraadt en er weer nieuwe verbonden worden opgebouwd.
Dat gezegd hebbende, Bane had voor mij niet gehoeven, want het was hier echt een slap aftreksel van de Bane die we gewend zijn. De plottwist rondom Walker vond ik ook erg vergezocht. Daarnaast was ik niet fan van de mindcontrol chips. En, je gelooft het niet: Gordon’s liefdesleven wordt NOG ingewikkelder. Daarmee gaan de schrijvers wat mij betreft net even een stapje te ver. Hier kon ik maar moeilijk in meegaan, omdat het allemaal juist veel te makkelijk ging. De laatste aflevering speelt zich tien jaar na de een na laatste aflevering af en dat had voor mij niet gehoeven. Die hadden ze makkelijk weg kunnen laten (al vond ik de plottwist in Arkham Asylum amusant en voorspelbaar).
Gotham: kijken? Kijken!
Kortom: deze serie zit vol met dingen die je ziet aankomen, dingen waar je naartoe leeft en die die oprecht heel creatief zijn. Het is vooral leuk om te kijken met lage verwachtingen, helemaal als je een Marvelite bent. Sommige scenario’s herhalen zich voor mij iets te vaak en aan sommige personages hadden de schrijvers eigenlijk niet moeten zitten, maar Gotham is zeker bijzonder vermakelijk.
Gotham
Amusant en voorspelbaar
Goed
- Bijzondere twists
- Goed uitgewerkte backstories
Niet zo
- Cliché's
- Uitgekauwde concepten
